Friday, March 26, 2010

Μία βραδιά ... in the gay side of life!

Και πάλι αδειούχα. Τις δύο τελευταίες αδειές μου τις πέρασα στην Αθήνα. Ναι είναι καταθληπτικό να περνάς τις διακοπές σου στην πόλη θα μπορούσαν να μου πουν, αλλά μην είναι τα παπούτσια πολλά, μην είναι που έχουν ζευγαρώσει όλοι, μην είναι που η οικονομική κρίση (ποια κρίση?), μην είναι η προσωπική μου κρίση και δεν ξεκουβαλάω, θα σε γελάσω τι έγινε και δεν έκανα τίποτα. Γενικά όμως εμένα με αγχώνει η ιδέα «έχεις άδεια, πρέπει να φύγεις και να περάσεις καλά» οπότε άφησα τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους και περιμένοντας την έκπληξη. Η έκπληξη δεν ήρθε ποτέ αλλά δεν μπορώ να πω τα πέρασα φανταστικά σαν τουρίστας στην ιδια μου την πόλη. Και η αδειά μου αυτή την φορά ξεκίνησε με μία βόλτα στην gay πλευρά της πόλης. Και την πιο χαρούμενη.
Ο κύκλος μου αποτελείται από πολλούς gay. Άντρες & γυναίκες. Τους λατρεύω. Τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και ξέρουν τι θέλουν. Ζουν για το τώρα, κι εκτιμάνε πράγματα που εμείς τα θεωρούμε δεδομένα. Μεγαλώνοντας με τον Γ. έμαθα να μην με ενδιαφέρει τι κάνουν στο κρεβάτι τους και να εκτιμάνε αυτά που πρέπει να εκτιμήσουν. Και η αλήθεια είναι ότι δεν με έχουν απογοητεύσει ποτέ. Οι straight από την άλλη, άπειρες…
Ξεκίνησαμε με μεζεδάκια σε γνωστό μαγαζί στο Μεταξουργείο. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Παρέα με νέες straight και gay φίλες. Έχω ξαναβρεθεί εκεί αλλα ο κόσμος τώρα είναι πιο ζεστός τώρα. Μπορεί να είναι που είναι χειμώνας και είναι είμαστε πιο κοντά. Δεν μου αρέσει που τα περισσότερα gay κορίτσια μοιάζουν με τον Βαμβακούλα αλλά περί ορέξεως ουδής λόγος! Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όταν γίνεσαι λεσβία χάνεις και κάθε άισθηση του class, αλλά τι να πω? Δεν ισχύει πάντα, αλλά δυστυχώς ισχύει. Η παρέα γελάει, φλερτάρει, γνωρίζει και κάνει δηλώσεις. «Γεια σου κοπελιά. Με λένε Χριστίνα, να κεράσω ένα ποτάκι?» Χώνονται οι φίλες μου και άλλες φλερτάρουν εμάς. Μετά το δεύτερο ποτό και το πρώτο φλερτ από άλλα κορίτσια πάντα ακούγεται η δήλωση «Να πάνε να πνιγούν οι άντρες, το αποφάσισα θα το γυρίσω!». Ποτέ δεν ισχύει, αλλά έχεις την εντύπωση ότι μπορεί το σύμπαν ν’ ακούσει την απειλή σου και την επόμενη φορά που θα βγεις έξω όλο και κάποιος θα έρθει να σου μιλήσει. Και οι απειλές απλά φτάνουν στο σύμπαν, χωρίς να τις ακούει κανείς. Ολες οι γυναίκες είναι λιγο gay γι αυτό κι ανταποκρίνονται πάντα στο φλερτ των άλλων γυναικών. Εκτιμούνε το ενδιαφέρον που τους δείχνουν. Ηλίθιες ανασφάλειες. Στο τέλος δίνουν λάθος μηνύματα, αλλά γυναίκες είμαστε, ξέρουμε όλες gay ή straight ότι δεν στέκουμε στα καλά μας.
Λαμβάνω μήνυμα από τον Σ. Είμαστε στο Sodade, ξεκουβάλα κι έλα! Παίρνω τις straight της παρέας, αφήνουμε τις gay να συνεχίσουν το παιχνίδι τους και την κάνουμε για Γκάζι. Αυτή η νύχτα είναι αφιερωμένη στην άλλη πλευρά!
«Μάζεψε στα σάλια σου. Δεν καταλαβαίνεις ότι εδώ μόνο βλέπουμε, δεν αγγίζουμε!». Είμαστε σαν διαβητικοί σε ζαχαροπλαστείο. Ο κόσμος απλά πανέμορφος. Πόσο μου αρέσει αυτό το μαγαζί. Ο κόσμος είναι τόσο άνετος, χορεύει, φλερτάρει, φιλιέται δεν τον νοιάζει τίποτα άλλο παρά το τώρα. Μας συνεπαίρνει η ατμόσφαιρά κι ακολουθούν τρελές χορευτικές φιγούρες. Γνωρίζω έναν δικηγόρο, έναν διακοσμητή σε μεγάλα μαγαζιά του κέντρου - που γίνεται και ο καλυτερός μου φίλος, όταν μαθαίνω ότι συνεργάζεται με την μπουτίκ του Manolo – φοιτητές, επιχειρηματίες και κάθε καρυδιάς καρύδι! Και σε κάθε γνωριμία συχτηρίζω που δεν είναι έτσι και στα straight μαγαζιά! Τα κορίτσια έχουν ψιλοσοκαριστεί αλλά μπαίνουν στο κλίμα. Η βραδιά κλείνει κατά τις 4 όταν πια δεν με κρατάνε τα πόδια μου στα 12ποντα και τα μάτια μου έχουν αρχίσει να κλείνουν. Εξουθενωμένη, σχεδόν μεθυσμένη και τόσο μα τόσο ευτυχισμένη. Το κινητό μου είναι πλέον εμπλουτισμένο με 6 νέα τηλέφωνα, αγοριών και κοριτσιών. Δεν πειράζει που δεν είναι γκομενικά τα τηλέφωνα, μου αρκεί που είναι νέα. Νισάφι πια με τα παλιά! Νέες γνωριμίες, νέα πρόσωπα!
Στον δρόμο προς το σπίτι, το μυαλό μου σταματάει για μια στιγμή στον Π. Βρίζω λίγο αλλά μετά χαμογελάω. Πάντα το κάνω αυτό μαζί του. Αλλά κυρίως χαμογελάω. Μετά αισθάνομαι κι εγώ gay. Αλλά με την κυριολεκτική σημασία της λέξης. Είμαι χαρούμενη. Το χρειαζόμουν αυτό. A night to remember. Και κάνω σχέδια για νέους προορισμούς, νέες συγκινήσεις, νέα πάθη, νέους έρωτες. Πώς γίνεται τόσοι άγνωστοι χωρίς κανένα προφανή λόγο να σε κάνουν να αισθάνεσαι τόσο καλά με τον εαυτό σου? Μήπως τα βρίσκω κι εγώ με τον εαυτό μου σιγά σιγά? Λές?
Το κεφάλι μου γυρίζει. Πάω να κλείσω τα μάτια μου και συνέχεια βλέπω πανέμορφα κορμιά να χορεύουν γύρω μου. Άραγε οι gay γίνονται straight? Χαστουκίζω νοερά τον εαυτό μου γιατί δεν έχω το κουράγιο να το κάνω κανονικά. Κρατάω την gay πλευρά της διαθεσής μου κι ετοιμάζομαι να ονειρευτώ τον φανταστικό μου γκόμενο. Και που θα πάει το σύμπαν θα συνωμοτίσει και θα έρθει. Σαν να το μυριζόμαι. Ναι, ζητάει επιτέλους οδηγίες και κατευθύνεται… Κι αν αργήσει λιγάκι, δεν πειράζει. Θετική σκέψη να υπάρχει. Κι αν αρχίζει και στερεύει κι αυτή, ο νέος μου καλυτερός μου φίλος να είναι καλά και τα Manolo Blanhik. Γιατί μην ξεχνάμε, καλό το Sodade, καλές οι ξέφρενες βραδιές αλλά … Shoes are girls Best Friend!!!!!

2 comments:

  1. Διακρίνω τη νέα Carrie της Αθήνας να ξεπροβάλλει μέσα από το κείμενό σου! Go on! ΑΑΑΑ... Θέλω και αφιέρωμα στο Fashion Week! Σε φιλώ (όχι με gay διάθεση... απλά με πολύ χαρούμενη!)
    Μάρια

    ReplyDelete
  2. Άραγε οι gay γίνονται straight?

    Εξοσον γνωρίζω Ζαργάνα μου, όχι. Εγω τουλάχιστον δεν το έχω ακούσει/δει ποτέ (το αντίθετο είναι μάλλον πιο πιθανό).

    Και ισχύει, ότι όταν βγαίνουμε να διασκεδάσουμε, διασκεδάζουμε πολύ καλύτερα από τους περισσότερους straight αντρες. Γιατί απλά δεν υπάρχει τίποτα "στημένο" στη διασκέδαση. Και ούτε μας νοιάζει τι θα πουν οι γυρω γύρω. (βεβαια όλα αυτά τα συνειδητοποίησα σχετικα πρόσφατα, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ!!!)

    ReplyDelete