Τελικά είναι του Κουτρούλη ο γάμος;

12 ημέρες. 12 ημέρες έχω ν’ ανανεώσω το blog. Ήτανε δύσκολες ημέρες βέβαια, και παρ’ όλο που ο Στέργιος με ρώταγε συνέχεια, γιατί δεν ανέβαζα το δικό μου επαναστατικο μανιφέστο On line, εγώ προτίμησα για πρώτη φορά στην ζωή μου να σιωπήσω. Διαδυκτιακά δηλαδή, γιατί στην πραγματικότητα δεν σταμάτησα να μιλάω, να βρίζω και να στέλνω κατάρες. Αλλά επειδή οι δικές μου απόψεις μπορεί να προκαλέσουν ανάμεικτα συναισθήματα προτίμησα να κάνω την κότα. Για πρώτη φορά και τελευταία φορά όμως. Όχι που θα κάνω την κότα, που δεν θα μιλήσω. Γιατί κότα γίνομαι πολύ εύκολα (ο Π. ξέρει καλύτερα απ’ όλους), απλά δεν σταματάω να μιλάω ποτέ. Ποτέ όμως.

Και μετά απο ένα ολιγοήμερο διάλειμα και πάλι κοντά σας.

Λατρεύω αυτήν την εποχή. Γιατί είμαστε πάνω στην αλλαγή και ως γνωστόν εγώ λατρεύω τις αλλαγές. Μπαίνει το καλοκαίρι και ανανεώνομαι πλήρως. Είμαι απλά σε μια γλυκιά αναμονή. Δεν μ’ ενοχλεί η ζέστη, ο κόσμος, η εποχή, τίποτα. Είναι αποδεδειγμένα η εποχή που γκρινιάζω λιγότερο. Αυτό που λίγο μου τη σπάει είναι η εποχή που αρχίζουν οι γάμοι. Μου την δίνουνε οι γάμοι, που θα έλεγε και ο Στρουμφο-Γκρινιάρης!

Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι εγώ με τον γάμο δεν έχω και την καλύτερη των σχέσεων. Με τον θεσμό τώρα πάμε να τα βρούμε σιγά σιγά, με το πανυγηράκι δε, νομίζω ότι χρειάζονται ακόμη χρόνια έντονων και εξαντλητικών διαπραγματεύσεων μέχρι να φτάσουμε σε μία συμβιβαστική λύση. Γενικά το σκηνικό, εκκλησίες, παπάδες, γαμπροί, σόγια, κλαρίνα, δεξιώσεις και τέτοια δεν είναι του χαρακτήρα μου. Γενικά ξέρω ότι τα τελευταία άτομα για τα οποία γίνεται ένας γάμος είναι το ζευγάρι. Πήγα και μία φορά πριν απο χρόνια δοκίμασα και 5 νυφικά με έναν φίλο μου και μου έφυγε η καούρα. Και σιγά τα ωα! Μεγαλύτερη έξαψη αισθάνθηκα όταν δοκίμασα ένα ζευγάρι πανέμορφα και πανάκριβα Jimmy Choo στο Παρίσι. Ακόμη είμαι επαναστάτρια σε αυτά. Δεν ξέρω αν ποτέ τύχει και παντρευτώ πόσο απελπισμένη θα είμαι και τι υποχωρήσεις θα κάνω. Ό,τι έχω κοροϊδέψει το έχω λουστεί οπότε αποφεύγω να κάνω δηλώσεις.

Έχω πει και ξαναλέω πως ένας απο τους σοβαρότερους λόγους για να παντρευτείς είναι να πάρεις δάνειο και βέβαια να κάνεις bachelor party. Εγώ βασικά προτιμώ το δεύτερο, γιατί με τα λεφτά, η σχέση που έχω είναι ότι ξέρω μόνο να τα ξοδεύω οπότε το βλέπω το σπίτι να μου το παίρνει η τράπεζα. Ενώ ένα καλό bachelor δεν σε απογοητεύει ποτέ. Και μιλάμε για bachelor, όχι αυτές τις αηδίες που κάνουν και πάνε στα μπουζούκια και βλέπουν τον Βέρτη και ουρλιάζουν! Το σωστό bachelor πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον 24 ώρες και πρέπει μετά ή να μην θυμάσαι ή να θέλεις να ξεχάσεις. Αυτά τα δύο στοιχεία αποτελούν το σωστό bachelor party. Ιδανικά επίσης το bachelor περιλαμβάνει πολύ αλκοολ, λίγα ναρκωτικά, πολλά ουρλιαχτά, πολλούς άντρες, πολύ χορό, πολλά τηλέφωνα και πολλές πολλές ενοχοποιητικές φωτογραφίες. Θεωρητικά ό,τι γίνει εκείνη την βραδιά, γίνεται μόνο για μία φορά και μένει εκεί. Το μόνο που πρέπει να προσέχεις είναι αν είσαι γυναίκα, και γνωρίσεις κανέναν μαύρο χορευτή, να πάρεις προφυλάξεις. Μην την πατήσεις σαν την φίλη και πρότυπο Λαρισσαία που δεν μπορούσε να καλύψει τ’ ακάλυπτα μετά... Αυτά είναι!!!

Ναι, το παραδέχομα λοιπόν, έχω φανταστεί κι εγώ σαν κοριτσάκι τον δικό μου γάμο. Και τους δύο γάμους μου βασικά. Γιατί ξέρω ότι θα κάνω δύο.

Ο πρώτος μου γάμος και ο ιδανικός θα γίνει του χρόνου το καλοκαίρι. Τότε θα πάω στο Las Vegas. Εκεί το σχέδιο και όνειρο είναι το εξής. Πάω, παίζω, κερδίζω (ή χάνω δεν με νοιάζει ιδιαίτερα), πίνω πίνω πίνω, φωνάζω «Who wants to get married??? Complications FREE!!!”, βρίσκω τρελο αμερικανάκι πιπίνι με six pack μεθυσμένο εννοείται, πάω σε τρομερό και φοβερό chapel μας παντρεύει ιδανικά ο Elvis ή ο Captain Kerk, πίνουμε πίνουμε πίνουμε, κάνουμε σεξ, ξανακάνουμε σεξ (αν τα καταφέρει ο γαμπρός βέβαια μετά απο τόσο αλκοολ!), ξυπνάμε το πρωί, ξανακάνουμε σεξ, πάμε κάνουμε μία ακύρωση με 300 δολάρια και περνάω ένα τέλειο ΣΚ. Επιστρέφω με τον τίτλο της παντρεμένης, της ζωντοχήρας επίσης κι αν έχω κερδίσει και στο καζίνο με τον τίτλο της κερδισμένης! Τι καλύτερο σουβενίρ απο το Vegas? Και δεν ξεχνάω ποτέ πως What happens in Vegas stays in Vegas!

Το δεύτερο σενάριο περιλαμβάνει ανα καιρούς και πραγματικά πρόσωπα. Για μία στιγμή βέβαια, αλλά ναι, περιλαμβάνει αληθινά πρόσωπα. Εννοείται πως εκκλησία δεν έχει. Έχει όμως Δήμαρχο. Και περίεργο δήμαρχο. Ξέρω γω, καποιον που σου μένει. Για παράδειγμα δεν θα ήταν ωραίο να σε παντρέψει ο Φασούλας που είναι 2,5 μέτρα; Γαμάτο! Επίσης δεν περιλαμβάνει σόγια. Μάλλον περιλαμβάνει τους πολύ αγαπημένους. Δηλαδή γονείς και 5 ξαδέλφια. Μέχρι εκεί. Και χωρίς παιδάκια να τρέχουν και παρανυφάκια που γκρινιάζουν. Είναι καλοκαίρι, γίνεται σε παραλία, με casual ρούχα και μαγιώ. Με ζωντανή μουσική απο τους Locomondo και τους Matisse. Χωρίς κλαρίνα, χωρίς λαϊκά, χωρίς ερωτικά κομμάτια. Κι αν ένα κομμάτι θα ήθελα να παίζει όταν κάνω είσοδο με τον αγαπημένο μου στο πάρτυ (εντάξει είπαμε ο γάμος μου είναι, εννοείται πως θέλω τα φώτα πάνω μου, εξάλλου μόνο γι αυτό το κάνω!!!) είναι το Living on a Prayer των Bon Jovi. Ούτε Πρωτοψάλτη, ούτε Michael Bolton ούτε τέτοια κλισέ! Και δεν έχει φαγητά και τέτοια. Κανένα σουβλάκι απο barbeque και πολύ αλκοολ! Και διασκέδαση για όλους. Ενα πάρτυ. Μόνο για μένα και για τον καλό μου. Όπως μόνο σ’εμάς θ’ αρέσει. Έτσι, σαν διαφήμιση της Amstel.

Μου αρέσει τόσο πολύ αυτή η εποχή, αλλά όλοι αυτοί οι γάμοι μου φέρνουν τέτοιες σκέψεις και μου χαλάνε την διάθεση. Κι έχουμε και όλες τις θειάδες που σε πιάνουν στους γάμους και σου λένε «Και στα δικά σου κορίτσι μου». Και λες απο μέσα σου. «Δεν θα σε πετύχω σε καμιά κηδεία, την ίδια ευχή θα σου δώσω!». Αυτή η εποχή είναι να χαιρόμαστε ο ένας τον άλλο, να φλερτάρουμε να κάνουμε αχαλίνωτο σεξ και να κάνουμε σχέσεις που θέλουμε να ξεχάσουμε! Δεν μπορώ να σκέφτομαι γάμους, κουμπάρους και προικο-σέντονα! Μπορεί να κλείνω τα 32 αύριο, αλλά αισθάνομαι τόσο μακριά απο αυτά! Όσο όμως κι αν τα βρίζω και τα κοροϊδεύω, στο τέλος της ημέρας ξέρω πως με τον κατάλληλο, όχι μόνο θα απολαμβάνω όλα αυτά που μισώ, αλλά θα ζητάω και παραπάνω! Στο κάτω κάτω αυτό δεν είναι ο έρωτας; Κι άσε εμάς τους επαναστάτες χωρίς αιτία να λέμε ό,τι θέλουμε... Κι αν δεν βρεθεί, δεν θα κάτσω να σκάσω, το Vegas να’ ναι καλά!!!