Thursday, September 30, 2010

Άβυσσος... η ψυχή της Ζαργάνας....

Δεν ξέρω αν το κατάλαβες, αλλά λιγο καιρό πριν δεν ήμουν πολυ καλά.  Καλά, ποτέ δεν είμαι πολύ καλά,  έτσι κι αλλιώς είμαι Drama Queen με όλα τα διαπιστευτήρια, αλλά τον προηγούμενο καιρό είχα πάρει προαγωγή σε ... πώς να το θέσω ευγενικά;  Κλαψομούνα.  Συγνώμη για το λεξιλογιό μου, αλλά δεν περιγράφεται αλλιώς η φάση που πέρασα.  Καθώς περνούσα αυτή την φάση λοιπόν, άρχισα να διαβάζω λίγο για το NLP, λίγο Τonny  Robbins, λιγοYou Got the Powerκαι τέτοια... Όλοι μου λέγανε πώς αν δεν αποφασίσω εγώ τι θέλω, τότε αυτό δεν θα έρθει στην ζωή μου.  Σε όλους τους τομείς.  Μου είπαν μάλιστα να κάτσω να γράψω αναλυτικά τι θέλω και πως το θέλω και μετά απο αυτό το σύμπαν θα κάνει τα «χόκους πόκους» του και θα μου φανερωθεί.  Ξεκίνησα λοιπόν να γράφω κι εγώ.  Νόμιζα πως θα ήταν κάτι απλό.  Α, χα! Δεν είναι όμως.  Όσο πιο απλά είναι τα πράγματα που ζητάω, τόσο το καταραμένο γυναικείο μου μυαλό τανατρέπει στο λεπτό.  Γόρδιος δεσμός.  Δεν νομίζω ότι αυτό το μυστήριο θα λυθεί ποτέ.  Δεν με καταλαβαίνεις έτσι;  Watch me.
Για παράδειγμα.  Πώς θέλω τον συντροφό μου. 
Χμμμ.... Πώς θέλω τον συντροφό μου; 
Εξαρτάται.  Πως τον θέλω στον φανταστικό μου κόσμο, ή τι μπορώ να έχω;  Έχει διαφορά.  Το τι θέλω απο αυτό που μου κάθεται εν τέλει, έχει μεγάληηηη διαφορά.  Αλλά ας θεωρήσουμε, ότι πρέπει να δηλώσω αυτό που θέλω. 
Εμφανισιακά.  Χμμμμ.... Λοιπόν, τον θέλω ψηλο, μελαχρινό, με πράσινα μάτια, θεληματικό πιγούνι, 6Pack, ωραίιο κώλο και ωραία μαλλιά.  Και να είναι πανέμορφος.   Χμμμ... Ναι αλλά και τον Π. ψηλό δεν τον έλεγες και μια χαρά τις είχε τις χάρες του.  Ναι αλλά αν δεν είναι πολύ ψηλός, τί θα φοράω τα 12ποντα και θα του ρίχνω;  Όχι όχι, ψηλό τον θέλω.  Καλά όχι και 2 μέτρα, αλλά ψηλό.  Άντε μέχρι 1,80.  Τώρα θα μου πεις και ο Tom Cruise στούμπος και όχι δεν θα του έλεγα... Καλά, εντάξει το ύψος το βρίσκουμε.  Ναι αλλά θέλω να είναι σίγουρα μελαχρινός.  Αν και τώρα τελευταία έχω μία τάση προς τους ξανθούς.  Όχι πολύ ξανθούς, εκεί λιγο να σπάει.  Και ο Brad ξανθός είναι και μια χαρά τα περνάει η Angelina μαζί του.  Λοιπόν ξανθό θα πάρω.  Μελαχρινό ζητάνε όλες.  Ξανθό, ξανθό.  Τώρα αν είναι και λίγο πιο σκούρο, δεν πειράζει.  Αρκεί το καλοκαίρι να μαυρίζει, να μην μου μένει σαν Βρετανός τουρίστας.  Εντάξει μωρέ... θα τα βρούμε στο χρώμα.  Στους κοιλιακούς όμως δεν κάνω υποχωρήσεις.  Να ευχαριστιέσαι να τους βλέπεις και να τους πιάνεις.   Βέβαια αν έχει six pack σημαίνει ότι πρώτον θα μου την λέει για τον ένα δικό μου φρατζολιακό κοιλιακό συνέχεια.  Δεύτερον θα τρώει όλη του την ημέρα στα γυμναστήρια; Κι εκεί θα του την πέφτουν όλες; (το ξέρω αυτό, κι εγώ τα ίδια κάνω).  Το ίδιο θα γίνεται και στην παραλια;  Θα προχωράει και θα τον χαζεύουν όλες και όλοι σαν ξερολούκουμο;  Τρίτον.  Θα μαφήνει να τρώω τίποτα ή θα μεχει πρωτεϊνησαλάτα και δίαιτα;  Εντάξει, τώρα που το σκέφτομαι, αν έχει και λιγη κοιλίτσα δεν πειράζει.  Αρκεί να μην είναι πολύ μεγάλη και βρίσκει με την δικιά μου.  Είμαι κι εγώ όμως... Μετά λέω για τους άντρες που ερωτεύονται μόνο με τα μάτια! Κι εγώ μία απο τα ίδια είμαι... Κάνω την διαφορά λοιπόν.  Δεν θέλω κοιλιακούς.  Την βρίσκω εγκεφαλικά.  Ανακεφαλαιώνω λοιπόν.  Πρέπει ο συντροφός μου να είναι Ψηλός, μέτριος ή κοντός, μελαχρινός, ξανθός ή και καστανός, με six pack ή χωρίς ή με κοιλίτσα.  Νομίζω ότι είμαι σαφής τώρα.   
Τι άλλο θέλω;  Ναι, τον θέλω οικονομικά άνετο.  Να έχει μία δουλειά που να είναι άνετος και να μένει μόνος του.  Ναι αλλά να μην είναι πολύ πλούσιος, για να μην είναι και κανένα ψωνάκι του κερατά.  Και όχι να έχει βγάλει τα λεφτά απότομα και να μου το παίζει περιέργος κι ωραίο και καταβάθος να είναι κάγκουρας με περικεφαλαία.  Να οδηγεί Porsche και μέσα το cd παίζει Γιώργο Βασιλειου! Βασικά να είναι άνετος, να μην είναι ελεύθερος επαγγελματίας και τον τρώει το άγχος, αλλά αν είναι μισθωτός να μην φοβάται για την δουλειά του και να μην είναι δημόσιο υπάλληλος.  Δεν τους μπορώ τους δημόσιους υπάλληλους.  Αν έχει πολλά λεφτά νόμιζει ότι του ανήκεις.  Εγώ έτσι κι αλλιώς αφού έχω κάψει πολλά σουτιέν στο Σύνταγμα, είμαι ψωροπερήφανη και δεν μπερδεύω οικονομικά με αισθηματικά.  Το πορτοφόλι σου και το πορτοφόλι μου.  Εκτός κι αν τα βρω δύσκολα στο μέλλον και αρχίσω τις βίζιτες.  Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Οπότε και λεφτά να μην έχει, δεν πειράζει μωρέ, θα τα βρούμεεεεεε..... Αγάπη να υπάρχει και θα τα βρούμε.  Στο να μένει μόνος του δεν παίζει καμία διαπραγμάτευση.  Τώρα αν είμαι και σαυτό τόσο άτυχη τότε... δεν πειράζει ας μένει με τους δικούς του.   Είναι δύσκολοι καιροί, δεν είμαστε για έξοδα.   Αλλά να έχει δικό του δωμάτιο! Εκεί δεν κάνω υποχώρηση, πάει και τελείωσε!  Πάει κι αυτό... Δεκτοί κροίσοι μέχρι αποδέκτες του επιδόματος ανεργείας.  Αγάπη να υπάρχει...
Τι άλλο θα πρέπει να έχει;  Να έχει χιούμορ, να είναι ευαίσθητος αλλά και σκληρός όπου χρειάζεται, ανοιχτοχέρης αλλά όχι πολύ και να τον πιάνουν κορόϊδο, να του αρέσουν τα ταξίδια, αλλά όχι μόνο με τους φίλους του και με μένα, να έχει εμπειρίες πολλές αλλά όχι πάρα πολλές γιατί μετά άντε να τον μαζέψεις, να καταλαβαίνει τις γυναίκες αλλά να μην  έχει γίνει κολλητός με την γυναικεία του πλευρά, να προσέχει τον εαυτό του και το ντυσιμό τους, αλλά να μην χαλάει περισσότερο χρόνο απο μένα στον καθρέπτη, να είναι λιγο τυχοδιώκτης και περιπετειωδης, αλλά να μην στέλνω την Νικολούλη να ψάξει να τον βρει κάθε λιγο και λιγάκι, να αγαπάει την οικογένεια του αλλά να μην είναι και κολλητοί, να είναι κοινωνικός, αλλά να μην με ξεχνάει όταν βρισκόμαστε σε κόσμο, να είναι δραστήριος αλλά να του αρέσει και το cocooning και να με λατρεύει, αλλά να μην δείχνει απελπιστικά διαθέσιμος γιατί θα βαρεθώ...

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν το εσωτερικό μου ταξίδι, στο τι θέλω απο τον συντροφό μου και δεν μπόρεσα να βγάλω άκρη.  Δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι είναι αυτό που θέλω και τι όχι.   Και δυστυχώς έτσι είμαστε όλες οι γυναίκες.  Αν όχι όλες οι περισσότερες.  Αν μας πεις να σου γράψουμε με απλά λόγια τι θέλουμε δεν γίνεται.  Γιατί δεν είμαστε εμείς απλές.  Είμαστε σύνθετα πλάσματα, βγαλμένα παράλληλα απο την κόλαση και τον παράδεισο.  Και κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να μας καταλάβει.  Οπότε δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσουμε να βάλουμε λογική σαυτά που θέλουμε και σαυτά που ποθούμε.  Ούτε να κάνουμε μια λίστα.  Όσα και να περιέχει η λίστα, μια μέρα εκεί που κάθεσαι, έρχεται αυτός και σου λέει «Hey, how your doin ???? “ και τότε σκίζεις όλες τις λίστες σου και τα διπλωματά σου και σταματάς να γκρινιάζεις και πέφτεις με τα μούτρα στο γλυκό, κι έχεις ένα προαίσθημα πως αυτή την φορά θα είναι διαφορετικά! Ακόμη κι αν δεν είναι η αγαπημένη σου γεύση, σε συναρπάζει και λες ... «πέντε πόντοι πάνω, πέντε πόντοι κάτω στην περιφέρεια, τι έγινε μωρέ;  Στο κάτω κάτω η απόλαυση μετράει!!!» Και πάμε απτην αρχή....