Εν πλω... Η επιστροφή

Αυτό ήταν. Στο καράβι της επιστροφής με προορισμό την Ραφήνα. Περάσανε οι μέρες. 10 ημέρες διακοπές στην Μύκονο. 10 ημέρες που είχαν τα πάντα. Μπάνια, κοκτέιλ, αγάπες, μίση, χαρές, δάκρυα, γνωριμίες της μιας βραδιάς και γνωριμίες που θέλω να πιστεύω ότι θα κρατήσουν για καιρό.

Το ipod παίζει Άννα Βίσση και δώδεκα για ένα τηλέφωνο που έμεινε κλειστό. Πράγματι τόσες ημέρες το τηλέφωνο έμεινε βουβό, το μήνυμα που λαχταρούσα δεν ήρθε ποτέ. Το αντίθετο μάλιστα. Ήρθε ένα άλλο που πάντα φοβόμουν. Ο Π. ο μεγάλοςμου έρωτας είναι πλέον παρελθόν κι εγώ έμεινα στο νησί να πίνω daquiri φράουλα και ν' αναρωτιέμαι τι γίνεται μέσα στο μυαλό του. ΄Εκλαψα μία, έκλαψα δύο, μετά το τρίτο κοκτέιλ και το έκτο γκομενάκι με six pack που πέρασε απο μπροστά μου, σκούπισα τα μάτια μου και αποφάσισα ν' αφήσω τον χρόνο να κάνει την δουλειά του. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο απο το να περιμένω. Κι αυτό θα κάνω. Αν τώρα στο ενδιάμεσο η ζωή αποφασίσει να μ' εκπλήξει με κάτι θετικό, εγώ εδώ θα είμαι έτοιμη να το αρπάξω απο τα μαλλιά!

Έναν χρόνο πριν αν μου έλεγες ότι θα πέρναγα 10 ημέρες κατακαλόκαιρο στο νησί των ανέμων, θα σου έλεγα να κουνήσεις το κεφάλι σου για να έρθει το μυαλό σου στην θέση του. Κι όμως τα έφερε έτσι η ζωή που αναθεώρησα και όχι τίποτα άλλο πέρασα πανέμορφα. Οι μέρες εκεί περάσανε χαλαρά. Τα κλασικά. Σκούπισμα, σφουγγάρισμα, μπουγάδες (πολλές μπουγάδες), μανικιούρ, πεντικιούρ και πολύ ψυχανάλυση. Καλά τι νόμιζες ότι έτσι εύκολα θα έβγαζα την διαμονή μου; Έπρεπε να δουλέψω για την διαμονή και το φαγητό μου. Βαπτίστηκα αμέσως Corason και όταν δεν έκανα την παραδουλεύτρα, έβγαινα στον μώλο κι έκανα βόλτα μαζί με τις άλλες Φιλιπινέζες του νησιού. Και τα βράδια φαγητό στον Μαδούπα και μετά λουκουμάδες στην Αργυρώ. Αχ, αυτοί οι λουκουμάδες!!!

΄Οχι σοβαρά τώρα. Ναι, οι διακοπές μου περιλαμβαν όλα τα παραπάνω, αλλά ήταν καθαρά δική μου επιλογή. Βλέπεις, εκτός απο το γεγονός ότι κρύβω μέσα μου μία Monica Geller κι έχω μία ψύχωση με την τάξη, το συγύρισμα και την αρχειοθέτηση, η φίλη μου η Μούνοβα που με φιλοξενούσε, δούλευε υποτίθεται (αν και κανείς δεν το πιστεύει για κάποιο λόγο) και δεν προλάβαινε ν' ασχοληθεί με το σπίτι. Εγώ πάλι είχα άπλετο χρόνο.

Στο νησί γνώρισα καταπληκτικούς ανθρώπους. Παρέα έκανα με την Μούνοβα, τον Φρου Φρου και τον Τεν Τεν. Ο Τεν Τεν και ο Φρου φρου είναι ζευγάρι που παρ' όλο που είναι 7 χρόνια μαζί, είναι ερωτευμένα μ'έναν τρόπο που πολύ τον ζήλεψα. Ο Φρου Φρου έγινε το νέο μου λατρεμένο μου πλάσμα, μια φανταστική drama queen, τόσο σουρεάλ που μερικές φορές αναρωτιόμουν αν το ζω όλο αυτό ή αν παίζω σε σειρά του HBO. Είμαι λίγα μίλια μακριά απο την Τήνο και ήδη μου λειπουν...

Βέβαια για κάποιο περίεργο λόγο, για πρώτη φορά κατάφερα να συντονιστώ με τις κολλητές μου κι έτσι βρεθήκαμε για κανά δυο μέρες όλες μαζί στο νησί. Στην Αθήνα για να πάμε για έναν καφέ στο Καφεοίνο περνανε ώρες διαπραγματεύσεων, στην Μύκονο όμως τα καταφέραμε να συντονιστούμε αμέσως. Βέβαια μην φανταστείς ότι κάναμε και τίποτα συγκλονιστικό. Απλά κάναμε αυτό που κάνουμε καλυτερα. Κοροϊδεύαμε η μία την άλλη για την ερωτική ζωή της άλλη, ή ακόμη χειρότερα για την έλλειψη ερωτικής ζωής και κουτσομπολεύαμε σαν επαγγελματίες πανελίστες στο Alter όλο τον λαό που περνούσε μπροστά από τα μάτια μας. Και δόξα τον Θεό, η Μύκονος έχει υλικό ν' ασχοληθείς...

Από αυτές τις 10 ημέρες στο νησί θα έχω να θυμάμαι:

• Την παραλία της Λιας με τα υπέροχα νερά και το καφέ στην παραλία του Πάνορμου με τον πανέμορφο κόσμο και την πιο ωραία lounge διάταξη για να χαλαρώνεις μετά απο ένα μπάνιο.
• Τους λουκουμάδες και το σουφλέ σοκολάτας στην Αργυρώ. Εκεί απέναντι απο το Pierros. Αν δεν έχετε πάει, να πάτε! Εκτός απο τα φανταστικά γλυκά, η Αργυρώ είναι η πιο ευγενική Μυκονιάτισα του νησιού. Όλοι οι άλλοι επαγγελματίες του νησιού είναι απλώς κάφροι.

• Το καλύτερο Sex on the Beach από τα χεράκια του Κωστή στο εστιατόριο Callita στην Ν. Καλογερά. Μεταξύ μας, και ο Κωστής ήταν ό,τι πρέπει για ένα Sex on The Beach με την κυριολεκτική greeklish έννοια...
• Τους πλανώδιους πωλητές στις παραλίες του νησιού που πουλούσανε Louis Vuitton, χαιμαλιά και καφτάνια. Συμπερασματικά απ' ότι κατάλαβα γνήσιες Louis Vuitton πρέπει να κυκλοφορούν 3 στις 500 στο νησί και ότι όσο κυρίες της καλής κοινωνίας και να το παίζουν όλες στο νησί τελικά απο τα καλάθια ψωνίζουν! Χε χε χε!
• Την Μούνοβα και την αφεντιά μου να τραγουδάμε Αλίκη Βουγιουκλάκη και “Ας ήταν όλη η ζωή μας σαν και σήμερα” στο ανοιχτό τζιπάκι γυρίζοντας απο το Καλό Λιβάδι.
• Τον Φρου Φρου και τον Τεν Τεν να τσακώνονται σαν την Ντένυ Μαρκορά και την Τασώ για ένα Σαββατοκύριακο στις Σπέτσες. Θέαμα μοναδικό και ανεξήτηλο.
• Την Μούνοβα να παριστάνει την κυριά Φρόσω. Η κυρία Φρόσω είναι ένας άλλος κινηματογραφικός χαρακτήρας που γνώρισα στο νησί, μία μίξη απο τον Grissom του CSI, της Ρένας Βλαχοπούλου και την Άντζελας Δημητρίου. Απλά ΘΕΑ!!!
• Τον Hand Reader έξω απο την Alpha Bank στα Ματογιάννια. Με τα χρυσά του και τα φανταστικά του κουστούμια. Σύμφωνα με αυτόν τον φανταστικό τύπο, όλοι θα γίνουμε rich and famous. Δεν ξέρω για όλους τους άλλους, εγώ θα γίνω σίγουρα. Παρ' ολο που δεν μου είπε το χέρι, το ξέρω ότι αυτό θα μου έλεγε. Είναι το γραφτό μου πώς να το κάνουμε;
• Τους ταξιτζίδες φονιάδες που κάνουν την διαδρομή Παράγκα – Φάμπρικα μέσα σε 4,7 λεπτά. Η ναυτία και τα εγκεφαλικά είναι προσφορά της εταιρίας.
• Τον Χρήστο που δουλεύει στην παραλία της Παράγκας. Είναι από τα καλύτερα παιδιά του νησιού. Λιγο χαμένος στον κόσμο του αλλά θα στρώσει.
• Τα λαμέ σορτάκια που κυκλοφορούσαν το βράδυ στα Ματογιάννια. Όλοι οι κλώνοι της Στελίτσας Μπεζεντάκου μέσα σε τρία στενάκια.

Τελικά αυτές οι διακοπές ήταν απο τις καλύτερες της ζωής μου. Μπορεί να μην περιελάμβαναν το summer loving που τόσο λαχταρούσα, αλλά για κάποιο λόγο σαν να ήταν σημαδιακές. Τι σημάδια έδειξαν; Ότι τα καλύτερα έρχονται, είμαι σίγουρη! Άντε και του χρόνου!