Thursday, March 11, 2010

The full monty εις την ελληνικήν...


Δυο μέρες.  Δύο μέρες.  Πώς μπορεί να κρατήσει ένα hangover  δυο μέρες?  Εντάξει εγώ δεν είμαι συνηθισμένη στα ξενύχτια (όχι πια τουλάχιστον) κι αν δεν κλείσω το 8ωράκι μου στον ύπνο, μπορώ να γκρινιάζω για μέρες σαν την γριά που της κρύψανε την τσάντα, αλλά δυο μέρες? Αχ, γερνάω μαμά...
Δεν μπορώ να πω όμως, η βραδιά της Δευτέρας, άξιζε τον πονοκέφαλο.  Και τον στομαχόπονο.  Και την ζαλάδα και την νύστα.  Και τα παρανοϊκά όνειρα που έβλεπα το βράδυ στον ύπνο μου (ο Mervin κι ένας σούπερ γκόμενος που εξαερώνεται νομίζω ότι δεν είναι ό,τι πιο φυσιολογικό...).  Και τις εξάψεις και τις φαντασιώσεις μετά.  Γενικά άξιζε.
Όσοι με ξέρουν καλά, γνωρίζουν τις απόψεις μου περί γάμου.  Τουλάχιστον περί του πανηγυριού που ονομάζουν γάμο.  3 καλοί λόγοι υπάρχουν για να παντρευτείς.  1.  Για να πάρεις στεγαστικό δάνειο.  2.  Για την λιστα γάμου.  3.  Για το bachelor Party βεβαίως βεβαίως.  Κι επειδή τα bachelorette πάρτι στην Ελλάδα, τείνουν να γίνουν πάρτι για τσάι και συμπάθεια, όποτε βρίσκω ευκαιρία για λαδωμένα ημίγυμνα αγόρια εννοείται πώς δεν το χάνω με τίποτα.
Και η Δευτέρα, παρ’ όλο που ξεκίνησε με επαναστατική διάθεση για την θέση της γυναίκας στην νέα κοινωνία, κατέληξε σε  συμπεράσματα για το πως θα έπρεπε να κυκλοφορούσε ο τέλειος άντρας μες το σπίτι, δηλαδή ημίγυμνος, με τέλειους κοιλιακούς, αποτριχωμένο στέρνο και με τις χορευτικές δυνατότητες ενός Chippendale.  Κι όσες λένε ότι δεν τους αρέσει ένας καλογυμνασμένος ημίγυμνος χορευτής να τους χορεύει, ψεύδονται ξεδιάντροπα!!! Σε όλες αρέσει, απλά εμείς δεν ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε.
To μυστικό της επιτυχίας σε τέτοιες βραδιές, είναι η παρέα να αποτελείται από τουλάχιστον 2 σεξουαλίκά στερημένες, 2 παντρεμένες, τουλάχιστον 1 gay ή bi, τουλάχιστον μία «ψευδο-ντροπαλή-πουριτανή» κι εννοείται απο μία έτοιμη για όλα, είτε είναι στερημένη, παντρεμένη, gay, bi ή πουριτανή.  Οι γυναίκες κατεξοχήν λειτουργούν σαν τις αγέλες, χρειάζεται πάντα ένας αρχηγός για να δώσει το παράδειγμα για να ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες.  Δεν ακολουθούν βέβαια ούτε απο σεβασμό, ούτε θαυμασμό, ακολουθούν απο καθαρή ζήλια και ανταγωνισμό, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο.  Μπουμ!!! Και θυμήσου με αν πέσεις σε αγέλη γυναικών με την παραπάνω σύνθεση, παίξε κι ένα τζόκερ την επόμενη, γιατί είσαι πολύ τυχερός φίλε μου!!!
Το ραντεβού ειχε κλειστεί στο Σύνταγμα, για να συνεχισουμε σε ένα μαγαζί κάπου στην Συγγρού.  Παραδόξως δεν το ήξερα, πάει καιρός που είχα να πάω σε bachelorette της προκοπής κι εξάλλου εγώ πλέον προτιμώ το delivery στο σπίτι, έχει πιο πολύ πλάκα.  Κοστίζει κάτι παραπάνω, αλλά το σέρβις είναι πολύ καλύτερο.  Χι χι χι .  Και μπορεί αυτό το μαγαζί να μην το ήξερα, αλλά τελικά με ήξερε αυτό. Με το που φτάσαμε στην πόρτα, είδα γνωστές φυσιογνωμιες.  2 μπράβοι – θηρια που κάποια εποχή δουλεύαμε για το ίδιο πρόσωπο (βλέπεις έχω δουλέψεις για όλο τον καλό τον κόσμο στην Αθήνα), ήταν εκεί στην πόρτα να τσεκάρουν τον κόσμο.  Και κάνανε σαν μικρά παιδιά όταν με είδανε.  Γενικά οι πολύ τρομακτικοί τύποι με αγαπάνε ιδιαίτερα δεν ξέρω για πιο λόγο.  Προφανώς κάτι τους θυμίζω.  Μία νέα Peggy Bandy γεννήθηκε εκείνη την στιγμή.  Αν πηγαίνεις σε στριπτιτζάδικο σε ξέρουν απο την πόρτα με το μικρό σου και σε βάζουν και τσάμπα, τότε κάτι συμβαίνει.  Έχεις φτάσει σε άλλο επίπεδο.  Τώρα αν αυτό είναι πάνω ή κάτω, είναι καθαρά θέμα οπτικής γωνίας.  Το θέμα είναι όμως, ότι εμάς μας περιποιήθηκαν με το παραπάνω και μας κεράσανε κι αν χρειαστεί  να «πειθαρχήσουν» και κανέναν που μας ενόχλησε, πλέον έχουμε τις άκρες.  Τα πάντα στην ζωή είναι δημόσιες σχέσεις μωρό μου.  Όλοι οι άνθρωποι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάτι θα κάνουν που θα σε βοηθήσει.  Σίγουρα όμως. 
Μέσα στο μαγαζί χαμός.  Δευτέρα, Δευτέρα, αλλά το μαγαζί φίσκα! Εμείς ευτυχώς είμαστε πρώτο τραπέζι και απολαμβάνουμε το θέαμα απο κοντά.  Οι χορευτές είναι οι περισσότεροι απο το ανατολικό μπλοκ, αλλα κάνεις τα στραβά μάτια.  Τι μόνο οι ρωσίδες θα τα τρώνε στους άντρες μας? Ας βοηθήσουμε κι εμείς λιγο στην έξοδο του συναλλάγματος.  Εγώ βέβαια, βάζω αμέσως στο μάτι ό,τι πιο σκούρο κυκλοφορεί κι επικεντρώνομαι εκεί.  Όσο να’ναι τα σκούρα αγόρια είναι αδυναμία μου.  Χώρια ότι γεννιούνται με τον κώλο στην πλάτη, πράγμα που βοηθάει όσο να’ ναι στον χoρό.  Δίνει άλλη καμπύλη στις κινήσεις πώς να το κάνουμε?  
40 ευρώ ο χορός??????? Ρε παιδιά, τι έγινε εδώ??? 40 ευρώ????? Πώ πω φωτιά και λάβρα έχει γίνει και το σπριπτίζ.  Δεν πειράζει, σήμερα είμαι large.   2 χορούς για πάρτη μου τους δικαιούμαι σήμερα.  Μήπως και ξεπεράσω  την πίκρα που με κέρασε ο Π. Την προηγούμενη εβδομάδα.  Αχ. Ειλικρινά όμως.  Αν το αντρικό στριπτιζ και οι ζιγκολό της Ελλάδος ήταν τίποτα της προκοπής, εγώ το δηλώνω ανέσχυντα πως θα χαλούσα όλα τα λεφτά μου εκεί.  Στον βωμό της σάρκας.   Και το σκεπτικό είναι πολύ απλό.  Εγώ έχω μπλέξει με όλους τους βλαμένους του κόσμου.  Και ο κάθε βλαμένος μου έχει φάει τα νιάτα μου και την ομορφιά μου.  Κι αφού ο χρόνος είναι χρήμα, καλύτερα να δίνω κατευθείαν το χρήμα και να μου μένει και λιγο το νιάτο και τον χρόνο, που κοντεύω να γεράσω πριν την ώρα μου!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πουτάνες και πάλι πουτάνες!
Δεν μπορώ όμως να πω... Το ευχαριστήθηκα.  Και χούφτωσα, χούφτωσα σαν άλλος Λάμπρος Κωνσταντάρας.  Ό,τι μπορούσα δηλαδή.  Μετά ανέβαινε η ταρίφα, και έιπα να το αφήσω.  Έτσι κι αλλιως είχαμε συνέχεια.
Η βραδιά συνεχίστηκε στο ΣτΝ.  Λύσσαξα να πάω να δω τους Maraveyas Illegal.  Μεταξύ μαύρου, χορού, μπύρας και τεκίλας, κατάφερα κι έψησα τα κορίτσια να κλείσουμε την βραδιά σαν κυρίες, κι όχι σαν λυσσασμένες.  Τουλάχιστον αν κλείσει με λύσσα, να είναι με κάποιον που τουλάχιστον δεν ξέρεις που δουλεύει και δεν σε χρεώνει με την ώρα.  Και να μιλάει ελληνικά.  Βασικότατο. 
Η προσαρμογή ήταν λιγο δύσκολη κι απότομη, γιατί η αλήθεια είναι ότι δυσκολευτήκαμε να μην γδύσουμε τους άντρες θαμώνες του μαγαζιού.  Είχαμε πάρει τον αέρα απο πριν και ποιος μας έπιανε.  Αλλά είπαμε να βγάλουμε όλη την ενέργεια μας στον χορό και στο ν’ αποθεώνουμε τον Κωστή που λατρέψαμε όλες.  Αλλά πιο πολυ εγώ.  Η αλήθεια είναι πως μετά απο πολλές μπύρες και πολλές τεκίλες είχα ξεχάσει την απογνωσή μου και για πρώτη φορά μετά απο πολύ καιρό ήμουν καλά.  Πολύ καλά.  Και ο Κωστής εκεί πάνω βοηθούσε πολύ.  Και για μια στιγμή, είδα φως στο τέλος του τούνελ και είπα, απο εδώ και πέρα μην φοβάσαι τίποτα, όλα θα πάνε καλά.  Γιατί κάτι τέτοιες βραδιές πράγματι σε βοηθάνε να ξεπεράσεις κάποιες άλλες χειρότερες.  Και δεν φοβόμουν πια για τις χειρότερες.   Τουλάχιστον, οχι όσο ξέρω ότι θα έχω τους φίλους μου απο το στριπτιτζάδικο να με προστατεύουν.  Γιατί είπαμε, ονειροπόλα – ονειροπόλα, αλλά καλό είναι να προσέχεις.  Γιατί ως γνωστόν... when I’m good, I’m good… but when I’m bad, I’m better baby…


5 comments:

  1. zargana mou ..tha ginei o gamos ..h o pouritanos mellontas syzhgos ama diabasei pou thn sernate th bacherorette sas tha lakisei
    andreas

    ReplyDelete
  2. afti i Chippendales athanatoi!!!!!
    Anyway, sit back and enjoy your life as much as you can. Parto apofasei oti oi kairoi kai oi anthropoi allaxan. To sistima einai halia. Antres den iparhoun opos palia, alla kai ta thilika ehoun ginei one night stand. Asta!!!! Na pernas panta kala.........

    ReplyDelete
  3. Αχ, αγαπημένε/η μου ανώνυμε/η,
    Μπορεί να έχουν αλλάξει όλα όπως λες, το παιχνίδι όμως παραμένει το ίδιο. Μπορεί να βαριόμαστε να παίξουμε, και να κλέβουμε που και που, αλλά το παιχνίδι πιστεψέ με παραμένει το ίδιο! Απλά, σε όποιον δεν αρέσει πια να παίζει... τα κουβαδάκια σου και σ' άλλη παραλία!!!

    ReplyDelete
  4. Kathe post ke mia ekpliksi ! Pou ise ke den se kserame eos tora ????

    ReplyDelete
  5. Αγαπημένε μου Ανώνυμο (καλέ γιατί τέτοια ανωνυμία σήμερα άραγε???),
    Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! καιρός να με μάθετε λοιπόν! Stay tuned for more... και διαδώστε το!!!!
    Άραγε προλαβαίνουμε τις υποψηφιότητες για τα όσκαρ του 2011????

    ReplyDelete