Wednesday, March 31, 2010

Ο εφιάλτης στον δρόμο ... των πρώτων ραντεβού


Πρέπει να το παραδεχτώ.  Τα σιχαίνομαι τα πρώτα ραντεβού.  Μακάρι να μπορούσαν τα πρώτα ραντεβού να είναι σαν το speed dating.  Δύο λεπτά κι έξω απο την πόρτα.  Αποφασίζω αν μου αρέσεις ή όχι και μετά δρόμο.  Και να πηγαίναμε κατευθείαν στο δεύτερο ραντεβού που είναι πιο ανθρώπινο.  Αλλά όοοοοοοχι.  Εκεί να περάσεις όλη αυτή την διαδικασία, να χάσεις 2 ώρες τουλάχιστον απο την ζωή σου για να μπορέσεις είτε να πας σε δεύτερο ραντεβού, ή ν’ αποφασίσεις ότι τελικά έπρεπε να κάτσεις σπίτι να δεις τον Λάκη τον Γλυκούλη.
Το πρώτο ραντεβού είναι σαν ένα κουτί σοκολατάκια.  Ξεκινάς με λαχτάρα όταν ανοίγεις το κουτί ελπίζοντας πως το σοκολατάκι είναι απο τα καλά κι όχι απο αυτά με την τρισάθλια γέμιση κι αναγκαστείς να το φτύσεις.  Αν το σοκολατάκι είναι καλό προχωράς και σε δεύτερο, αλλά αν σου κάτσει κανένα απο αυτά τα γλιώδη, τότε λες πως δεν θα ξαναφάς σοκολατάκι! Τουλάχιστον όχι άμεσα... Να ξεπεράσεις πρώτα το σοκ.
Όλα ξεκινάνε απο την προετοιμασία.  Ξεκινάει με ένα απλό ερώτημα, και συνεχίζεται με μία μικρή κρίση πανικού, πάντα εννοείται εξαρτόμενη του ραντεβού.   Τι να βάλω;  Κάτι όχι πολύ τολμηρό, μην σε περάσει και για τσούλα, όχι κάτι πολύ καλό, όχι όμως και κάτι πολύ casual.  Να βάλω τακούνια, και που θα με τρέχει τώρα; Κι αν δεν είναι και το πρώτο μπόι, λες να κομπλάρει που θα του ρίχνω με το 12ποντο;  Αλλά δεν μπορώ να πέσω και κάτω απο τους 8 πόντους τακούνι, θα φαίνεται ο κώλος μου μεγάλος.  Αδιαπραγμάτευτο τελικά.  Ξυρίζεις πόδια και μπικίνι; Εξαρτάται απο το πόσο κυρία θες να είσαι.  Καλύτερο τρόπος για να αποφύγεις το σεξ απο την πρώτη βραδιά (ενώ θες σαν τρελή, αλλά όσο να’ ναι κρατάς χαρακτήρα!) απο τα πόδια του Βαμβακούλα και την βράκα της γιαγιάς δεν υπάρχει.  Πάντα έπιανε και πάντα θα πιάνει.  Σε καταστάσεις εκτάκτης ανάγκης σταματάς στο περίπτερο παίρνεις ένα ξυραφάκι bic κι ετοιμάζεσαι για την σφαγή του αιώνα.  Το ρισκάρεις όμως, δεν το ρισκάρεις!
Και φτάνεις στο ραντεβού, που εννοείται πως πρέπει να είναι σε ενδιάμεσο και ουδέτερο έδαφος, ώστε σε περίπτωση που δεν προχωράει καλά να υπάρχει εύκολη πρόσβαση προς την ελευθερία.  Και περιμένεις.  Αν αργήσει σε ζώνουν τα φίδια.  Καλά αρχίσαμε! Αν αρχίσαμε να αργούμε απο τώρα, σκέψου αργότερα.  Μετά σου μπαίνει η ιδέα στο μυαλό ότι μπορεί να λάκισε και να μην έρθει και καθόλου.  Έχω κρατήσει κάτι γνωριμίες απο παλιά, πόσο στοιχίζει άραγε να του σπάσουν τα πόδια; Πόδι ή χέρι; Πώς θα πάρει το μήνυμα καλύτερα; Μετά έρχεται καθυστερημένος, εσένα σου περνάνε τα νεύρα αυτόματα, και σκέφτεσαι τι σκύλα που είσαι καταβάθος. 
Αν είσαι απο τις «τυχερές» και βγεις γι απλά έναν καφέ ή ένα ποτό, τότε προκύπτει το ερώτημα, να κάτσεις δίπλα ή απέναντι; Να τον κοιτάζεις στα μάτια ή να τον μυρίζεις; Κι αν δεν σου αρέσει αυτό που θα μυρίσεις, πώς αλλάζεις μετά θέση;  Αν κάτσεις δίπλα και πάει σχετικά καλά το ραντεβού, θα υπάρξει και φιλί και γενικά προθερμαντική φάση, το θες αυτό, ή θα την πατήσεις; Τελικά κάθεσαι απέναντι και το παίζεις κυρία, αλλά όλο το βράδυ θες να κάτσεις δίπλα, να το χουφτώσεις λίγο το γκομενάκι.  Αντε να σε χουφτώσει κι αυτός.
Και η υποκρισία αρχίζει.  Αν ήσουν ο Πινόκιο σίγουρα η μύτη σου θα έφτανε στο Σούνιο.  Δεν είναι ότι ψεύδεσαι ακριβώς, απλά εμφανίζεις την αλήθεια με έναν διαφορετικό τρόπο.  «Ναι είμαι κι εγώ κατά του γάμου» λες.  Εννοείς «Ναι, είμαι κι εγώ κατά του γάμου.  Του Σάκη Ρουβά με την Ζυγούλη.  Όχι τον δικό μου.  Τρελός είσαι;  Κι εγώ πότε θα γίνω μάνα;».  Κάπως έτσι ξεκινάει το θέατρο παραλόγου.  Στο τέλος ξεχνάς τι έχεις πει κι ελπίζεις να τον ζαλίσεις τόσο πολύ με όλα τα άλλα χαρισματά σου, που δεν θα θυμάται τίποτα απο τις ψευδείς δηλώσεις σου.  Αυτό ισχύει αν θες και δεύτερο ραντεβού, αν δεν θες λες τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα κι απλά με έναν μαγικό τρόπο ο υποψήφιος εξαφανίζεται.  Τον ψάχνει η Νικολούλη, αλλά εσένα δεν σε ενδιαφέρει. 
Οι καλύτερες ερωτήσεις όμως έρχονται.  «Γιατί δεν έχεις παντρευτεί ακόμη;» «Γιατί κλάνει το γατί! Γιατί μου κάνουν τέτοιες ερωτήσεις και μόλις απαντάω λακίζουν οι γαμπροί!» Γιατί πάντα στο πρώτο ραντεβού γίνονται ερωτήσεις και συζητήσεις που δεν θες να κάνεις, αλλά τελικά δεν μπορείς ποτέ να αποφύγεις; Μυστήριο.  Δεν με νοιάζει καλέ μου γιατί χώρισες απο την πρώην σου.  Δεν θέλω να ξέρω.  Επίσης δεν θέλω να σε βοηθήσω να αναλύσεις γιατί χώρισες μαζί της.  Δεν θέλω να αναλύσω την πρώην σχέση σου, ούτε γιατί είμαι μόνη μου.  Δεν υπάρχει λόγος.  Ό,τι έγινε έγινε και τελείωσε.  Τι σε κόφτει εσένα; Και τι με κόφτει εμένα;  Αν είσαι βλαμένος θα φανεί στο χειροκρότημα.  Επίσης αν είσαι ωραίος, όσο βλαμένος και να είσαι ό,τι και να ακούσω δεν θα με πτοήσει.  Απλά μετά θα κοπανάω το κεφαλι μου στον τοίχο.  Σιγα πρώτη φορά θα είναι;
Όταν φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού τότε αρχίζει το γλέντι.  Μμμμμ.... Θα με φιλήσει ή όχι;  Αν δεν θες να σε φιλήσει εννοείται πως το έχεις κάνει ξεκάθαρο με την συμπεριφορά σου απο πριν.  Διαφορετικά βγάζεις τα κλειδιά σου, τα κουδουνίζεις, τα γυρίζεις.  Καθυστερείς.  Κάνεις ότι ψάχνεις την τσάντα σου.  Κοιτάς το κενό.  Δεν καταλαβαίνει τίποτα.  Μα γιατί δεν καταλαβαίνουν το σινιάλο; Καλά κανείς άντρας δεν έχει δει το Hitch;  Αν είσαι τυχερή καταλαβαίνει.  Κι αν καταλάβει (και σ’ αρεσει και το φιλί, γιατί παίζει κι αυτό το σενάριο του φιλιού για κλάμματα) τότε επιστρέφεις στο σπίτι σου ευχαριστημένη. Κι ανακουφισμένη που έφυγες χωρίς εμφανή σωματικά ή ψυχολογικά τραύματα κι απο αυτό το ραντεβού.
Τα σιχαίνομαι τα πρώτα ραντεβού.  Μακάρι να μπορούσαμε να πάμε κατευθείαν στο δεύτερο.  Ούτε καν στο δεύτερο.  Στο 4ο ή στο 5ο.  Εκεί που αισθάνεσαι και πιο άνετα  που δεν σκέφτεσαι τόσο πολύ τι θα πεις πριν και εννοείται πως θα κάνεις και σεξ.  Γιατί καλά τα ραντεβού δεν λέω, αλλά χωρίς σεξ, είναι σαν να παίρνεις αμάξι χωρίς test drive.  Γιατί καλή η εμφάνιση, αλλά η οδηγική συμπεριφορά είναι που κάνει την διαφορά... Κι αν είσαι τυχερός, τότε ετοιμάσου για το τρελό road trip, διαφορετικά καλύτερα να πας με τα πόδια...

3 comments:

  1. Σοφάκι σου πάει πάρα πολύ όλο αυτό, ελπίζω να έχει την εξέλιξη που θέλεις και πρέπει γιατί είναι και πολύ πρώτο!!!
    (παλιά συμμαθήτρια χωρίς άντρα και παιδιά, γιεεεε!!! άντεεεε ακόμα το σινεμά???? πάρε τηλ για καφέ!!!)

    ReplyDelete
  2. Ταλαντούχα, αλλά σεξ στο 4ο-5ο ραντεβού; Είμαστε στην ηλικία μας για τόσο χαμένο χρόνο; Do it or "next" him!

    Μου θύμισες ένα δικό μου πρώτο ραντεβού με μια συνονόματή σου:

    http://georgeisyourman.blogspot.com/2005/07/blog-post_17.html

    ReplyDelete
  3. Αχ, George μου, πάνε εκείνες οι ωραίες εποχές που βγαίναμε ραντεβού και ο καβαλιέρος σου το μόνο που κοίταζε ήταν πως θα σε ρίξει στο κρεβάτι. Δυστυχώς εκτός απο τον Austin Powers, έχει χάσει και πολύς άλλος κόσμος το mojo του και αναπόφευκτα τα πρώτα ραντεβού καταλλήγουν σε κάτι μεταξύ ενός ατελείωτου interview και τις δοκιμασίες που βλέπεις στο wipeout. Κι εγώ πιστεύω πως 4 ή 5 ραντεβού μπορεί να είναι υπερβολικά (γιατί οπως και να το κάνουμε το σεξ είναι το απόλυτο crash test), αλλά δυστυχώς μας έχει φάει η αναζήτηση του ιερού δισκοπότηρου στην διαδρομή. Πολύ μυρωδιά κι απο λουκουμά τίποτα...

    ReplyDelete