Thursday, May 27, 2010

Στην Νάξο.. με λογοτεχνική διάθεση

Πάει κι αυτό. Περιμέναμε 1 μήνα και κάτι να φύγουμε για την Νάξο, φύγαμε, περάσαμε υπέροχα και τώρα τι;;; Τώρα αναπολώ την θάλασσα, τα κοκτέιλ στην παραλία, το ηλιοβασίλεμα, το χουζούρεμα, τον Μάνο τον κούκλο, το πιο νόστιμο φαγητό πάνω στην παραλία και μουδιάζω ολόκληρη. Και θέλω να κανονίσω την επόμενη εξορμησή μου σε ένα μέρος μαγικό κι ονειρεμένο, αλλά δυσκολεύουν τα πράγματα. Το πορτοφόλι μου αρχικά περιέχει μόνο αποδείξεις απο παπούτσια - σήμερα για παράδειγμα μεταξύ μελαγχολίας κι expense reports, χτύπησα 7 ζευγάρια απο την Αμερική, γιατί είχα κάτι ελλειψούλες κι ένα μεγάλο κενό να καλύψω – στην ντουλάπα μου και την καρδιά μου – κι ακόμη κι αν παρακάμψουμε κι αυτό, λιγάκι δυσκολεύομαι στην εύρεση της κατάλληλης παρέας. Η αλήθεια είναι ότι είμαι κι εγώ περίεργη όμως. Στα όριας της ξυνίλας περίεργη. Όπως θα έλεγε και ο φίλος μου ο Α. χρειάζομαι ένα αρσενικό να με κάνει να βελάζω και να σταματήσω να γκρινιάζω.
Στην Νάξο ξεκίνησα να διαβάζω «το Νησί» της Victoria Hislop. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι απο τα καλύτερα – αν όχι το καλύτερο – βιβλία που έχω διαβάσει. Έχει καιρό να με συνεπάρει ιστορία και γραφή τόσο πολύ. Και μεταξύ Sex on the Beach, βιβλίου και οφθαλμόλουτρου στην παραλία, άρχισα να έχω τις πρώτες επιρροές και τις πρώτες αμφιβολίες για την συγγραφική μου ικανότητα. Ναι η αλήθεια είναι ότι δεν κάνω για λογοτέχνης, δεν έχω τον λόγο και το ταλέντο, αλλά είπα να δοκιμάσω να περιγράψω αυτό το τριήμερο σαν να ήμουν τουλάχιστον βαπτισμένη κι επίσημα συγγραφέας. Ξέρω ότι δεν μου πάει αλλά για να δούμε... (παρακαλώ τα γέλια και τα σχολιά σας στο τέλος)
...............................................................................................
Το ταξίδι που με τόση λαχτάρα αδυμονούσα δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Παρ’ όλο που ένα γλυκό προαίσθημα, ένα κύμα αισιοδοξίας κατέκλειζε όλο μου το κορμί, ο σκοτεινιασμένος ουρανός με τα αραιά σύννεφα σ’ όλο τον Πειραιώτικο ουρανό δεν με βοηθούσε να απολαύσω την φυγή μου προς την αγαπημένο μου προορισμό. Νάξος. Η βασίλισσα των Κυκλάδων. Πέρυσι την ίδια εποχή είχα βρεθεί πάλι για 3 ημέρες με αγαπημένες φίλες και απο τότε το νησί απέκτησε μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Δεν υπήρχε ούτε η παραμικρή περίπτωση κι αυτόν τον χρόνο, να μην βρεθώ στα στενά της, στις πανέμορφες παραλίες της, στις πεντανόστιμες λιχουδιές της και γιατί όχι και στους πανέμορφους ψηλούς Ναξιώτες της. Η παλικαρίσια ομορφιά αυτών των αντρών είχε μείνει τυπωμένη στην μνήμη μου κι ανυπομονούσα να βρεθώ ξανά κοντά τους.
(Εδώ θα μπορούσα να το γυρίσω σε άρλεκιν, αλλά λέω να συμμαζευτώ λιγάκι... Πάντως τα λέω ωραία τελικά! Χι χι χι )
Το ταξίδι ήταν γρήγορο και ξεκούραστο. Κάθε λεπτό που περνούσε με έφερνε πιο κοντά σε αυτό που λαχταρούσα πιο πολύ τον τελευταίο καιρό. Την επίσημη έναρξη του καλοκαιριού. Ενός καλοκαιριού που έμελε να ήταν το καλυτερό μου. Ήμουν σίγουρη γι αυτό. Δεν θ’ άφηνα τίποτα να χαλάσει την αισιοδοξία μου και το κέφι μου. Θ’ άφηνα πίσω ανθρώπους και καταστάσεις που με πονέσανε, και θ’ αποκτούσα νέες αναμνήσεις σε συνδιασμό με ανθρώπους που θα δίνανε στην ζωή μου, νέο νόημα και νέα οπτική.
Δυστυχώς η πρώτη μέρα δοκίμασε τις αντοχές μας στο κρύο, αφού ο ήλιος παρ’ όλο έκανε την εμφανισή του, οι θερμοκρασία παρέμενε χαμηλή μαζί με την διαθεσή μας, αφού δεν καταφέραμε ν’ απολαύσουμε τα πεντακάθαρα και κρυστάλλινα νερά της Νάξου. Αυτό βέβαια άλλαξε το βράδυ και μετά απο ένα καλό γεύμα με τοπικές λιχουδιές και αφθονη Ναξιώτικη ρακή, ξεκινήσαμε για μία εξόρμηση στην νυχτερινή ζωή του νησιού.
Η βραδιά έμελε να ήταν ξεχωριστή. Το κέφι μας σε συνδιασμό με το αλκοολ που έρεε συνεχώς στα ποτήρια μας και την παρέα απο την μεγαλούπολη που έτυχε να συναντήσουμε εκεί, μας απογείωσε και μας έκανε επίκεντρο του μαγαζιού. Εκεί λοιπόν σε μία γωνία, παρατήρησα τα πιο όμορφα καστανά μάτια του κόσμου. Ένας μελαχρινός άντρας, με καστανά μάτια, καθάριο βλέμα και ανοιχτούς ώμους με παρατηρούσε. Δεν άργησα να καταλάβω, ότι αυτό το τριήμερο θα ήταν πράγματι ξεχωριστό και αυτός ο άντρας θα ήταν ο καταλυτικός παράγοντας για να γίνει αυτό...
...........................................................................................
Νομίζω ότι αυτό ήταν αρκετό για να δούμε πως θα ήταν αν έγγραφα σαν κλασική συγγραφέας. Δεν λέω, δεν είναι άσχημο και η αλήθεια είναι ότι σε βοηθάει η ροή να γεμίζεις πιο εύκολα σελίδες. Σίγουρα όμς δεν μοιάζει με Φανταστική Ζαργάνα. Πιο πολύ με Μαντάμ Σουσού στο πιο σύγχρονο, που και πάλι δεν το λέω υποτιμητικά, απλά δεν είναι του τύπου μου.
Και για όσους οι οποίοι ίσως θέλουν να μάθουν τι έγινε σε αυτό το ταξίδι με απλά λόγια (κι όχι λογοτεχνικά), σας παραθέτω τα εξής:
Πέρυσι πήγα με τις κολλητές μου στην Νάξο και ξετρελάθηκα. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάω και φέτος. Το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος είναι πάντα το καλύτερο τριήμερο κάθε καλοκαιριού και φέτος που είπε ο αστρολόγος μου, ότι θα γίνει χαμός απο γκομενάκια κι έρωτες, δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω στην Αθήνα. Εκτός αυτού, θυμόμουν ότι το νησί έπηζε στα τρελά αγόρια κι εννοείται ότι φέτος έφευγα με τον χειρότερο των σκοπών. Με την καλή έννοια...
Λοιπόν το τριήμερο είχε ήλιο, αν κι ένα μπάνιο καταφέραμε να κάνουμε μόνο (εγώ μπορεί να είμαι θερμή γυναίκα κατ’ εξοχήν, αλλά στην θάλασσα βουτάω τον Ιούλιο!!!), πολύ φαγητό (αχ, τι φαγητό ήταν αυτό), πολλές ξάπλες (πρόσθεσα κι ένα εκατοστό στην περιφερειά μου βεβαίως βεβαίως), πολλά ξύδια (πολλά όμως! Η μπάκα του μπεκρή έχει μείνει εκεί και με κοιτάζει και λιώνω στο γυμναστήριο τώρα για να την ρίξω!) κι εννοείται τον Μάνο! Ο Μάνος είναι το τρελό αγόρι μου γι αυτό το τριήμερο, ο λόγος για να ξαναπάω στην Νάξο!!! Κοινώς αυτό το τριήμερο τα είχε όλα! Κι όχι μόνο τα είχε όλα, είχε τα καλύτερα των όλων!
Γι αυτό κορίτσια κι αγόρια συγκροτηθείτε και φύγαμε για Νάξο. Το προτείνω ανεπιφύλακτα. Λοιπόν, άντε, ποιος θ’ ακολουθήσει; Αν, μη τι άλλο, ένα ΣΚ με την Φανταστική Ζαργάνα, είναι ένα απο τα 50 πράγματα που πρέπει να έχεις κάνει μέχρι τα 50 σου... Κι αυτό είναι εγγύηση!



4 comments:

  1. Αμα σου πω οτι μου αρέσεις και σαν λογοτέχνης θα με πεις τρελή. Γράφεις πολύ καλά αλλά γενικά σε προτιμώ σαν φανταστική ζαργάνα γιατί είσαι πιο γήινη και καθημερινή. Μ'αρέσει όμως όπως γράφεις και με τα δύο στυλ.

    ReplyDelete
  2. katapliktiko to vivlio p arxises na diavazeis..mia istoria p mesa apo tn gkrizila ths epoxis anadeikniei thn megaloprepeia toy erota kai etsi to kanei diaxroniko!!!! oso gia to nisi einai omorfo k epeidi to exo e3ereynisei, 3ero pos exei polla perissotera apo ayta p arxika vlepei o polis o kosmos...opote afou s arese toso pl k mallon 8a 3anapas,psa3e gia tous epigeious paradeisous makria apo tn ''politismo'' toy nhsiou.

    ReplyDelete
  3. Καλησπερα και καλως σε βρηκα!!!Το βιβλιο τελειο...Εχω παει και Σπιναλογγα και τωρα περιμενω με αγωνια τη σειρα.Αν και συνηθως οι τηλεοπτικες μεταφορες βιβλιων με απογοητευουν...

    Μου αρεσει ο τροπος που γραφεις και θα ξαναρθω

    ReplyDelete
  4. Τέλεια η φωτό!!! Πάντα έτσι!!!
    Φιλιά πολλά Σοφάκι Ξ

    ReplyDelete