42 ημέρες μέχρι τα Χριστούγεννα. Ναι μετράω κι εγώ ανάποδα σαν τα Jumbo. Και η Μαγεία των Χριστουγέννων μ’ εχει ήδη κατακλύσει, αλλά μια γλυκειά μελαγχολία την έχω. Τώρα τελευταία για κάποιο λόγο μου λείπει πολύ ο Π. Τόσο καιρό είχα ξεχαστεί κι έχω προχωρήσει ειλικρινά, αλλά τώρα τελευταία για κάποιο λόγο μου λείπει. Όχι καθημερινά. Αλλά είναι κάτι στιγμές που συμβαίνουν κάτι πράγματα μικρά και θέλω να τρέξω να του τα πω. Και δεν μπορώ πια να κάνω τίποτα για να το αλλάξω αυτό κι αυτό είναι που προβληματίζει πιο πολύ…
Τι γίνεται λοιπόν όταν απλά δεν σε γουστάρει;
Μία φίλη την προηγούμενη εβδομάδα με ρώταγε για κάποιον με τον οποίον βγήκε, πέρασε πάρα πολύ όμορφα αλλά μετά από αυτός ψιλοχάθηκε. Η αλήθεια είναι πως αν βγεις με κάποιον ραντεβού και μετά ψιλοχαθεί, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Απλά δεν σε γουστάρει τόσο όσο θα ήθελες. Αν σε γούσταρε πολύ και περνούσε στο ραντεβού τόσο καλά όσο εσύ, πιστεψέ με ή θα σου ζητούσε την ίδια μέρα το επόμενο ραντεβού ή θα επικοινωνούσε μαζί σου την επόμενη ημέρα. Άντε το πολύ την μεθεπόμενη αν έχει σοβαρά προβλήματα δέσμευσης. Και καμιά δουλειά, κανένα ταξίδι και γενικά καμία συγκυρία δεν θα τον εμπόδιζε από το να επικοινωνήσει μαζί σου. Και δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι που απλά χάθηκε. Απλά δεν σε γουστάρει. Η δεν σε γουστάρει αρκετά.
Οι γυναίκες από την άλλη είναι διαφορετικές. Παίζουν κάθε είδους παιχνίδια όταν τους αρέσει κάποιος. Θα στηθούν πάνω από το τηλέφωνο και θα παρακαλάνε το σύμπαν να τους δώσει δύναμη ώστε να μην του τηλεφωνήσουν, θα καταναλλώσουν τόνους σοκολάτας για να μην του κάτσουν και μπορεί να κάνουν ό,τι δεν αισθάνονται γενικά για να μην «δώσουν δικαιώματα». Όλες οι άλλες δηλαδή. Εγώ είμαι τόσο άμεση και τόσο ανοιχτό βιβλίο που καταντάω βαρετή. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας.
Επίσης οι γυναίκες γενικά, γαμώ την εγκεφαλικότητα μας και την ανασφαλειά μας, βγαίνουμε με manual. Λουλούδια, γλυκά, κοπλιμέντα, λεφτά, κανά δυο μπαρούφες για το μέλλον λιγο επιμονή κι έπεσε το φρούριο. Στις πιο δύσκολες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να κάνεις και λίγους κοιλιακούς παραπάνω, γιατί τα νέα εξελιγμένα μοντέλα γυναικών (σαν την αρχοντιά μου βεβαίως βεβαίως) βγαίνουν με ενισχυμένο οπτικό σύστημα εκτός από το ακουστικό, αλλά στο τέλος της ημέρας, αν διαβάσεις ένα cosmopolitan και δεις και 3 χαζο ρομαντικές ταινίες, το έριξες το γκομενάκι. Αρκεί να θέλεις. Αλλά θέλεις;
Μακάρι να υπήρχαν τερτίπια και κόλπα για να κάνεις έναν άντρα που δεν σε θέλει ν’ αλλάξει γνώμη! Ξέρεις από αυτά που ξέρουν οι παλιές. Ή και οι νέες. Και δεν εννοώ να χάσεις 20 κιλά, να πλακωθείς στις πλαστικές, να βάλεις ξέκωλα ρούχα και να κάψεις εγκεφαλικά κύταρρα. Να κάνεις έναν άντρα να σε θέλει. Να σε ποθήσει και να σε διεκδικήσει. Δεν ξέρω μπορεί να υπάρχουν τρόποι. Όσο και να θέλω να δείχνω ότι τα ξέρω όλα, δεν τα ξέρω. Εκεί σκίζω τα διπλωματά μου και δηλώνω ανίδεη και παρθένα. Κάποτε είχα στηρίξει όλες μου τις ελπίδες στην λοβοτομή και τα ηλεκτροσόκ, αλλά μία που έμαθα ότι τελικά δεν έχει αποτελέσμα, στην καλύτερη να τον αφήσεις τον άλλο φυτό (εκτός κι αν αυτός είναι ο σκοπός σου – αλλά με το «κούκου» τι γίνεται; ) και δεύτερον χρειάζεται να ασκήσεις βία για να μπορέσεις να τον καθήσεις κάτω. Και στην βία λέμε πάντα όχι. Εκτός κι αν αφορά στημένη βία σε role playing όπου εκεί … χαμογελάμε πονηρά!
Τελικά τι κάνεις όταν απλά δεν σε γουστάρει; Προχωράς; Επιμένεις; Κι αν αποφασίσεις να επιμείνεις, τελικά το αποτέλεσμα είναι από επιθυμητό; Πόσα παιχνίδια πρέπει να παίξεις μέχρι ν’ αποκτήσεις αυτόν ή αυτή που αγαπάς; Και αν στο τέλος το καταφέρεις, μετά από τόσα παιχνίδια, αξίζει τον κόπο;
Δεν ξέρω λοιπόν πως μπορείς να κάνεις κάποιον να σε θέλει, όταν απλά δεν σε γουστάρει. Εγώ γενικά είμαι από τους ανθρώπους που επιμένουν. Επιμένουν μέχρι να βαρεθούν. Μετά προχωράω. Το μόνο πράγμα που δεν κάνω είναι ν’ αρχίζω να στολίζω τον άλλο με όλα τα κοσμιτικά του κόσμου και κλασικά να κάνω αυτό που ξεστομίζουν όλες οι γυναίκες «Τι; Δεν σε θέλει; Είσαι σίγουρη ότι είναι straight? Μήπως τον παίρνει λίγο;». Κλασικές γυναίκες…
Μην με ρωτάς τώρα, γιατί 42 μέρες πριν τα Χριστούγεννα έχω τέτοιους προβληματισμούς. Έβλεπα χτες και την ομόνυμη ταινία και μου την έδωσε που είχε Happy Ending. Γιατί όσο και ρομαντική αν είμαι καταλάθος, ξέρω πως αν απλά δεν σε γουστάρει δεν υπάρχει το «και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Ναι το ξέρω, και μάλιστα πολύ καλά.
Αλλά δεν μασάω. Γιατί μπορεί να πονάς εκείνη την στιγμή αλλά μετά όταν το ξεπερνάς και βλεπεις πια καθαρά, είναι από τις στιγμές που αξίζει να ζήσεις. Και στο κάτω κάτω Χριστούγεννα έρχονται. Κι αν είσαι σαν εμένα και ξέρεις τους σωστούς ανθρώπους στις σωστές θέσεις εκεί στον Βόρειο Πόλο τότε ο Αγιος Βασίλης θα σου έχει κάτω από το Δέντρο το σωστό αγόρι, με την σωστή ενδυμασία και την σωστή διάθεση!
Γι αυτό, αν κι εσένα δεν σε γουστάρει, μία είναι η λύση. Ξεκίνα και γράφε! Santa Claus is coming to town! Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις…
No comments:
Post a Comment