Ένα πιάτο που τρώγεται κρύο...

Τον τελευταίο καιρό συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορώ να καταλάβω. Γνωστοί και φίλοι χωρίζουν κάτω απο διευκρύνιστες συνθήκες, παλιοί wannabe γκόμενοι εμφανίζονται απο το πουθενά, άνθρωποι εξαφανίζονται απο προσώπου γης, άλλοι λοβοτομούνται εθελοντικά και δεν τους αναγνωρίζεις πια κι εγώ αντιδράω υπερβολικά σε ό,τι κι αν συμβεί. Drama Queen με τουλάχιστον 4 υποψηφιότητες για Οσκαρ ερμηνείας. Κάτι υπάρχει στην ατμόσφαιρα αλλά δεν μπορώ να προσδιορίσω τι.

Κι επειδή ο Αύγουστος είναι ο μήνας που βρίσκεσαι με όλους τους παλιούς σου φίλους και γνωστούς, γιατί πολυ απλά μόνο εμείς έχουμε ξεμείνει στην πόλη, τις τελευταίες ημέρες στο όνομα της έρευνας και της περιέργειας έχω ακούσει κάθε λογής ιστορία. Εγώ παρ’ όλο που είμαι γνωστή πολυλογού και γκρινιάρα, αποφεύγω να μιλάω για τα δικά μου, πρώτον γιατί δεν έχουν ουσιαστικά καμία βάση και δεύτερον επειδή τα νεύρα μου δεν είναι καλά και όπως είπα παραπάνω αντιδράω λιγάκι υπεροβολικά, σε λίγο θα έρθουν να με μαζέψουν οι άντρες με τα άσπρα. Παρ’ όλο όμως που είναι καλοκαίρι ακόμη και τα πράγματα θα έπρεπε να ήταν γλυκά, ειδυλλιακά γεμάτα γλυκές αναμνήσεις, για κάποιο λόγο υπάρχει πολύς θυμός, πολύ ανασφάλεια και πολύ μίσος εκεί έξω. Μία λέξη ακούω συνέχεια. Εκδίκηση.

Γενικά εγώ πιστεύω πως για να ξεπεράσεις κάτι ή κάποιον αυτό που πρέπει να κάνεις είναι αυτό που αισθάνεσαι. Δεν υπάρχουν τρόποι και συμβουλές. Κάνε ό,τι αισθάνεσαι. Θέλεις να ξεκατοινιαστείς; Θέλεις να πέσεις στα πατώματα; Θέλεις να βρίσεις; Θέλεις να μην μιλάς σε κανέναν; Θέλεις να αντιδράσεις απότομα; Θέλεις να γυρίσεις την πλάτη και να φύγεις έτσι απλά; Θέλεις να παρακαλέσεις; Θέλεις εκδίκηση; Κάνε ό,τι θες και ό,τι σου προκύψει την συγκεκριμένη περίπτωση. Αρκεί να έχει αποτέλεσμα. Εγώ για να ξεπεράσω κάποιον έχω κάνει τα πάντα. Έχω παρακαλέσει, έχω ξεκατοινιαστεί, έχω κλάψει με λιγμούς, έχω ξεφτυλιστεί, έχω δολοπλοκήσει και ΝΑΙ, έχω εκδικηθεί. Ό,τι και να λένε αυτοί που το παίζουν υπεράνω, η εκδίκηση είναι απο τα πιο ηδονικά συναισθήματα που μπορείς να νιώσεις. Είναι όταν το διαολάκι πάνω απο τον δεξί σου ώμο, αρχίζει στις γρήγορες το αγγελάκι πάνω απο τον αριστερό σου ώμο, κι εσύ σηκώνεις το δεξί φρύδι και χαμογελάς πονηρά. Στην τελική με την εκδίκηση, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει ποτέ, αλλά είναι αυτό το ηδονικό αίσθημα δικαίωσης που αισθάνεσαι στο τέλος που υπερκαλύπτει όλα τ’ άλλα.

Δεν θέλω να περιαυτολογήσω, αλλά στην δολοπλοκία και την ραδιουργία μπορώ να σου κάνω παππάδες. Κρύβω έναν μικρό Μακιαβέλι μέσα μου και ένεκα που έχω δει πολλές ταινίες κι έχω διαβάσει πολλά βιβλία μπορώ να σου φτιάξω το τέλειο σχέδιο εκδίκησης. Εγώ προσωπικά μία φορά έχω εφαρμόσει όλο μου το ταλέντο σ’ έναν άνθρωπο και θυμάμαι ότι την στιγμή του θριάμβου μου παραλίγο να έρθω σε οργασμό! Γενικά πιστεύω ότι η εκδίκηση πρέπει να είναι αργή, μεθοδευμένη και διακριτική. Και προσοχή! Ποτέ μα ποτέ η εκδίκηση δεν πρέπει να έχει σκοπό απλά να πληγώσει κάποιον. Αυτό είναι απλά κακία και το πιο πιθανόν είνα να γυρίσω πίσω σε σένα. Η εκδίκηση πρέπει να είναι δίκαια και να φέρει τον άλλο στο ίδιο σημείο που ήσουν εσύ ώστε να νιώσει όπως ακριβώς ένιωσες εσύ. Διαφορετικά γίνεσαι σαν τα μούτρα του.

Το να πας με τον καλυτερό του φίλο δεν είναι εκδίκηση, εκτός κι αν έχει πάει με την δική σου. Που και πάλι κάτι τέτοιο φέρει έλλειψη φαντασίας και είναι αναμενόμενο. Κι εκτός αυτού ο καλυτερός του φίλος μπορεί να είναι μεγάλος μάπας, οπότε δεν θες να μπλέξεις. Αν τώρα ο καλυτερός του φίλος είναι κούκλος και σε παρατήσει, πάς έτσι κι αλλιώς μαζί του, γιατί τ’ απωθημένα μας δεν πρέπει να τ’ αφήνουμε να εκκρεμούν! Εκδίκηση είναι να φέρεις τα πράγματα έτσι ώστε η νέα του κοπέλα με την οποία είναι τρελά ερωτευμένος να πάει με τον καλυτερό του φίλο ή ακόμη χειρότερα αν είσαι πιο open minded να πάει με σένα. Και να τον παρατήσει μετά.

Δεν θα μαρτυρήσω το δικό μου σατανικό σχέδιο γιατί δεν είμαι και τόσο περήφανη γι αυτό. Η αλήθεια είναι ότι αν μου ζητούσες να τα κάνω όλα απο την αρχή πολύ πιθανόν να μην το έκανα ξανά, γιατί αν εξαιρέσεις αυτόν τον μικρό οργασμό που νιώθεις στο τέλος, μετά δεν υπάρχει τίποτα. Κενό. Στο μεταξύ έχει χάσει πολύ χρόνο κι ενέργεια στ’ όνομα της εκδίκησης και μετά χρειάζεσαι πολύ χρόνο για να έρθεις στα ίσια σου. Υπάρχουν βέβαια και φορές που στην διαδρομή προς την τέλεια εκδίκηση, συνειδητοποιείς ότι δεν αξίζει τον κόπο κι απλά τα παρατάς. Και καλά κάνεις.

Η καλύτερη εκδίκηση είναι να γίνεις στο τέλος της ιστορίας εσύ ευτυχισμένος άνθρωπος κι εκείνος ή εκείνη να κάθεται προσπαθώντας ακόμη να βρει αυτό το κάτι που θέλει. Και να μην το βρίσκει ποτέ. Και δεν το λέω γιατί αυτό είναι το πιο αξιοπρεπές, αλλά γιατί πονάει πιο πολύ απ’ όλα. Έτσι κι αλλιώς η αξιοπρέπεια είναι πάντα υπερεκτιμημένη όταν αφορά τον έρωτα. Στον πόλεμο και στον έρωτα ΟΛΑ επιτρέπονται.

Πάντως αν εκεί που ζεις το δικό σου μικρό δράμα και τον δικό σου μικρό πόλεμο, βλέπεις ότι το διαολάκι στον δεξί σου ώμο, κατευθείνεται απειλητικά στο αγγελάκι, τότε μία συμβουλή σου δίνω. Διακριτικότητα, εγκράτεια, υπομονή και φαντασία. Και για έξτρα συμβουλές, ξέρεις που θα με βρεις. Γιατί είπαμε, σε λιγο θα καταφθάσουν οι άντρες με τ’ άσπρα και θα με πάρουν, τόση σοφία τι θα γίνει; Όσο να’ ναι πρέπει ν’ αφήσω παρακαταθήκη πίσω μου...
 

Υ.Γ. Επειδή γενικά οι γύρω μου τις τελευταίες ημέρες με βλέπουν κάπως.. Μην αγχώνεστε, δεν ετοιμάζω τίποτα... Απλά ανασκουμπώνομαι! Και υπόσχομαι ότι αυτό θα είναι το τελευταίο psycho post μου! Μετά την φαρμακευτική αγωγή νομίζω ότι θα ηρεμήσω πάλι! :p :p :p