Όχι πια σεξ... μόνο "φίλοι"

Αρχικά να δηλώσω τον αμέριστο θαυμασμό μου και την υποστηριξή μου στην Ναταλία Γερμανού για τους εξής λόγους:

• Είναι η μεγαλύτερη μεγαλο-πιπινο-συλλέκτρια της εποχής μας. Κι όχι μόνο συλλέγει τα καλύτερα κομμάτια της αγοράς, αλλά ξέρει και διαλέγει την ιδανική ηλικία, που, και σε ανανεώνει (το σωστό πιπίνι είναι καλύτερο κι απο μπότοξ!), αλλά και που έχει ξεπεράσει το στάδιο της απέραντης βλακείας (βλέπε 22 – 26)!

• Τα είχε με τον Θάνο τον Καλλίρη (τον οποίο είναι γνωστό ότι λατρεύω!) όταν όλες εμείς σκίζαμε τα ρούχα μας για πάρτη του και ήταν αυτή που όλες οι άλλες ζηλέυανε! Κάτι σαν την Κάτια Ζυγούλη της εποχής μας.

• Είναι «φίλη» πια με όλους τους μεγάλους ερωτές της, τους κρατάει στην ζωή της και μάλιστα το κάνει αυτό σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο.

Πιστεύω ακράδαντα ότι δεν υπάρχει φιλία μεταξύ αντρών & γυναικών. Εκτός κι αν ο άλλος είναι gay. Που και πάλι δεν παίζει. Εμεις οι γυναίκες είμαστε περίεργα τρένα. Ερωτεύομαστε, straight, gay, bi ό,τι να’ ναι... Γενικά η φιλία είναι μεγάλη κουβέντα, οπότε μπορεί να μην υπάρχει και γενικά, πόσο μάλιστα μεταξύ αντρών & γυναικών. Για να γίνεις φίλος με το αντίθετο φίλο πρέπει να μην σου κάνει κούκου. Καθόλου όμως. Ούτε λίγο. Γιατί αν σου κάνει, μετά αλλάζεις κατηγορία.

Η νέα φιλία μεταξύ αντρών και γυναικών είναι αυτό που λέμε “friends with benefits”. Που να σου πω την αλήθεια, δεν είναι κακό... Συνδιάζει τον φίλο με τον fuck buddy, χώρια ότι σε βγάζει μέσα απο μία δύσκολη στιγμή βρε αδελφέ (είναι κάτι νύχτες μοναξιάς που δεν τελειώνουν και τα νεύρα σου σκοινιά!), και κάνεις ο,τι κάνεις και μετά πίνεις και καφέ και βγάζεις τα σωψυχά σου. Αλλά βασική προϋπόθεση είναι να μπορείς να διαχωρίσεις το σεξ απο τον έρωτα. Να μην ερωτευτείς τον φίλο σου. Γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση, σου αρέσει ο άλλος να κάνεις παρέα, να μιλάς, αλλά δεν σου βγάζει κάτι ερωτικό, είναι «φίλος» σου. Βέβαια στις δύσκολες ώρες μπορεί να σε «διεύκολύνει» και να περάσεις και μια χαρά, αλλά μέχρι εκεί. Ακόμη κι αν προκύψει κάποια φορά χωρίς να έχει προγραμματιστεί, απλά το περνάς στο ντούκου.

Για τους άντρες δεν είναι πολύ δύσκολο. Οι γυναίκες δυσκολεύομαστε πιο πολυ. Είμαστε πιο συναισθηματικές (ναι τρομάρα μας!) και συνήθως ξεπερνάμε τα όρια. Γενικά έχουμε ένα πρόβλημα με τα όρια. Απο το ύψος της φούστας μας, μέχρι τις προσωπικές μας σχέσεις. Καμία αίσθηση των ορίων. Γι αυτο παρκάρουμε και με 22 μανούβρες.

΄Οταν λοιπόν τελειώνει μια σχέση μπορείς να κρατήσεις φιλικές σχέσεις? Ανάλογα την σχέση θα μου πεις. Αν κράτησε όσο και η προϊστορική περίοδος, μάλλον όχι. Αλλά μπορεί και ναι. Μπορεί να βαρέθηκες τόσο πολύ τον άλλο, που μόνο σαν φίλο μπορείς να τον δεις. Αλλά και πάλι θες να το δεις? Τόσο καιρό τον έβλεπες. Νισάφι! Κι αν σε κεράτωσε, μετά τον θες φίλο? Αυτό εξαρτάται... Αν τον κεράτωσες κι εσύ, για κάποιο περίεργο λογο είσαι υπεράνω άνθρωπος και τα συγχωρείς όλα... Και γίνεστε φίλοι (με ή χωρίς benefits).

Εγώ πάντως κρατάω πολύ καλές επαφές με τους πρώην συντρόφους μου. Τουλάχιστον αυτούς που έχουν μείνει στην Ελλαδα και δεν αποφασίσανε να μετοικήσουν στο Τζιμπουντί μόλις με γνωρίσανε καλύτερα. Κάποιοι έχουν παντρευτεί οπότε χαθήκαμε έτσι κι αλλιώς. Αυτούς που κοπανάνε το κεφάλι τους στον τοίχο γιατί με χάσανε και γυρνάνε σαν τις άδικες κατάρες τώρα, εννοείται πως τους κρατάω στην ζωή μου, γιατί πρώτον η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο (γι αυτό είναι οι φίλοι άλλωστε!) και δεύτερον μου θυμίζουν πως σε αυτή την ζωή έχω κάνει καποιους ανθρώπους πολύ ευτυχισμένους (ακόμη κι αν γίνανε ευτυχισμένοι όταν επιτέλους με ξεφορτωθήκανε!)! Γενικά έχω μία τάση, να κρατάω τα θετικά των ανθρώπων... Μάλλον να το διορθώσω. Των αντρών. Με τις γυναίκες είμαι σκυλί μαύρο, δεν συγχωρώ τίποτα. Είνα θέμα επιβίωσης βλέπεις.

Και γενικά είναι ωραίο, να έχεις κοινές όμορφες στιγμές και μετά απο μία σχέση. Όταν συμβαίνει κάτι περίεργο ή κάτι ωραίο που σου θυμίζει κάποιον απο την ζωή σου, να έχεις την άνεση να τον πάρεις να το μοιραστείς. Είναι πράγματα πολλές φορές που συνδέουν τους ανθρώπους πολύ, ακόμη και μετά απο έναν χωρισμό.

Βέβαια μην πάμε και στο άλλο άκρο και καταντήσουμε σαν την Βίσση και τον Καρβέλα. Μια ωραία βρωμερή οικογένεια. Μπιχ! Είπαμε, φίλοι φίλοι, αλλά δεν θα κάτσω να γινω και κολλητή με την βρωμερή γυναίκα σου! Γιατί υπεράνω υπεράνω, αλλά γυναίκες είμαστε! Είπαμε, το έχουμε το προβληματάκι μας με τα όρια! Και όσο κούκου και να μην μας κάνει ο πρώην, αν σου γυρίσει το μάτι με την νυν θα την κάνεις την μαλακία σου!

Γυναίκες παιδί μου, γιατί νομίζεις ότι η παράνοια είναι γένος θηλυκού?