Friday, December 31, 2010

2010. Ο επίλογος.


Τι να σου πω; Ότι χαίρομαι ότι φεύγει το 2010; Όλη την προηγούμενη χρονιά γκρίνιαζα.   Αλλά από την άλλη η γκρίνια ήταν αυτή που γέννησε την Ζαργάνα.
3 ώρες πριν αλλάξει αυτή η χρονιά, και σκέφτομαι πως αυτή αυτή η χρονιά δεν θέλω να φύγει.
Περίεργο αλλά αυτή η χρονιά θα με βρει "ερωτευμένη" με 3 άντρες.  Οέο! Mε την παραμυθένια έννοια της λεξης όμως.  Με την πλατωνική έννοια της λατρείας.  Με 3. Με τον Π. που δεν πρόκειται να τον ξεχάσω ποτέ γιατί είναι το παρελθόν το παρόν και το μέλλον.  Ο άντρας της ζωής μου.  Ο άντρας που μέσα στο μυαλό μου είναι ο πρίγκηπας.  Ο ζαργάνος μου.  Ποτέ δεν μ’ ερωτεύτηκε γι αυτό και τον ερωτεύτηκα.   Με τον Δ.  Ο σουπερ σταρ.  Όλη η Ελλάδα συζητάει γι αυτόν.  Αλλά αυτός έκανε πέρα όλες τις ανορεξικές μοντέλες και μου ζήτησε να βγουμε.  Και σκέφτομαι πως θα είναι τα παιδιά μας.  Το πρώτο μας εξώφυλλο στο ΟΚ.   (εδώ βέβαια ξεπερνάμε την παραμυθένια έννοια και μπαίνουμε σ' ενήλικα κατατόπια, χε χε χε χε!!!!) Και ο καλυτερός μου φιλος. Αυτός που ήταν ο ερωτάς μου και ο χρόνος μας έφερε κοντά και μας έκανε φίλους.  Και δεν μπορώ να σκεφτώ τι θα γίνοταν αν δεν ηταν κοντά.  Αυτός που ήταν κοντά μου στα δύσκολα και στα ευκολα αυτός που με κάνει να γελάω όλα όταν ολοι οι άλλοι με στεναχωρούν.  Δυσκολο το τρίλημα.
Ήμουν σήμερα στο Κολωνάκι με μία υπέροχη μπάντα και τα έχω πιει τα ποτάκια μου. Και παραπατάω.  Και όλο σβήνω και γράφω.  Πρέπει να γράψω πριν φύγει αυτή η χρονιά.  Πριν φύγει αυτή η χρονιά πρέπει να τα πω.
Τι έχω αποκομίσει από αυτή την χρονιά; ΄Ένα πράγμα.  Έρωτα η ζωή έρωτα θέλει.  Αυτό μας οδηγεί.  Ποιος την χεζει την καριέρα, έρωτα θέλει η ζωή έρωτα θέλει.  Όταν δεν είμαι ερωτευμένη δεν δημιουργώ ΔΕΝ ΖΩ!!!!
Βρε αν δεν υπήρχε η καψούρα θα ήμουν εκεί που είμαι; Ο Π. ήταν αυτός που μ’ εκανε να φτιάξω αυτό το blog και είμαι εδώ έναν χρόνο μετά ν’ αναπολώ.  Αποτυχημένα ραντεβού, έρωτες δίχως άυριο, όνειρά και ελπίδες με κάνουν να γράφω.  Τι να τα κάνω τα παπούτσια και τα λεφτά αν το κρεβάτι μου είναι άδειο;  Δεν πάτε να λέτε ό,τι θέλετε;  Ζω μόνο όταν ερωτεύομαι!!!!
Και σκέφτομαι κάθε πρώτο ραντεβού.  Που ντύντομαι, ούτε πολύ τσουλα ούτε πολύ καθώς πρέπει, που γράφω τα σεναριά μου τι θα πω και τι θα κάνω. Που κρύβω κάθε ίχνος αυθορμητισμού μην και την κάνει ο επίδοξος με ελαφρά.  Σκέφτομαι και την πρώτη φορά που κάνω σεξ.  Που λέω τώρα θα μου κάτσει το τζόκερ και παίρνω απλά ένα διπλό.  Τα λεφτά μου πίσω!!!!.  Δεν ξέρω αν στο είπανε αλλά το σεξ θέλει δύο κι όχι έναν.  Όταν το κανεις με την χούφτα σου έχει διαφορά, ιδιαίτερα αν η γυναίκα έχει σαρκα και οστά και δεν έχει απλά βαλβίδες.   Μην γκρινιάζεις μετά γιατι τα αχ και τα βαχ κάτι σου θυμίζουν… Την «Σειρίνα» μήπως;
Πόσα ραντεβού; Πόσες ευκαιρίες στην ευτυχία; Πάνε κι έρχονταί! Κομπλεξικοί, μαμάκιδες, τοσοδούλιδες, βλαμένοι!!! Για όλους είχα έναν «καλό λόγο».  Δεν βλέπω τα χάλια μου.  Αυτή η χρονιά τα είχε όλα.  Και στο τέλος παλι μόνη με βρίσκει.  Γαμησέ τα.  Η αγορά χάλια.  Βρε Ζαργάνε που είσαι οέο;;;;;;;;;; Μην είναι ο γυαλός στραβός ή μην στραβά αρμενίζουμε;
Περασμένα τριάντα.  Όχι πολύ, αλλά περασμένα.  Πριν λίγες ημέρες για πρώτη φορά σκέφτηκα τον εαυτό μου μ’ ένα μωρό και για λίγα λεπτά το απόλαυσα.  Μετά μ’ επιασε ένας μικρός πανικός.  Μετά είδα την παπουτσοντουλάπα μου και συνειδητοποίησα  ότι έχω τα μυαλά πάνω από το κεφάλι μου.  Που θα ζει το παιδί μου; Με τι θα τρέφεται; Με καστόρι; Α πα πα πα!!!!!  Ας αρχίσουμε από τα βασικά.  Με λένε Ζαργάνα και μένω και ζω μόνη μου.  Μετά θα έρθει και το μωρό….
Δεν ξέρω.  Όλοι γύρω μας «φτιάχνουν» τις ζωές τους, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.  Άλλοι παντρεύονται, άλλοι γεννούνε, άλλοι χωρίζουν κι αρχίζουν από την αρχή.  Κι εμείς απλά ζούμε την αιώνια εφηβεία μας.  Βγαίνουμε ραντεβού, ονειρεύομαστε και χωρίζουμε με το πρώτο εμπόδιο.  Βαριόμαστε;  Έχει μείνει όλος ο κατιμάς; Πάντως το παλεύουμε… ερωτεύομαστε με το καλημέρα σας και χωρίζουμε με το καλησπέρα σας! Αλλά το ζούμε!!!! Και γι αυτό μένουμε ζωντανοί!!!!! Ζούμε από το δράμα!
Ερωτεύομαι άρα υπάρχω! Έστω και με 3 άντρες! Μέχρι να ζήσω τον κινηματογραφικό έρωτα.  Μέχρι να μου πουν το «you complete me».  Όσο ρομαντική κι ονειροπόλα ας με λένε.  Και ζηλεύω θανάσιμα αυτούς που το ζούνε και καμιά φορά ζω μεσα από τις εμπειρίες τους….
Τι θα κάνω από εδώ και πέρα; Θα προκαλώ την τύχη μου! Είτε είναι για καλό είτε για κακό… είτε μου πουν σ’ αγαπώ είτε «ξέρεις… αλλά».  Και θ’ αγαπώ μ’ όλο μου το είναι! Κι ας με πάρει από κάτω! Αν δεν αγγίξεις πάτο δεν θα φύγεις στην επιφάνεια!!!
Είθε το 2011 να μας φέρει Υγεία λοιπόν και πολύ έρωτα.  Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ηλίθια ραντεβού, πολύ κλάμα και πολλές ανατροπές! Serendipity.  Αν είναι κάτι να συμβεί θα συμβεί, θα το κάνει έτσι η μοίρα να συμβεί!!!!
Και σε μένα και στους 3 άντρες της ζωής μου τι να πω;;;; Ας κερδισει ο καλύτερος!!!!! Δεν επιλέγω εγώ… η Ζωή επιλέγει!!!!

Καλή χρονιά σε όλους, με Υγεία, Ευτυχία, Κινηματογραφικές στιγμές, αγαπησιάρικες στιγμές και αξέχαστες αναμνήσεις!!!! Ας είναι το 2011 απλά η αρχή για τα καλύτερα!!!

Thursday, December 23, 2010

Γράμμα στον Αγιο Βασίλη

Αγαπημένε μου Άγιε,
Ξέρω άργησα να σου γράψω, άλλα ένεκα που πήρα προαγωγή κι έπηξε ο κώλος μου! Συγνώμη για το μπινιλίκι Άγιε, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να εκφράσω αυτά που τράβηξα διαφορετικά.  Επίσης η παραπάνω έκφραση περιλαμβάνει και μία μικρή δόση και απόλαυσης και ηδονής οπότε αντικατροπτίζει ακριβώς την καταστασή μου τις προηγούμενες ημέρες!
Αγαπημένε μου Άγιε (το ξέρεις ότι είσαι ο αγαπημένος μου έτσι;), αυτόν τον χρόνο ήμουν πολύ καλό κορίτσι.  Πρώτα απ΄ όλα μόνο και μόνο η γεννησή μου και η δημιουργία του blog μου,  μετά απο την ανακάλυψη της πενικιλίνης είναι το επόμενο φανταστικό επίτευγμα της ανθρωπότητας.  Ξέρεις πόσους ανθρώπους έκανα να γελάνε (με τα χάλια μου τις περισσότερες φορές, αλλά χαλάλι τους!) όταν καμιά φορά δεν είχαν με τίποτα άλλο να γελάσουν;  Κι εκτός απο την γεννησή μου, ήμουν τόσο καλό κορίτσι που μέχρι και τα καλά κορίτσια με περνάγανε για βαρετή.  Αλήθεια Άγιε, επειδή το 2011 σκοπεύω να είμαι πολύ άτακτη, έχεις κάποιο contact person ν’ απευθυνθώ του χρόνου για τα δώρα μου; 
Λοιπόν αγαπημένε μου χοντρούλη και γλυκούλη Άγιε για φέτος τα Χριστούγεννα θέλω να μου φέρεις:
Το τροχόσπιτο της Barbie. Σε φυσικό μέγεθος και χωρίς τις ρόδες.  Δηλαδή το σπίτι της Barbie. Με φούξια καναπέδες και φρου φρου και αρώματα.  Αν δεν μου το φέρεις εσύ, θα μένω με τους δικούς μου μέχρι τα βαριά γεράματα και θ’ ανταλλάσουμε χάπια για την πίεση.  Και θα βγαίνω σαν την Αστερω στους δρόμους με μακριά άσπρη αέρινη εμφάνιση για να βρω γαμπρό.  Εννοείται πως μαζί με το (τροχο)σπιτο πάει πακέτο και το τρόλει ντουλάπα για να βάζω τα παπούτσια μου.  Εκτός αν το σπίτι είναι τρίπατο και μπορώ να χρησιμοποιήσω τον έναν όροφο σαν  τον προσωπικό παπουτσο-παράδεισο! Αν σε δυσκολεύει το (τροχο)σπιτο μπορείς πάντα να μου βρεις ένα πάμπλουτο θείο της Barbie που να δει σε εμένα την επόμενη κληρονόμο του και να μου κάνει αυτός δώρο την μικρή μου έπαυλη! Ζητάω πολλά; Καλά κι ένα δυάρι στο Γαλάτσι μου κάνει... Θα τα βρούμε μωρέ!
50 κιλά βοτάνι με την ονομασία «το ρουφάς και πετάς».  Δεν ξέρω αν το έχεις ακούσει.  Είναι ένα βοτάνι που μόλις το πίνεις , μετατρέπει όλα τα hamburgers, τις πίτσες, τις μακαρονάδες, τις σοκολάτες και το αλκοολ  σε λιποδιαλύτες και αντί να παχαίνεις κάνεις ένα κορμί λαμπάδα.  Κάνε με Άγιε Λαμπάδα για να ξεθάψω το Ξ. που κρύβω μέσα μου! Και να σου πω... μην διαρεύσει το μυστικό.  Αρκετά Ξ. υπαρχουν έξω! Αν το μάθουν όλες θα μας φάνε την δουλειά!
Έναν άνθρωπο ή μία εταιρία να με εκδόσει.  Όχι στο πεζοδρόμιο ή στην Τρούμπα, εννοώ σε βιβλίο περιοπής.  Με ωραία γραμματοσειρά και φανταστικό εξώφυλλο με την μούρη μου φαρδιά πλατιά.  Αν μου φέρεις και το «ρουφάς και πετάς» θα μπορέσουμε να βάλουμε και το φιδίσιο μου κορμί επίσης, αρκεί να φοράω φανταστικά Christian Louboutin! Και ξέρω μόλις εκδοθεί θα έρθει και η τηλεόραση και μετά το  Holywood, τα έχουμε ξαναπεί αυτά.  Εσύ μόνο τον εκδότη πρέπει να μου βρεις.  Και μετά εγώ να δεις, ολόκληρη αφιέρωση θα σου κάνω και θα παίξεις και στους τίτλους τέλους στο σιριάλ μου στην τηλεόραση! Εγώ  βλέπεις δεν ξεχνώ...
Ένα ποδήλατο.  Με κουδουνάκια και καλαθάκι. Να το παίρνω και να τραγουδάω «η Μαργαρίτα η Μαργαρώ» σαν την Τζένη Καρέζη.   Έτσι κι αλλιώς όλοι οι άλλοι έχουν την τάση να μου κάνουν την ζωή ποδήλατο, νομίζω ότι ήρθε η σειρά μου να τους καβαλήσω και να το απολαύσω!  Επίσης λένε ότι το σεξ είναι σαν το ποδήλατο, δεν το ξεχνάς ποτέ.  Επειδή εγώ θα το ξεχάσω σε λίγο, λέω να ξεκινήσω με το ποδήλατο και βλέπουμε... (δεν σου είπα ότι ήμουν πολύ καλό και βαρετό κορίτσι φέτος;)
Τον Φανταστικό μου Ζαργάνο.  Αυτόν μου τον χρωστάς.  Χρόνια μου τον τάζεις και όλο κάτι GI Joe μου στέλνεις.  Ο Φανταστικός μου Ζαργάνος θα είναι το ό,τι πρέπει μου.  Μέχρι να φτάσω στο σημείο να ρίξω τις απαιτήσεις μου στο ό,τι κάτσει λέω να συνεχίσω να διεκδικώ το ό,τι πρέπει μου.  Κάτι πήγες να κάνεις στις αρχές του χρόνου με τον Π. αλλά δεν του έδωσες το κουπονάκι του με τις δωρεάν επισκέψεις στον ψυχιάτρο και το παιδί μου τα είδε όλα και «τσουφ!» εξαερώθηκε! Ξέρεις ότι κανονικά επιστροφές δεν δέχομαι αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να κάνω και πίσω... Όχι τίποτα άλλο, γιατί δεν χαλάω χατήρι στον αγαπημένο μου στρουμπουλούλη Άγιο!
Αυτά Άγιε Βασίλη μου! Είδες η λιστα μου φέτος είναι μικρή και ταπεινή.  Ξέρω ότι δεν θα με ξεχάσεις, οπότε κι εγώ θα περιμένω.   Η διευθυνσή μου είναι Ζαργάνας και τσιπούρας γωνία, τρίτο συννεφάκι δεξιά.  Μετα το στρουμφοχωριό 3 μανιτάρι αριστερά!
Σ’ αγαπώ πολύ Άγιε Βασίλη μου!
God Bless Everyone (που λέει και ο μικρός Τιμ απο την Χριστουγεννιάτικη ιστορία)
Φανταστική Ζαργάνα

 Υ.Γ. Άγιε μην ξεχάσεις να φέρεις σε όλους τους αναγνώστες μου και τους φίλους μου, Υγεία, Παντοτινή Ευτυχία, Τρελό Έρωτα, Ανεπανάλληπτες Στιγμές, Χαρούενες εκπλήξεις και ανθρώπους γύρω τους να τους στηρίζουν και να τους αγαπούν! Καλά Χριστούγεννα!!!!

Sunday, December 19, 2010

Λα σουσουρελά λα σουσουρελά! Η Ζαργάνα στην Ρώμη!


Φτύσε με μην με ματιάσεις! Όχι σοβαρά! Είμαι λίγο προληπτικη μ’ αυτά κι επειδή αυτήν την εποχή διανύω μία από τις καλύτερες της ζωής μου, σου λέω φτύσε με! Όχι δεν οφείλεται σε κανέναν γκόμενο, απλά σ’ εμένα, τους φίλους μου και τις ανεπαναλληπτες στιγμές που ζω τον τελευταίο καιρό!
Πολλά συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό.  Ωραία πράγματα. Πριν από δύο εβδομάδες έκανα Grande εμφάνιση στην Αιώνια Πόλη! Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη! Ναι την έκανα την απιστία μου! Άφησα για λίγο τον ερωτά μου για το Παρίσι κι έκανα μία αρπαχτή με την Ρώμη! Δεν λέω, ωραία η Ρωμη, αλλά δεν είναι Παρίσι.  Θα ήθελε να ήταν αλλά δεν είναι!
Η αλήθεια είναι  ότι πριν πάω στην Ρώμη άκουγα για μία φανταστική πόλη, για πανέμορφους άντρες με Αρμάνι που θα βγαινουν από παντού (πώς είναι οι ξανθιές με τα εξτένσιον στα μπουζούκια, ένα τέτοιο πράγμα), για φανταστικό φαγητό και μία πόλη βγαλμένη από παραμύθι! Ούτε Αρμάνι είδα – αν εξαιρέσεις τον σοκολατί Θεό στην boutique του Hermes – ούτε καταπληκτικό φαγητό έφαγα, ούτε τον Παράδεισο επι της γης! Είδα όμορφες πλατείες, καλοντυμένο κόσμο, αμέτρητους Έλληνες, έφαγα υπέροχα gelato και είδα τεράστια αγάλματα και μνημεία! Τελικά οι Ιταλοί έχουν πρόβλημα με το μέγεθος μου φαίνεται.  Δεν είχα προσωπική εμπειρία, οπότε θα μείνω σ’ αυτή την γνώμη.  Είναι σαν τα τζόβενα με τις Mercedes, προσπαθούν να καλύψουν τα κενά με μεγάλο αμάξι!
 Βέβαια τελευταίο βράδυ ήρθε το Hollywood και με αποζημίωσε! Εκεί που έψαχνα να βρω απεγνωσμένα τσιγάρα έπεσα πάνω στον Aston Kutcher και στην Demi Moore! Εννοείται πως είχα αφήσει την φωτογραφική με την παρέα μου και δεν πρόλαβα να τους φωτογραφήσω (Ο Μέρφυ ξαναχτύπησε, οέο!), αλλά υποθέτω ότι αν την είχα μαζί, σίγουρα θα βγάζανε φωτογραφία μαζι μου, αφού η αντιδρασή μου μόλις τους είδα, ήταν σαν να είχα βγει μόλις από το ΠΙΚΠΑ! Γκα γκα γκα γκα! Μιλούσα σε ακταταλλαβίστικη  γλώσσα και μόνο ένα μωρό 11 μηνών θα μπορούσε να με καταλάβει! Πάντως δεν μπορώ να πω.  Θεά η Demi.  Επιβεβαιώνει τελείως το νόημα της παροιμίας «η γριά η κότα έχει το ζουμί»! Bravo, Bravissima!!!!
Εντάξει δεν μπορώ να πω.  Έκανα κι εγώ την ανατροπή στην Ρώμη.  Πήγα στο Βατικανό.  Και όσοι με ξέρουν, ξέρουν ότι εγώ με την εκκλησία είμαστε όπως ο Μπουτάρης με τον Άνθιμο.  Στήθηκα στην ουρά για ολόκληρα 10 λεπτά για τον Αγ. Πέτρο, ώσπου άρχισε να βρέχει και το έλαβα σαν προσωπικό σχόλιο του Άγιου προς το προσωπό μου, οπότε την έκανα μ’ ελαφρά! Δεν πειράζει θα τα πούμε μια καλή με τον Πέτρο, εκεί στις Πύλες.  Μέχρι τότε, ο Παράδεισος μπορεί να περιμένει!
Έτσι που λες.  Πήγα, είδα και απήλθα στην Ρώμη.  Όμορφα περάσαμε, αλλά όχι ανεπανάλληπτα.  Ούτε Pascal είχε η Ρώμη, ούτε φανταστικά μακαρόν, ούτε τάρτες που όταν τις φας έρχεσαι σε 3 τρεις οργασμούς, ούτε Pompidou, ούτε Jim Morisson, ούτε Oscar Wilde, ούτε Disneyland! Είχε όμως καλή παρέα, ωραίο χειμωνιάτικο καιρό, διάσημους και ωραίους περιπάτους! Πήγα και στην Fontana Di Trevi, έριξα τον οβολό μου κι ευχήθηκα την επόμενη φορά να ξαναπάω μ’ αυτόν που θα με κάνει να θέλω να κάνω Ζαργανοπαίδια!
Έτσι τώρα κάνω πάλι σχέδια για το επόμενο ταξιδάκι μου! Ο Pascal με περιμένει, η Easy Jet είναι με το μέρος μου, εξακολουθεί η γλώσσα του σώματός μου να με βγάζει ασπροπρόσωπη σε σχέση με τα άθλια γαλλικά μου και οι χορευτικές μου φιγούρες έχουν τελειοποιηθεί για το Barrio Latino! Viva la France! Η Ρώμη μέχρι τότε θα είναι απλά το τρίτο πρόσωπο, που απλά του τάζω ότι θα χωρίσω, πράγμα που εννοείται δεν θα κάνω ποτέ! Άπιστη γυνή…