Monday, November 29, 2010

Go for it!


Πώς το λένε οι μεγάλοι συγγραφείς; Writers block! Ε, ναι λοιπόν τέτοιο έπαθα κι εγώ.  Είναι που πάνε όλα καλά και δεν έχω με τι να γκρινιάξω.  Όχι,  δεν έχω βρει τον άντρα της ζωής μου ακόμα, αλλά όλα τα’ αλλα πάνε καλά! Δεν μασάω όμως.  Έχω κάνει τις κουβέντες μου με τον Άγιο και περιμένω να μου τον στείλει όπου να’ ναι! Τώρα στην Ιταλία θα είναι, στην Αθήνα θα είναι, θα σε γελάσω…
Έτσι που λες.  Έχω κολλήσει.  Έχω βγει παγανιά και ζητάω θέματα. Ευτυχώς η πόλη είναι γεμάτη με υπέροχα και πονεμένα πλάσματα και νομίζω ότι θα έχω υλικό για λίγο καιρό ακόμα! Ένα υπέροχο πλάσμα με ρώτησε λοιπόν: Τι κάνεις αν σου αρέσει κάποιος άνθρωπος πολύ και δεν είσαι του αθλήματος «κάνω την πρώτη κίνηση» ;
Τώρα την πάτησες.  Τι να σου πω; Εγώ δεν είμαι του συγκεκριμένου κλαμπ.  Εγώ αν μου αρέσει κάποιος, κάνω βουρ! Κι αν δεν κάνω βουρ, κάνω την ηλιθια.  Και στις δύο περιπτώσεις είμαι χαμένη, γιατί στην πρώτη μεν εξαφανίζονται σαν το Road Runner κάνοντας τον χαρακτηριστκό ήχο «φφφφφσσσσσσσσς Μπιπ Μπιπ» αφού τρομάζουν και βαριούνται (αυτό το Cosmopolitan μας έχει καταστρέψει τελικά), ενώ στην δεύτερη περίπτωση προσπαθώντας να κάνω την χαριτωμένη, γίνομαι τόσο γελοία και φαίνομαι σαν το Βαμβακούλα με φουρό και πορτοκαλί περούκα.  Έτσι το αντικείμενο του πόθου μου συναγωνιζεται το παραπάνω Road Runner.  Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα το ίδιο με του κογιότ.  Πέφτω τ’ ανάσκελα από ψηλά και με πλακώνει κάποιος τεράστιος βράχος! Αλλά ευτυχώς όπως το συμπαθέστατο κογιότ, δεν πεθαίνω ποτέ και ξανά προς την δόξα τραβώ!
Go for it! Αν θες κάτι, διεκδικησέ το! Δεν σου είπα με το καλημέρα σας ν’ αρχίσεις τα «I love you, You love I?» και τα «Ελα ν’ αγαπηθούμε darling» αλλά δώσε το στίγμα σου, κάνε την κινησή σου ακόμα κι αν αυτή είναι ένα χαμόγελο.  Βαριέμαι τους ανθρώπους που κάθονται εκεί σαν τον Βούδα και περιμένουν να τους διεκδικήσουν.  Βρε τι μας λες; Πρώτον τους θεωρώ τεμπέλιδες και ματαιόδοξους.  Το μόνο πράγμα σ’ αυτή την  ζωή που που αξίζει να το διεκδικείς ενώ δεν κάνει τίποτα παρά να στέκεται εκεί, είναι τα Cristian Louboutin.  Και είσαι εσύ Cristian Louboutin? Αφού δεν είσαι, κάνε κάτι! Διαφορετικά, μαζί με το σωρό κι εσύ! Πήξαμε στις γλάστρες!
Εντάξει δεν μπορεί να πήξει ο κόσμος από κυνηγούς.  Αλλά ακόμα κι αν δεν είσαι κυνηγός μπορείς να παλέψεις και να διεκδικήσεις χωρίς να εκτεθείς.  Η ιστορία και οι χαζο-αισθηματικές κωμωδίες (που λατρεύω) είναι γεμάτα με τέτοιες περιπέτειες.  Το μυαλό είναι το πιο ισχυρό όπλο που κατέχουμε όλοι (ε, καλά όχι και όλοι, αλλά οι περισσότεροι) γι αυτό χρησιμοποιησέ το και σε άλλα πράγματα εκτός από την δουλειά σου! Αν ο Jerry δεν κουνιόταν στον Tom, νομίζεις ότι θα καθόταν ν’ ασχοληθεί; Ναι καλά.   Το πιο πιθανόν ήταν να καθόταν εκεί και να γουργούριζε στον καναπέ. 
Σ’ αυτή την ζωή δυστυχώς αναλλωνόμαστε σε πράγματα που στο τέλος της ημέρας μπορεί να μην μας κάνουν ευτυχισμένους.   Ο χρόνος δυστυχώς δεν είναι με το μέρος μας, γι αυτό στο κυνήγι της ευτυχίας δεν πρέπει να είμαστε τεμπέλιδες και τσιγκούνηδες.  Όταν θέλουμε κάτι, η γνώμη μου είναι να το κυνηγάμε και να το διεκδικούμε.  Μπορεί να φάμε χαστούκια, να πέσουν βράχοι πάνω μας και να μας πλακώσουν, να λαβωθούμε και να πονέσουμε.  Αλλά η ευτυχία και ο έρωτας δεν έρχονται ποτέ να σου χτυπήσουν την πόρτα αν εσύ δεν τα κυνηγήσεις και λιγο.  Δεν θα έρθει ποτέ ο Jude Law όπως στο Holiday να σου χτυπήσει το κουδούνι τα μαύρα μεσάνυχτα για να ζήσεις και να ερωτευτείς.  Πρέπει να βγείς εκεί έξω και να είσαι προετοιμασμένος για όλα τα ενδεχόμενα.  Να πολεμήσεις και να παλέψεις. 
Αυτή είναι λοιπόν φίλε μου η αποψή μου.  Βγες έξω και διεκδίκησε αυτό που θες.  Κάνε τον εαυτό σου εύαλωτο στην επιτυχία αλλά και στην απόρριψη.  Κάνε αυτό που θα ήθελες πάντα να σου κάνουν.  Γίνε ευρυματικός ίσως και λίγο «Μακιαβελικός».  Ο έρωτας είναι παιχνίδι σαν το πόκερ.  Αν πας συνέχεια πάσο δεν θα πάρεις ποτέ την παρτίδα.  Για να κερδίσεις πρέπει να μάθεις το παιχνίδι καλά, να μάθεις να ψυχολογείς τους παίχτες, να ρισκάρεις και ίσως πολλές φορές να μπλοφάρεις! Οι συντηριτικοί παίχτες είναι και οι βαρετοί παίχτες! Ακόμα κι αν στις πρώτες παρτίδες μείνεις ταπί, δεν έγινε και τίποτα!  Ό,τι χαρίζεται χωρίς προσπάθεια δεν έχει ποτέ ενδιαφέρον.  Και μπορεί το συγκεκριμένο καρέ να μην ήταν το τυχερό σου!  Αλλά… ΠΑΝΤΑ γυρίζει ο τροχός.  Απλά κοίτα να είσαι εκεί, έτοιμος να ποντάρεις! Τα ρέστα μου!!!!!

Wednesday, November 17, 2010

Όσο ζεις μαθαίνεις (κι ελπίζεις). Μαθήματα μόνο για γυναίκες

Πριν απο έναν μήνα έκανα ένα σεμινάριο για να βελτιώσω την ποιότητα ζωής μου.  Βλακείες.  Και το NLP μία απο τα ίδια.  Τελικά ό,τι και να έκανα, το αποτέλέσμα ήταν το ίδιο.  Πάλι το βράδυ αντί ν’ αγκαλιάζω τον παίδαρο, αγκάλιαζα τα μπαμπάκια! Ώσπου με ενημερώσανε για ένα τριήμερο workshop, που θ’ αλλάξει την ζωή μου... Απο μία γρήγορη ματιά που έριξα στην agenda κατάλαβα, ότι το χρειάζομαι επειγόντως... 

Όσο ζεις μαθαίνεις ( κι ελπίζεις).  Μαθήματα μόνο για γυναίκες.
1.  Σιωπή, Το Τελικό Σύνορο: Εκεί που Καμία Γυναίκα Δεν Έχει Ξανάπαει...
2.  Η ανεξερεύνητη Πλευρά των Τραπεζικών Συναλλαγών: Καταθέσεις
3.  Πάρτυ: Χωρίς Καινούρια Ρούχα
4.  Διαχείριση Ανδρών: Οι μικροκαβγάδες μπορούν να περιμένουν για μετά το τέλος του αγώνα.
5. Τουαλέτα Ι:  Και οι άνδρες χρειάζονται χώρο στην τουαλέτα
6. Τουαλέτα ΙΙ: Το ξυραφάκι του είναι δικό του
7. Επικοινωνία Ι: Δάκρυα - Το τελευταίο καταφύγιο, όχι το πρώτο
8. Επικοινωνία ΙΙ: Σκέψη πριν την ομιλία
9. Επικοινωνία ΙΙΙ: Πώς να παίρνεις αυτό που θέλεις χωρίς γκρίνια
10. Ασφαλής οδήγηση: Ένα προσόν που ΜΠΟΡΕΙΣ να αποκτήσεις
11. Τηλέφωνο: Πώς να το κλείσεις
12. Εισαγωγή στο παρκάρισμα
13. Παρκάρισμα για προχωρημένες: Με την όπισθεν!!!
14. Μαγειρική Ι: Αγοράζω πατάτες, αυγά και λάδι
15. Μαγειρική ΙΙ: Πώς να μην επιβάλλεις τη δίαιτά σου στους άλλους ανθρώπους
16: Κομπλιμέντα:  Να τα δέχεσαι με ευγένεια
17. Χορός: Γιατί στους άντρες δεν αρέσει
18. Κλασική Υπόδηση: Να φοράς παπούτσια που ήδη έχεις
19. Σκόνη στο σπίτι: Μια άκακη φυσική ουσία που μόνο οι γυναίκες προσέχουν
20. Ενοποίηση της μπουγάδας: Πώς να τα πλένεις όλα μαζί
21. Λάδι και Βενζίνη: Το αυτοκίνητό σου χρειάζεται και τα δύο

Είμαι σίγουρη πως ο εισηγητής θα τρώει πολύ παντόφλα σπίτι κι επίσης θ’ απευθύνεται στην αγαπημένη του μονίμως μ’ενα Yes Dear. Αλλά, τα έχω δόκιμάσει όλα που λέει και η διαφήμιση.  Θα το κάνω κι αυτό!!! Αχ, τι τραβάω η Ζαργάνα για να βρω την αληθινή αγάπη (και την υπέρτατη υδονή βεβαίως βεβαίως)!
Και πάλι τα συγχαρητήρια μου στην Εμμανουέλα που μου σύστησε το συγκεκριμένο σεμμινάριο! Σμουτς!

Tuesday, November 16, 2010

Όσο ζεις μαθαίνεις. Μαθήματα μόνο για άντρες.


Σήμερα μεταξύ Asos.com, Dorothy Perkins & Facebook έπεσε το μάτι μου στο παρακάτω workshop.  Κι επειδή νομίζω ότι ότι μερικές ευκαιρίες παρουσιάζονται μία φορά στην ζωή, σας το παρουσιάζω για να καλέσετε όλους τους άντρες φίλους σας. 

Θέμα 1:  Πώς να γεμίζετε παγοθήκες. Βήμα - βήμα με παρουσίαση slides.
Θέμα 2:  Χαρτιά τουαλέτας: φυτρώνουν μόνα τους ή χρειάζονται αλλαγή;  Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης.
Θέμα 3: Διαφορές μεταξύ του καλαθιού για τα άπλυτα και του πατώματος. Φωτογραφίες και επεξηγηματικά γραφήματα.
Θέμα 4: Πιάτα και μαχαιροπήρουνα: μπορούν να σηκωθούν και να πετάξουν μόνα τους στον νεροχύτη;  Παραδείγματα σε βίντεο.
Θέμα 5: Απώλεια ταυτότητας: όταν χάνεις το
TV control από το έτερό σου ήμισυ.  Υποστηρικτική τηλεφωνική γραμμή και ψυχανάλυση.
Θέμα 6: Μαθαίνοντας πώς να βρίσκεις πράγματα, αρχίζοντας με το να ψάχνεις στο σωστό μέρος αντί να κάνεις το σπίτι άνω κάτω ενώ ουρλιάζεις.  Ανοιχτή συζήτηση.
Θέμα 7:  Υγεία: η αγορά λουλουδιών δεν είναι επώδυνη για την υγεία σας. Γραφικά και ηχητικά παραδείγματα.
Θέμα 8:  Οι αληθινοί άντρες ζητάνε οδηγίες όταν χάνονται. Αληθινές μαρτυρίες.
Θέμα 9:  Είναι γενετικά δυνατόν να κάτσεις αμίλητος ενώ αυτή παρκάρει; Προσομοίωση οδήγησης..
Θέμα 10:  Μάθημα ζωής: οι βασικές διαφορές ανάμεσα στη μητέρα και τη σύζυγο. Συζήτηση μέσω διαδικτύου και αυτοσχεδιασμοί....
Θέμα 11:  Πώς να γίνεις η ιδανική παρέα για τα ψώνια. Ασκήσεις χαλάρωσης, διαλογισμού και τεχνικές αναπνοής.
Θέμα 12:  Πώς να πολεμήσεις την εγκεφαλική ατροφία: να θυμάσαι γενέθλια, επετείους...

Όποιος έχει πληροφορίες για τα αντίστοιχα sessions για τον γυναικείο πληθυσμό παρακαλώ να μου χτυπήσει την πόρτα! Διαφορετικά δέχομαι ιδέες για να το οργανώσουμε απο την αρχή!  Αν και νομίζω ότι σ' αυτή την περίπτωση το workshop μπορεί να κρατήσει κι 6 μήνες.. Και ποιος έχει τόσο χρόνο;
Πολλά ευχαριστώ στην Εμμανουέλα που ανάρτησε το συγκεκριμένο post κι εγώ σαν Φανταστική Ζαργάνα που είμαι το έκλεψα, τελείως αναίσχυντα και ξεδιάντροπα!!! Εμμανουέλα μου σ' ευχαριστώ, μου έφτιαξες απλά την ημέρα!

Saturday, November 13, 2010

Γιατί μερικές φορές... απλά δεν σε γουστάρει!

42 ημέρες μέχρι τα Χριστούγεννα.  Ναι μετράω κι εγώ ανάποδα σαν τα Jumbo.  Και η Μαγεία των Χριστουγέννων μ’ εχει ήδη κατακλύσει, αλλά μια γλυκειά μελαγχολία την έχω.  Τώρα τελευταία για κάποιο λόγο μου λείπει πολύ ο Π.  Τόσο καιρό είχα ξεχαστεί κι έχω προχωρήσει ειλικρινά, αλλά τώρα τελευταία για κάποιο λόγο μου λείπει.  Όχι καθημερινά.  Αλλά είναι κάτι στιγμές που συμβαίνουν κάτι πράγματα μικρά και θέλω να τρέξω να του τα πω.  Και δεν μπορώ πια να κάνω τίποτα για να το αλλάξω αυτό κι αυτό είναι που προβληματίζει πιο πολύ…
Τι γίνεται λοιπόν  όταν απλά δεν σε γουστάρει;
Μία φίλη την προηγούμενη εβδομάδα με ρώταγε για κάποιον με τον οποίον βγήκε, πέρασε πάρα πολύ όμορφα αλλά μετά από αυτός ψιλοχάθηκε.  Η αλήθεια είναι πως αν βγεις με κάποιον ραντεβού και μετά ψιλοχαθεί, τα πράγματα είναι πολύ απλά.  Απλά δεν σε γουστάρει τόσο όσο θα ήθελες.  Αν σε γούσταρε πολύ και περνούσε στο ραντεβού τόσο καλά όσο εσύ, πιστεψέ με ή θα σου ζητούσε την ίδια μέρα το επόμενο ραντεβού ή θα επικοινωνούσε μαζί σου την επόμενη ημέρα.  Άντε το πολύ την μεθεπόμενη αν έχει σοβαρά προβλήματα δέσμευσης.  Και καμιά δουλειά, κανένα ταξίδι και γενικά καμία συγκυρία δεν θα τον εμπόδιζε από το να επικοινωνήσει μαζί σου.  Και δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι που απλά χάθηκε.  Απλά δεν σε γουστάρει.  Η δεν σε γουστάρει αρκετά.
Οι γυναίκες από την άλλη είναι διαφορετικές.  Παίζουν κάθε είδους παιχνίδια όταν τους  αρέσει κάποιος.  Θα στηθούν πάνω από το τηλέφωνο και θα παρακαλάνε το σύμπαν να τους  δώσει δύναμη ώστε να μην του τηλεφωνήσουν, θα καταναλλώσουν  τόνους σοκολάτας για να μην του κάτσουν  και μπορεί να κάνουν ό,τι δεν αισθάνονται γενικά για να μην «δώσουν δικαιώματα».  Όλες οι άλλες δηλαδή.  Εγώ είμαι τόσο άμεση και τόσο ανοιχτό βιβλίο που καταντάω βαρετή.  Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. 
Επίσης οι γυναίκες γενικά, γαμώ την εγκεφαλικότητα μας και την ανασφαλειά μας, βγαίνουμε με manual.  Λουλούδια, γλυκά, κοπλιμέντα, λεφτά, κανά δυο μπαρούφες για το μέλλον λιγο επιμονή  κι έπεσε το φρούριο.  Στις πιο δύσκολες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να κάνεις και λίγους κοιλιακούς παραπάνω, γιατί τα νέα εξελιγμένα μοντέλα γυναικών (σαν την αρχοντιά μου βεβαίως βεβαίως) βγαίνουν με ενισχυμένο οπτικό σύστημα εκτός από το ακουστικό, αλλά στο τέλος της ημέρας, αν διαβάσεις ένα cosmopolitan και δεις και 3 χαζο ρομαντικές ταινίες, το έριξες το γκομενάκι.  Αρκεί να θέλεις.  Αλλά θέλεις;
Μακάρι να υπήρχαν τερτίπια και κόλπα για να κάνεις έναν άντρα που δεν σε θέλει ν’ αλλάξει γνώμη! Ξέρεις από αυτά που ξέρουν οι παλιές.  Ή και οι νέες.  Και δεν εννοώ να χάσεις 20 κιλά, να πλακωθείς στις πλαστικές, να βάλεις ξέκωλα ρούχα και να κάψεις εγκεφαλικά κύταρρα.  Να κάνεις έναν άντρα να σε θέλει.  Να σε ποθήσει και να σε διεκδικήσει.  Δεν ξέρω μπορεί να υπάρχουν τρόποι.  Όσο και να θέλω να δείχνω ότι τα ξέρω όλα, δεν τα ξέρω.  Εκεί σκίζω τα διπλωματά μου και δηλώνω ανίδεη και παρθένα.  Κάποτε είχα στηρίξει όλες μου τις ελπίδες στην λοβοτομή και τα ηλεκτροσόκ, αλλά μία που έμαθα ότι τελικά δεν έχει αποτελέσμα, στην καλύτερη να τον αφήσεις τον άλλο φυτό (εκτός κι αν αυτός είναι ο σκοπός σου – αλλά με το «κούκου» τι γίνεται; ) και δεύτερον χρειάζεται να ασκήσεις βία για να μπορέσεις να τον καθήσεις κάτω.  Και στην βία λέμε πάντα όχι.  Εκτός κι αν αφορά στημένη βία σε role playing όπου εκεί … χαμογελάμε πονηρά!
Τελικά τι κάνεις όταν απλά δεν σε γουστάρει; Προχωράς; Επιμένεις; Κι αν αποφασίσεις να επιμείνεις, τελικά το αποτέλεσμα είναι από επιθυμητό;  Πόσα παιχνίδια πρέπει να παίξεις μέχρι ν’ αποκτήσεις αυτόν ή αυτή που αγαπάς; Και αν στο τέλος το καταφέρεις, μετά από τόσα παιχνίδια, αξίζει τον κόπο;
Δεν ξέρω λοιπόν πως μπορείς να κάνεις κάποιον να σε θέλει, όταν απλά δεν σε γουστάρει.  Εγώ γενικά είμαι από τους ανθρώπους που επιμένουν.  Επιμένουν μέχρι να βαρεθούν.  Μετά προχωράω.  Το μόνο πράγμα που δεν κάνω είναι ν’ αρχίζω να στολίζω τον άλλο με όλα τα κοσμιτικά του κόσμου και κλασικά να κάνω αυτό που ξεστομίζουν όλες οι γυναίκες «Τι; Δεν σε θέλει; Είσαι σίγουρη ότι είναι straight? Μήπως τον παίρνει λίγο;».  Κλασικές γυναίκες…
Μην με ρωτάς τώρα, γιατί 42 μέρες πριν τα Χριστούγεννα έχω τέτοιους προβληματισμούς.  Έβλεπα χτες και την ομόνυμη ταινία και μου την έδωσε που είχε Happy Ending. Γιατί όσο και ρομαντική αν είμαι καταλάθος, ξέρω πως αν απλά δεν σε γουστάρει δεν υπάρχει το «και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα».  Ναι το ξέρω,  και μάλιστα πολύ καλά. 
Αλλά δεν μασάω. Γιατί μπορεί να πονάς εκείνη την στιγμή αλλά μετά όταν το ξεπερνάς και βλεπεις πια καθαρά, είναι από τις στιγμές που αξίζει να ζήσεις. Και στο κάτω κάτω Χριστούγεννα έρχονται.   Κι αν είσαι σαν εμένα και ξέρεις τους σωστούς ανθρώπους στις σωστές θέσεις εκεί στον Βόρειο Πόλο τότε ο Αγιος Βασίλης θα σου έχει κάτω από το Δέντρο το σωστό αγόρι, με την σωστή ενδυμασία και την σωστή διάθεση! 
Γι αυτό, αν κι εσένα δεν σε γουστάρει, μία είναι η λύση.  Ξεκίνα και γράφε! Santa Claus is coming to town! Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις…

Saturday, November 6, 2010

When a man loves a woman...


Μία εβδομάδα μετά το μεγάλο debate κι ακόμη ακούω διάφορες απόψεις για την μάχη των φύλων.  Από άντρες, από γυναίκες, από γκέι άντρες και γυναίκες.  Όλοι ελεύθεροι και καταιδρωμένοι στο κυνήγι της ευτυχίας.  Και όλοι παραπονιούνται.  Ρε παιδιά τι γίνεται εκεί έξω;
Εγώ γενικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, αλλά έτσι που τα’ ακούω  με πιάνει ένα άγχος, ένα πλάκωμα.  Τι έγινε ο έρωτας ρε παιδιά; Την έκανε μ’ ελαφρά; Που πήγαν όλα αυτά που ονειρεύομασταν μικρά;  Το Σ + Σ = L.F.E. ; Χαθήκανε μεταξύ διαπραγματεύσεων για το δάνειο, την απελευθέρωση των γυναικών και την οκνηρία των αντρών;  Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι πρέπει να μετακομίσω την συλλογή μου από αισθηματικές χαζο-γκομενό – ταινίες στην ίδια κατηγορία με το SpiderMan, τους X-Men και όλους τους άλλους φανταστικούς ήρωες.  Επιστημονική φαντασία;
Ώσπου ήρθε μία απλή Τετάρτη.  Ψώνια και χάζεμα στις βιτρίνες με την φίλη μου την Ν. στις βιτρίνες του Golden Hall και μετά δείπνο και κους κους.  Αλλά μετά από 10 ώρες δουλειά πάνω σε 10ποντες μπότες αρχίζεις και καταρρέεις οπότε το δείπνο φαντάζει σαν μαρτύριο.  Το μόνο που θες είναι να βγάλεις τις μπότες σου, να χαλαρώσεις μ’ ένα ποτήρι κρασί, να τσακίσεις μια πίτσα στην καθησιά σου  και να τα πεις με την φιλενάδα σου.  Κι έτσι έγινε.  Το άλλο μισό της Ν. θα έλειπε σε επαγγελματικό δείπνο οπότε το σπίτι άδειο και να η καλή ευκαιρία για αμείλικτο girl talk.  Παράδεισος.  Και φτάνουμε και ο Παράδεισος πράγματι μας περιμένει. 
Το άλλο μισό της φιλενάδας μου που λες, μας ετοίμασε σούπερ κατάσταση με κεριά, κρασί, φαγητό και γλυκό για τα κορίτσια του που θα ερχόντουσαν κουρασμένα και καταιδρωμένα.  Απλά τα ετοίμασε κι έφυγε.  Κι ενώ καταβρόχθιζα το πέμπτο καναπέ με σολωμό, έπινα το κρασί μου κουλουριασμένη και χαλαρωμένη στην καρέκλα μου το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι … τελικά υπάρχουν και αυτοί οι άντρες. 
Και πήγε το μυαλό μου πίσω σ’ αυτούς τους άντρες.  Σ’ αυτούς που 10 ημέρες πριν από τα γενεθλιά σου σου στέλνουν με τον πιο περίεργο και πανούργο τρόπο τα πιο ωραία παπούτσια του κόσμου, σ’ αυτούς που κλαίνε κάθε φορά που σ’ αφήνουν για να επιστρέψουν στην Αθήνα, σ’ αυτούς που σου γράφουν τα πιο ωραια γράμματα του κόσμου και σε κάνουν ν’ αισθάνεσαι πράγματι σαν την πριγκήπισσα του παραμυθιού, σ’ αυτούς που σου ετοιμάζουν το πιο όμορφο δείπνο στο πάτωμα του νέου άδειου τους διαμερίσματος, σ’ αυτούς που σου κάνουν έκπληξη κι έρχονται από την άλλη άκρη για να σου πουν απλά σ’ αγαπώ, σ’ αυτούς που παρατήσανε κάτι πολύ σημαντικό για να έρθουν να σε παρηγορήσουν όταν εσύ έκλαιγες με λυγμούς γιατί πέθανε η Winona Ryder στον Φθινόπωρο στην Νέα Υόρκη και σ’ αυτούς που όταν έλεγαν σ’ αγαπώ το εννοούσαν… Ναι αυτοί οι άντρες υπάρχουν.  Υπήρξανε στην ζωή σου, τότε γιατί γκρινάζεις; Γιατί έπαψες να πιστεύεις;
Πράγματι, “When a man loves a woman” προκύπτουν τα καλύτερα πράγματα στην ζωή. Τα πιο φανταστικά και τα πιο κινηματογραφικά.  Απλά για κάποιον λόγο δεν ακούγονται πια αυτά καθόλου.  Δεν ακούγονται πια χαρούμενες ιστορίες.  Αυτές που λες ότι θα δίνεις σαν παράδειγμα για την τέλεια ευτυχία ή αυτές που θα διηγείσαι στα παιδιά σου για να τους δείξεις ότι το L.F.E. υπάρχει εκεί έξω.  Κάτι σαν τον Άγιο Βασίλη.  Μπορεί να μην το έχει δει κανείς, αλλά αν πιστέψεις πολύ μπορεί κάποια Χριστούγεννα να τον πιάσεις στα πράσα να σου βάζει το δώρο σου δίπλα στο τζάκι ή τουλάχιστον στο καλοριφέρ… Απλά πρέπει να πιστέψεις και … να είσαι φρόνιμος!
Δεν θέλω λοιπόν ν’ ακούω άλλη γκρίνια.  Αρκετά πια!  Οι άντρες είναι έτσι και οι γυναίκες είναι αλλιώς.  Μπορεί να μην είναι απλά η σειρά σου για τον έρωτα.  Μπορεί απλά να μην είναι η σωστή εποχή.  Μπορεί να τον είχες, και να ήσουν τόσο μαλάκας (άντρας ή γυναίκα) που τον άφησες να φύγει.  Μπορεί να μην προσπαθείς πολύ.  Μπορεί να βαριέσαι και να μην το έχεις καταλάβει.  Μπορεί απλά να μην το θέλεις και να φοβάσαι να το παραδεχτείς.  Μπορεί πολύ απλά να μην σε γουστάρει…
Μ’ έχει πιάσει από τώρα το κλίμα των Χριστουγέννων και είμαι με την πιο αισιόδοξη διάθεση.  Κάθε χρόνο βέβαια με πιάνει (μόλις έρθουν τα  Χριστούγεννα όμως βάζω πλερέζα και γκρινιάζω σαν τον Δρακουμέλ χωρίς λόγο) αλλά φέτος συνέβησαν πολλά και αλλάξανε οι προτεραιοτητές μου.  Έτσι θέλω και για εσάς.  Αρκετά πια με τις γκρίνιες. - Και το λέω εγώ που είμαι η πρώτη διξάσασα της γκρίνιας.  Η αρχιγκρινιάρα. - Εκεί έξω είναι.  Μπορεί να είναι στο καφέ της γειτονιάς, μπορεί στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, μπορεί στο νησί που θα πας διακοπές, μπορεί στην δουλειά σου, μπορεί στον δρόμο, μπορεί στο Facebook, μπορεί στην Ρώμη, μπορεί στην Αθήνα, μπορεί να είναι και δίπλα σου και να μην το βλέπεις.  Μπορεί να είναι και ανάμεσα στους αναγνώστες αυτού του μπλογκ δεν ξέρεις ποτέ.  Απλά πρέπει να κοιτάξεις προσεκτικά και να κόψεις τις πολλές μαλακιές.  Ξέρεις εσύ για ποιες μιλάω.  Και θα έρθει.  Αλλά ακόμη και να μην έρθει, μην απελπίζεσαι.  Οι φανταστικοί γκόμενοι (ες) να είναι καλά! Ρώτα κι εμένα! Κάτι ξέρω παραπάνω... 

Και μην ξεχνιόμαστε... 49 ημέρες μέχρι τα Χριστούγεννα!!!!!