Tuesday, January 25, 2011

Οι φανταστικοί γκόμενοι της τηλεόρασης

Τα είπαμε; Δεν τα είπαμε; Όχι τα καλάντα καλέ! Τα Χρόνια Πολλά και τις Καλές Χρονιές! (Που να τα πούμε, θα μου πεις, αφού εδώ κι έναν μήνα είμαι εξαφανισμένη και απολύτως ξεκομμένη με το mojo μου!)  Να σου πω την αλήθεια δεν κατάλαβα ποτέ όταν ευχόμαστε στην αρχή της Χρονιάς, το κάνουμε στον ενικό.  Καλή Χρονιά! Δηλαδή τι; Μετά; Μετά βγάλτα πέρα μόνος σου. Η ευχή μου βγαίνει για λίγες παραστάσεις και μόνο για 365 μέρες! Βλακείες.  Γι αυτό κι εγώ θα ευχηθώ λιγάκι διαφορετικά.  Καλές Χρονιές βρε!!! Ας είναι αυτή η Χρονιά (εδώ πάει ο ενικός) το ξεκίνημα για μία σειρά απο Χρονιές που δεν θα το πιστεύετε! Για χρονιές γεμάτες υγεία, γέλια, στιγμές που θ’ αναρωτιέστε αν αυτό που ζείτε είναι όνειρο, πάρα πολλά ταξίδια για να δείτε τι γίνετε κι εκεί έξω (και διορθώσουμε επιτέλους τα εδώ μέσα), φίλους παλιούς και νέους, λεφτά πολλά κι ΄Ερωτες.  Θέλετε να είναι ένας; Μαζί σας είμαι, θέλετε να είναι πολλοί; Ακόμη καλυτερα! Αλλά να ερωτευτείτε και να σας ερωτευτούν παράφορα! Να νιώθετε πεταλουδίτσες στα στομάχια σας (αυτό που λέω κι εγώ zsa zsa zsu) κάθε μέρα και να το απολαμβάνετε με όλο σας το είναι! Αυτές είναι λοιπόν οι ευχές μου.  Λιγο υπερπαραγωγή... αλλά τώρα θα με μάθεις;  Αφού είμαι... λιγακί γιουχου.
Κάτι έγινε που λες μες τις γιορτές και συναναστράφηκα με πολύ κόσμο απο αυτό που λέμε όλοι show biz.  Ευτυχώς απο μικρή είχα την τάση να χώνομαι παντού και γνωρίζω πολύ «διάσημο» κόσμο οπότε ξεπέρασα το σύνδρομο του ΠΙΚΠΑ (ξέρεις, όταν φέρεσαι σαν απροσάρμοστο;) κάθε φορά που βλέπω κάποιον διάσημο.  Κι αφού μες τις γιορτές γνώρισα κάποιον που με σκανδάλισε, ιδιαίτερα αναγνωρίσιμο και γνωστό, άρχισα να σκέφτομαι την πετριά που έχουμε εμείς οι γυναίκες με τους διάσημους και να δώσω τα φώτα μου!
Ναι η αλήθεια είναι ότι εμείς οι γυναίκες, παθαίνουμε κάτι, με οποιαδήποτε είδους εξουσία.  Αν ο άλλος είναι λίγο αναγνωρίσιμος, είτε αυτό σημαίνει ότι είναι Πρόεδρος του 15μελούς στο Λύκειο, είτε είναι διάσημος πλαστικός χειρούργος, είτε είναι κομπάρσος στον Μάρκο Σεφερλή είτε έχει ανακαλύψει το εμβόλιο του καρκίνου, κάτι παθαίνουμε.  Το γιατί είναι διάσημος, τελικα, απ’ ότι κατάλαβα δεν έχει σημασία, είναι απλή τεχνική λεπτομέρεια, απλά μας ενδιαφέρει να είναι αυτός που είναι κι εννοείται να τον βλέπουν οι άλλες γυναίκες και να τρώνε τα λυσσακά τους! Ναι, ναι, ναι.  Κατα βάθος το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να έχουμε αυτό που έχουν όλες οι άλλες γυναίκες.  Μπορεί ένας άντρας τον οποίο όχι απλά τον απορρίπταμε πριν, αλλά κάναμε τις αθάνατες και εννοείται ουσιώδης δηλώσεις τύπου «και ο τελευταίος άντρας να ήσουν στην γη, σιγά μην σου καθόμουν» μόλις τον δούμε στην αγκαλιά άλλης γυναίκας, ή ακόμη καλύτερα περισσοτέρων, μπορούμε όχι απλά να τον ερωτευτούμε παράφορα, αλλά να ξανακάνουμε άλλες μεγαλοπρεπείς και ουδιώδης δηλώσεις τύπου «αυτός είναι ο ένας, αυτός που θέλω να κάνω τα παιδια του» και άλλές τέτοιες σαιξπηρικές φαμφάρες.  Δεν μπορούμε, είμαστε ανταγωνιστικές και ζηλιάρες απο την φύση μας.  Θέλουμε και προτιμάμε πάντα αυτό  που έχουν εκθέσει στην βιτρίνα.  Ακόμη κι αν το έχουν βάλει εκεί για να το σκοτώσουν και να το ξεφορτωθούν! Να χέσω εξυπνάδα, εγκεφαλικότητα και ρομαντισμό, τρομάρα μας! 
Βέβαια, το καλύτερο και βασικότερο που μας ελκύει στους διάσημους είναι η φαντασία μας.  Φαντάζεσαι τώρα ότι ο θα έρθει τώρα ο Τom Cruise στο σαλόνι του σπιτιού σου και όπως στο Jerry McQuire θα έρθει και θα σου πει μπροστά στις γεροντοκόρες φίλες σου “You complete me”... Δεν θέλω να σ’ απογοητεύσω, αλλά αυτή την φράση ούτε από τον κύρ. Βαλάντη τον ψιλικατζή που σε πολιορκεί τόσο καιρό να βγείτε δεν θα την ακούσεις.  Όχι απο τον Tom.  Ακόμη κι αν υπήρχε ποτέ περίπτωση να βγαίνεις με τον Τοm,  ή ακόμη και να τον είχες παντρευτεί, εκτός απο το γεγονός ότι θα σ’ εκνεύριζε γιατί κάνει  πιο συχνά μπότοξ απο εσένα, θα σου τα είχε πρήξει περι σαϊντοολογίας, θα έβαζε το παιδί σου να φοράει τακούνια απο τα τεσσερά του (γιατί πάντα είχε κόμπλεξ με το ύψος του) και τέλος εννοείται πως θα σε κεράτωνε με ό,τι κυκλοφορούσε, αρσενικό, θυληκό ή ουδέτερο.  Αλλά εσύ θα ήσουν με τον Tom Cruise, αυτά είναι απλές λεπτομέρειες.  Και δεν θέλω να στο χαλάσω αλλά και ο Τοm, ένα γουρούνι και μισό είναι, και θα ρευτεί, και θα φτύσει και θα κλάσει.  Boys are boys! Γι αυτός είτε εδώ, είτε στο Hollywood είτε στην φαντασία σου, μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. 
Εντάξει το καλύτερο σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι νομίζουμε ότι ισχύει το «What you is see is what you get”! Πώς έλεγαν παλιά τα περιοδικά; Εδώ γελάμε!  Ναι... ούτε αυτό παίζει.  Απο προσωπική πείρα σου λέω (κι απο έγκυρες πηγές επίσης) ότι ο τραγουδιστής δεν θα σου τραγουδήσει, ο ηθοποιός δεν θα σου ερμηνεύσει, ο chef δεν θα σου μαγειρέψει και ο ποιητής δεν θα σου απαγγείλει (αλλά και πάλι,  θες να σου απαγγείλει;)! Είναι επαγγελματίες και είναι σαν να τους ζητάς να φέρουν την δουλειά τους στο κρεβάτι σου! Θα έλεγες ποτέ σε κανέναν μανάβη, «πουλα με μωρό μου σαν να’ μαι κουνουπίδι;» Η μόνες ίσως περιπτώσεις στις οποίες μπορείς να πάρεις ένα sneak preview απο αυτό που δίνουν στον κόσμο, είναι αν τα έχεις μ’ εναν πορνοσταρ – που εκεί πράγματι παίρνεις ό,τι βλέπεις, αν δεν έχει πάρει βέβαια κανά δυο χούφτες βιάγκρα, κι εννοείται πως κι εσύ πρέπει να φερθείς σαν άλλη Jenna Jameson – και η δεύτερη είναι αν τα έχεις με κανέναν σκληρό ρόκερ που μεταξύ κοκκαϊνης, έκσταση και πολλών άλλων χαπιών μπορεί να σου φέρει καμιά κιθάρα στο κεφάλι! Κι εκείνη την στιγμή ίσως να τραγουδάει και λίγο...
Και η ειρωνία είναι ότι όσο εγκεφαλικές και να θέλουμε να το παίξουμε, ότι δεν κοιτάζουμε μόνο την εξωτερική εμφάνιση και τέτοια, εμείς λατρεύουμε τόσο πολύ ανθρώπους μόνο απο την εξωτερική τους εμφάνιση και απο αυτό που παρουσιάζουν στον κόσμο.  Ιδιαίτερα στον πολύ κόσμο.  Οι άντρες πάλι που θεωρούνται μονοδιάστατοι και τέτοια, δεν τους ενδιαφέρουν και πολύ αυτά.  Αν έχει ωραίο κώλο και βυζιά, δεν πάει να είναι η Ατζελίνα, δεν πάει να είναι η Πετρούλα, δεν πάει να είναι και η Κική της κυρά Φρόσως στο άλλο στενό, το ίδιο του κάνει.  Ίσως η Αντζελίνα τους κάνει λίγο περισσότερο κούκου γιατί έχει κάνει πιο ωραίες φωτογραφίσεις κι έχει δείξει και λίγο έκφυλο προφίλ στο παρελθόν, αλλά στο τέλος πάλι θα συγκρίνουν ποια έχει τα πιο ωραία βυζιά και όχι πόσοι την αναγνωρίζουν στον δρόμο.  Απλά όντα παιδί μου, όχι σαν εμάς.
Έτσι που λες.  Μπορεί οι διάσημοι να μας κάνουν να έχουμε τα πιο ωραία και πολλές φορές τρισδιάτατα όνειρα, αλλά κοίτα να μείνεις εκεί.  Και ναι, η φαντασίωση με τον Hugh Jackman μια χαρά σε βολεύει όταν σου κάθεται ένα κακό One night stand και πρέπει ν’ ανταποκριθείς, ή όταν δεν θες να χαλάσεις χατήρι στον αγαπημένο σου παρ’ όλο που βαριέσαι πολύ (και θες να του ζητήσεις και μεγάλη χάρη στο μέλλον), αλλά σκέψου πως το τέλος της ημέρας πρέπει να προσγειωθείς, να πατήσεις στα πόδια σου και να σκεφτείς πως αν δεν σταματήσεις να συγκρίνεις την φαντασίωση με την πραγματικότητα στο τέλος θα χάσεις τον μπούσουλα και   το πιο πιθανόν να καταλήξεις όπως πολλές διασημότητες στο παρελθόν.  Μόνη κι έρημη! Αλλά αν καταφέρεις να εκτιμήσεις αυτά που πρέπει να εκτιμήσεις, τότε θα είσαι με κάποιον, που όχι μόνο θα είναι ο μεγαλύτερος σούπερ σταρ στα μάτια σου, αλλά αν είναι πράγματι ΑΥΤΟΣ που πρέπει τότε εσύ θα είσαι η ΘΕΑ στην καρδιά του!
Και να μην ξεχνιόμαστε! Καλές Χρονιές να έχουμε (έστω και καθυστερημένα)!

Υ.Γ. Προσγειωθείτε εσείς λοιπόν, κι αφήστε όλους τους διάσημους σε μένα λοιπόν! Όχι για μένα, για το φουκαριάρικο το μπλογκ μου, που θέλει προώθηση...