Λα σουσουρελά λα σουσουρελά! Η Ζαργάνα στην Ρώμη!

Φτύσε με μην με ματιάσεις! Όχι σοβαρά! Είμαι λίγο προληπτικη μ’ αυτά κι επειδή αυτήν την εποχή διανύω μία από τις καλύτερες της ζωής μου, σου λέω φτύσε με! Όχι δεν οφείλεται σε κανέναν γκόμενο, απλά σ’ εμένα, τους φίλους μου και τις ανεπαναλληπτες στιγμές που ζω τον τελευταίο καιρό!

Πολλά συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό.  Ωραία πράγματα. Πριν από δύο εβδομάδες έκανα Grande εμφάνιση στην Αιώνια Πόλη! Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη! Ναι την έκανα την απιστία μου! Άφησα για λίγο τον ερωτά μου για το Παρίσι κι έκανα μία αρπαχτή με την Ρώμη! Δεν λέω, ωραία η Ρωμη, αλλά δεν είναι Παρίσι.  Θα ήθελε να ήταν αλλά δεν είναι!

Η αλήθεια είναι  ότι πριν πάω στην Ρώμη άκουγα για μία φανταστική πόλη, για πανέμορφους άντρες με Αρμάνι που θα βγαινουν από παντού (πώς είναι οι ξανθιές με τα εξτένσιον στα μπουζούκια, ένα τέτοιο πράγμα), για φανταστικό φαγητό και μία πόλη βγαλμένη από παραμύθι! Ούτε Αρμάνι είδα – αν εξαιρέσεις τον σοκολατί Θεό στην boutique του Hermes – ούτε καταπληκτικό φαγητό έφαγα, ούτε τον Παράδεισο επι της γης! Είδα όμορφες πλατείες, καλοντυμένο κόσμο, αμέτρητους Έλληνες, έφαγα υπέροχα gelato και είδα τεράστια αγάλματα και μνημεία! Τελικά οι Ιταλοί έχουν πρόβλημα με το μέγεθος μου φαίνεται.  Δεν είχα προσωπική εμπειρία, οπότε θα μείνω σ’ αυτή την γνώμη.  Είναι σαν τα τζόβενα με τις Mercedes, προσπαθούν να καλύψουν τα κενά με μεγάλο αμάξι!

 Βέβαια τελευταίο βράδυ ήρθε το Hollywood και με αποζημίωσε! Εκεί που έψαχνα να βρω απεγνωσμένα τσιγάρα έπεσα πάνω στον Aston Kutcher και στην Demi Moore! Εννοείται πως είχα αφήσει την φωτογραφική με την παρέα μου και δεν πρόλαβα να τους φωτογραφήσω (Ο Μέρφυ ξαναχτύπησε, οέο!), αλλά υποθέτω ότι αν την είχα μαζί, σίγουρα θα βγάζανε φωτογραφία μαζι μου, αφού η αντιδρασή μου μόλις τους είδα, ήταν σαν να είχα βγει μόλις από το ΠΙΚΠΑ! Γκα γκα γκα γκα! Μιλούσα σε ακταταλλαβίστικη  γλώσσα και μόνο ένα μωρό 11 μηνών θα μπορούσε να με καταλάβει! Πάντως δεν μπορώ να πω.  Θεά η Demi.  Επιβεβαιώνει τελείως το νόημα της παροιμίας «η γριά η κότα έχει το ζουμί»! Bravo, Bravissima!!!!

Εντάξει δεν μπορώ να πω.  Έκανα κι εγώ την ανατροπή στην Ρώμη.  Πήγα στο Βατικανό.  Και όσοι με ξέρουν, ξέρουν ότι εγώ με την εκκλησία είμαστε όπως ο Μπουτάρης με τον Άνθιμο.  Στήθηκα στην ουρά για ολόκληρα 10 λεπτά για τον Αγ. Πέτρο, ώσπου άρχισε να βρέχει και το έλαβα σαν προσωπικό σχόλιο του Άγιου προς το προσωπό μου, οπότε την έκανα μ’ ελαφρά! Δεν πειράζει θα τα πούμε μια καλή με τον Πέτρο, εκεί στις Πύλες.  Μέχρι τότε, ο Παράδεισος μπορεί να περιμένει!

Έτσι που λες.  Πήγα, είδα και απήλθα στην Ρώμη.  Όμορφα περάσαμε, αλλά όχι ανεπανάλληπτα.  Ούτε Pascal είχε η Ρώμη, ούτε φανταστικά μακαρόν, ούτε τάρτες που όταν τις φας έρχεσαι σε 3 τρεις οργασμούς, ούτε Pompidou, ούτε Jim Morisson, ούτε Oscar Wilde, ούτε Disneyland! Είχε όμως καλή παρέα, ωραίο χειμωνιάτικο καιρό, διάσημους και ωραίους περιπάτους! Πήγα και στην Fontana Di Trevi, έριξα τον οβολό μου κι ευχήθηκα την επόμενη φορά να ξαναπάω μ’ αυτόν που θα με κάνει να θέλω να κάνω Ζαργανοπαίδια!

Έτσι τώρα κάνω πάλι σχέδια για το επόμενο ταξιδάκι μου! Ο Pascal με περιμένει, η Easy Jet είναι με το μέρος μου, εξακολουθεί η γλώσσα του σώματός μου να με βγάζει ασπροπρόσωπη σε σχέση με τα άθλια γαλλικά μου και οι χορευτικές μου φιγούρες έχουν τελειοποιηθεί για το Barrio Latino! Viva la France! Η Ρώμη μέχρι τότε θα είναι απλά το τρίτο πρόσωπο, που απλά του τάζω ότι θα χωρίσω, πράγμα που εννοείται δεν θα κάνω ποτέ! Άπιστη γυνή…