Monday, May 9, 2011

High Fidelity

Χτες βράδυ είπα να κάτσω μέσα.  Οι μέρες μου σαν πειρατίνα του διαδυκτίου έχουν περάσει, αφού ο ΟΤΕ πια δεν μας φέρνει πιο κοντά και το ίντερνετ δεν είναι μία από τις πολυτέλειες που περιλαμβάνει το νέο μου σπίτι, κατέφυγα στην λύση του DVD και της τηλεόρασης.  Που θα πάει όμως θα έρθει η μέρα που το διαδύκτιο θα έρθει ξανά και θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές!
Ανάμεσα λοιπόν σε επαναλλήψεις, reality και ντοκιμαντερ για την αναπαραγωγή της σαύρας, έπεσα πάνω σε μία από τις αγαπημένες μου ταινίες.  Το High Fidelity.  Την λατρεύω αυτή την ταινιά.  Λατρεύω τις μουσικές, τις ατάκες τον Jack Black και τα Top 5 που συνέχεια αναφέρονται μέσα σ’ αυτά.  Κάθε φορά που βλέπω αυτή την ταινία αρχίζω να κάνω κι εγώ τα δικά μου top 5.  Έτσι όπως λέει και η Μαρινέλα «κάθησα που λες να κάνω στην ζωή μου απογραφή…» (Εντάξει, μόνο εγώ θα μπορούσα να συνδέσω το High Fidelity με την Μαρινέλα.)
Top 5 ονειρεμένων δουλειών (από τότε που ήμουν τόσο δα μικρούλα)
  1. Ραδιοφωνική παραγωγός.  Χωρίς λογοκρισία όμως με τους χορηγούς που θα θέλω εγώ, που δεν θα πρέπει να λεω «φάε λάδι «Ελαϊς» κι έλα βράδυ».  Μία εκπομπή που θα μπορώ να λέω αυτά που θέλω, με τον τρόπο που θέλω, θα παίζω τις αγαπημένες μου μουσικές και θα έχω το δικό μου κοινό που θ’ αναπαράγει τις ατάκες μου, δεν θ’ απογοητεύεται όταν με βλέπει live (όχι σαν μερικούς μερικούς) και θα  τσακώνονται όλα τα celebrities για τον ποιον θα πρωτοπιάσω στο στόμα μου.
  2. Οργανώτρια πάσης φύσεως.  Με ενσωματωμένο Bluetooth και με πολλούς υφισταμένους να τους τρέχω.  Η οργανωτική σκύλα που κρύβω μέσα μου ψάχνει τρόπους να βγει προς τα έξω.  Θα μπορούσα να οργανώσω από πάρτι, ταξίδια, νέα σπιτικά μέχρι και βασιλικούς γάμους.  Θα χεζόμουν στο τάληρο και θα έκανα αυτό που πάντα ήθελα.
  3. Συγγραφέας με ψευδώνημο και ατελείωτο mojo.  Να γράφω ό,τι θέλω, όπως το νιώθω, να βλέπω τις λέξεις μου και τις σκέψεις μου να τυπώνονται, να συντροφεύουν τον κόσμο τα ταξίδια τους και να κάνουν τους άλλους (κι εμένα) να περνούν καλά. 
  4. Ιδιοκτήτρια του πιο ονειρεμένου ξενώνα.  Η οικοδέσποινα που κακομαθαίνει τους καλεσμένους της και τους κάνει να νιώθουν για λίγο βασιλιάδες.  Να μαγειρεύει χειροποίητες λιχουδιές και να τους κανακεύει όπως κανείς άλλος.  Κι όποιος μου την δίνει να τον διώχνω χωρίς δεύτερη κουβέντα.
  5. Ιδιοκτήτρια της μεγαλύτερης φάρμας για αδέσποτα και κακοποιημένα ζώα.  Μακάρι να είχα τα φράγκα να έφτιαχνα έναν χώρο τεράστιο που θα μπορούσα να φροντίσω όλα αυτά τα ζωντανά που τ’ άλλα «ζώα» παράτησαν στον δρόμο ή τα κακοποίησαν.  Το έχω πει πολλές φορές.  Από τότε που γνώρισα τα ζώα, μίσησα τους ανθρώπους.  Κι αν κάποια στιγμή πέφτανε πολλά λεφτά στα χέρια μου το πρώτο που θα έκανα θα ήταν αυτό.
Top 5 μεγάλων ερώτων.
  1. Ο Π. Γνωστή ιστορία που έχει περάσει ανεπιστρεπτή, χωρις όμως να έχει ξεχαστεί.  Όπως έλεγε και ο Jack Nickolson «σ’ αγαπώ για τον άνθρωπο που με κάνεις να είμαι».
  2. Ο Σ. Όπως και η Lacta η πρώτη αγάπη μένει παντοτινή.  Αυτός ο έρωτας τα είχε όλα σαν σαπουνόπερα.  Έρωτα, πάθος, μίσος, τσακωμούς, επανασυνδέσεις, γέλια, κλάμματα, τρέλα και πολλές πολλές αναμνήσεις.  Ας είναι καλά εκεί που είναι.
  3. Ο Ν.  Δουλεύαμε μαζί και δεν ήξερε καν ότι υπάρχω.  Μάλλον γι αυτό είναι στην λίστα, γιατί μου έμεινε αποθημένο.
  4. Αυτός που δεν έχει έρθει ακόμη.  Ή μπορεί να έχει έρθει και να μην έχω πάρει μυρωδιά.  Η αλήθεια είναι πως αν δεν με αγνοήσει λίγο, δεν θα πάρω χαμπάρι.  Μυστήριο τρένο.
  5. Δεν το φτάνω το top 5.  Το αφήνω εδώ.
Top 5 των πιο ντροπιαστικών στιγμών.
  1. Όταν μας έπιασε ο αδελφός του Σ. να κάνουμε τ’ ακατανόμαστα.  Ακόμη το σκέφτομαι μετά από 4 έτη φωτός και με πιάνει κάτι.  Τι ψυχολογικά τραύματα θ’ αφήσαμε σ’ αυτό το ανήλικο ούτε καν θέλω να ξέρω.
  2. Την πρώτη φορά που κατά την διάρκεια του σεξ, ακουγόντουσαν ήχοι που ούτε στην τουαλέτα σου δεν θέλεις να τους ακούς.  Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως δεν ήταν αυτό που νόμιζα και ότι οι άντρες κατά την διάρκεια του σεξ, δεν ακούν, δεν καταλαβαίνουν και δεν βλέπουν τίποτα.  Οπότε σταμάτησα ν’ αγχώνομαι.
  3. Όταν σε πρώτο ραντεβού για να μου φύγει το άγχος αφού το περίμενα πως και πως, ήπια τόσο πολύ που ξερνοβόλαγα σαν το γατί.  Εννοείται πως δεν τον ξαναείδα ποτέ.
  4. Την πρώτη φορά που τραγούδησα καραόκε το “You dont own me” μετά την κατανάλλωση μίας μπουκάλας κρασιού, με χορογραφία που παραπέμπει σε μίμο της Μαρινέλας και αγγλικά Ινδού μετανάστη.  Ο Μέρφυ είναι τόσο σιχαμένος που δεν μ’ αφησε να έχω black out από εκείνη την βραδιά και να θυμάμαι τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια. 
  5. Όταν σε ένα πάρτι είδα έναν πρώην μου και με τον αέρα της σταρ πήγα να του μιλήσω και να του τρίψω την ευτυχία μου στην μούρη.  Εννοείται πως καθώς πήγαινα εκεί, πάτησα σε κάτι που είχε τοποθετήσει ο Μέρφυ στο έδαφος κι έκανα θεαματική βουτιά στο έδαφος.  Παρακαλούσα να λιποθυμήσω ώστε να μην ακούω τα γέλια του κόσμου και του πρώην, αλλά εννοείται πως αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Top 5 των πραγμάτων που θέλω να κάνω τα επόμενα 5 χρόνια.
  1. Να ζήσω έναν μεγάλο έρωτα με happy ending.  Κινηματογραφικό.  Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
  2. Να παντρευτώ στο Las Vegas.
  3. Να δω την Φανταστική Ζαργάνα στα βιβλιοπωλεία.  Με σκληρό φούξια εξώφυλλο και δώρο ένα φούξια γκλίτερ μπρελόκ παπούτσι.
  4. Να κάνω one night stand μ’ έναν rock star (δεν το έκανα μικρή, θα το κάνω μεγάλη).
  5. Να ξεκινήσω μια διαίτα και να καταφέρω να την τελείωσω.  Ακόμη κι αν ο στόχος είναι η απώλεια 30 γραμμαρίων.
Πάντα αισθάνομαι καλύτερα μετά από αυτά τα Top 5.  Αυτά είναι τελικά που μένουν.  Τα top 5 της ζωής σου, παλιές φωτογραφίες σ’ ένα κουτί από σοκολάτες, οι φίλοι που σ’ αγαπάνε όσο περίεργη και παλαβή είσαι, οι στιγμές που σε κάνουν να γίνεσαι καλύτερος ή και χειρότερος άνθρωπος, τ’ αναμνηστικά από τα ταξίδια σου και τα όνειρα για μία καλύτερη ζωή.  Και μπορεί να μην αποκτήσω ποτέ όλα αυτά που στις τρελές μου φαντασιώσεις ονειρεύομαι, αλλά δεν μπορώ να μην σκεφτώ πως όλα αυτά που έχω ζήσει κι έχω κάνει για άλλους είναι τα δικά τους τρελά όνειρα.  Κι επειδή ούτε αχάριστη είμαι, αλλά ούτε και μοιρολάγνα, βάζω πλώρη για το life plan της ζωής μου.  Και ξεκινάω όπως τελειώνει το High Fidelity.  Με τον Marvin Gaye και το Let’s Get in On.  Κι όπου μας βγάλει.

Monday, May 2, 2011

Η μάχη με το τυροπιτάκι. The sequel.

Ναι είμαι ζουμπουρλού, πώς να το κάνουμε; Πολύ θα ήθελα να πω ότι φταίει το σκαρί μου γι αυτό, αλλά δυστυχώς φταίνε τα σαγόνια μου.  Και ο προπονητής μου στο kick boxing όταν ήμουν μικρή.  Ναι, όταν αθλούμουν εντατικά μικρή, μετά από ατελείωτες ώρες προπόνησης, και για να διατηρηθώ στην κατηγορία μου, μου έλεγε το βράδυ να τρώω ελαφρά.  Δηλαδή να τρώω δύο πίτσες αντί για μία.  Κι έτσι έκανα.  Κι από τότε μου έμεινε το κουσούρι. 
Την μισή ζωή μου κάνω δίαιτες.  Κι όχι από αυτές τις δίαιτες που κάνουν οι ανορεξικές που τρέχουν στα Bodyline για να χάσουν 2 κιλά.  Έβαζα στόχους εγώ.   Από 8 κιλά και πάνω.  Αν το κάνεις, να το κάνεις σωστά. 
Η μάχη με το τυροπιτάκι καλά κρατεί τα τελευταία χρόνια. 
Μισώ τους διαιτολόγους.  Είναι οι δολοφόνοι των χοντρών.  Μας καταπιέζουν και ψεύδονται ασυστόλως.  Η δίατα δεν σημαίνει στέρηση.  Σημαίνει αλλαγή διατροφικών συνηθειών.  Πρέπει να τρως πέντε γεύματα την ημέρα.  Ψευτες!!! Πες καλύτερα πέντε μπουκιες την ημέρα! Το πρωινό πρέπει να είναι πλούσιο! Το κουλούρι καλέ μου άνθρωπε δεν σημαίνει πλούσιο πρωινό! Εκτός κι αν την υπόλοιπη ημέρα, τρως μόνο σουσάμια. 
Προσπαθώ να γίνω κι εγώ μια γυναίκα του σήμερα.  Να τρώω μια σαλάτα και να κάνω πως χορταίνω.  Να δηλώνω ότι έχω εθισμό στην σοκολάτα αλλά να μου περνάει με μία μπουκιά σοκολάτας υγείας.  Αλλά δεν μπορώ να το κάνω.  Όταν πεινάω ξυπνάει η φακλάνα μέσα μου.  Θέλω όταν βγαίνω για ραντεβού να μπορώ να φάω το φιλέτο μου με την κρέμα γάλακτος κι όχι κοτόπουλο με βραστά άνοστα μπινιλίκια.  Θέλω να κάνω την παπάρα μου στην σαλάτα κι όχι να σκέφτομαι τα κορεσμένα λιπαρά.  Και δεν θέλω να μοιράζομαι το φαγητό μου.  Όπως κι ο Joey έτσι κι εγώ.  Zargana doesnt share food”!
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω σαν την Μάρθα Καριαγγιάνη.  Να έχω τις καμπύλες μου, να σηκώνω το πόδι στον Θεό όταν χορεύω και να φοράω συγκλονιστικά φορέματα.  Μεγάλωσα κι εγώ, μεγάλωσε και η Μάρθα και σε αντίθεση μ’ εμάς λεπτύνανε οι γυναίκες και μικρύνανε τα νούμερα.  Και τότε ξεκίνησε.  Ο δρόμος προς την κόλαση.  Μαρούλια, γιαούρτια, γαλοπούλες και μαύρα ψωμιά. Μπιχ!
Που και που εμφανιζόταν ένας άντρας στον ορίζοντα που έλεγε πως του αρέσουν οι γυναίκες με καμπύλες (ή ακόμη και ολόκληρες κουλούρες σαν εμένα) και άρχιζα να παίρνω τα πάνω μου.  Κι επέστρεφα στ’ αγαπημένα μου «βρώμικα».  Και μετά έφευγε και ήθελα να φάω ένα κουτί λουκουμάδες και ν’ αρχίζω να κυλάω στις κατηφόρες σαν γιγαντιαίο ντόνατ.  Κι άντε πάλι απ’ την αρχή.  Πίσω στην κόλαση, μήπως και βρούμε τον Παράδεισο!
Δύσκολο αυτό το Σαββατοκύριακο.  Όλα μισά μείνανε και πρέπει να ξεσπάσω.  Κι από την μία το τυροπιτάκι και από την άλλη το μαρούλι.  Ποιο να διαλέξω άραγε; Το τυροπιτάκι μου μιλάει πρόστυχα.  Μου χαμογελάει πονηρά και μου τάζει έναν μικρο οργασμό στην πρώτη του μπουκιά.  Και το μαρούλι με κοιτάει σαν 50ρης κοιλαράς που θέλει σεξ, ίσα ίσα για να τον πάρει ο ύπνος.  Τον έχω ανάγκη τον οργασμό.  Θα την κάνω την απιστία μου κι ας έχω τύψεις μετά.  Με ξεγελάει με τα λόγια του, και χραπ!!!! Μμμμμμμμμμ…. Σαν το πρώτο μου one night stand, δηλώνω ότι δεν θα το ξανακάνω.  Αλλά δεν μπορώ.  Μία μπουκιά έμεινε! Το υπόσχομαι θα είναι η τελευταία.  Και βουλιάζω πιο πολύ στην αμαρτία.  Τώρα που γλυκάθηκα, θέλω να κάνω τρίο. Σουβλάκια με πατάτες τηγανιτές. Αν την κάνεις την αμαρτία καλύτερα να την κάνεις καλά! Θα το μετανιώσεις που θα το μετανιώσεις, τουλάχιστον να το έχεις ευχαριστηθείς.
Μία ώρα μετά νιώθω να βουλιάζω στις τύψεις.  Φαντάζομαι τον εαυτό μου 30 χρόνια μετά σαν την Σπεράντζα στα τελευταία της και δηλώνω αιώνια υποταγή και πίστη στο μαρούλι. 
Ανοίγει και ο καιρός. Και σκέφτομαι τα Ξ. στις παραλίες και αμέσως σκέφτομαι να μετακομίσω στην Αφρική και να γίνω μέλος στις φυλές που οι ωραιότερες γυναίκες είναι αυτές με τα πεσμένα βυζιά και τους γιγαντιαίτους κώλους. 
Και μετά σκέφτομαι την Ζαργάνα. Που φέρεται γυναικεία και σκέφτεται αντρικά.  Που μαζεύει ό,τι σκέφτεται  και τα κάνει γραμμές.  Που μπορεί να μην είναι τέλεια, αλλά είναι διαφορετική.  Και λίγο τρελή.  Μπορεί και πολύ τρελή.  Και μπορεί να μην κατέβει ποτέ στα καλλιστεία αλλά πάνω απ’ όλα είναι αν μη τι άλλο, ζωντανή! Και υποψιάζομαι πως αυτό το mojo που την κάνει διαφορετική, κρύβεται εκεί, πίσω από αυτά τα love handles γύρω από την μέση! Και γι αυτόν και μόνο τον λόγο λέω να το κρατήσω δίπορτο!  Εξάλλου στον δικό μου κόσμο, υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία.  Κι αν σκεφτώ πολύ θετικά, δεν ξέρεις ποτέ, μπορεί κάποτε να βρω το κατάλληλο μαρούλι που θα έχει την γεύση από ένα λαχταριστό τυροπιτάκι! Μμμμμμμ…..