Sunday, June 13, 2010

Μπανάκι Μανάκι!!!


ΔΩΣΤΕ ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ! Έτσι δεν έλεγε παλιά το σύνθημα;  13 Ιουνίου σήμερα και τις τελευταίες ημέρες καταλάβαμε λιγάκι καλοκαίρι.  Η θερμοκρασία ανέβηκε για τα καλά – γιατί όπως και να το κάνουμε αν δεν χτυπήσει 35 ο υδράργυρος δεν είναι καλοκαίρι για εμάς – άρχισε το καλοκαιρινό τουρνουά ταβλιού από τους φοιτητές στο διπλανό μπαλκόνι, άνθισαν οι γαρδένιες μου και το βράδυ το άρωμα του γιασεμιού πλυμηρίζει το σαλόνι μου.   Αυτό όμως που καθορίζει κάθε χρόνο την επίσημη έναρξη του καλοκαιριού είναι η μυρωδιά από το Coppertone που έχει μείνει στο δέρμα μου μετά από τα πρώτα μπάνια. 
Χτες ήταν η πρώτη επίσημη έξοδος από το σπίτι και η επίσημη είσοδος στις παραλίες της Αττικής.  Τα καλά έρχονται την άλλη εβδομάδα, με 4 ημέρες (και νύχτες βεβαίως βεβαίως) στην Μύκονο και πρέπεί να στρώσουμε μαύρισμα.  Το μαύρισμα ομορφαίνει, λεπταίνει και είναι το make up της φύσης, εννοείται πως θα κάτσουμε σαν τα κοτόπουλα στην σούβλα να ξεροψηθούμε στις παραλίες!
Την λατρεύω την θάλασσα.  Αν μπορούσα θα πήγαινα κάθε μέρα.  Αλλά ως γνωστόν πρώτον, αν βλέπω κάτι συνέχεια βαριέμαι αμέσως, δεύτερον είμαι λιγάκι τεμπέλα και τρίτον, είναι πολλά τα λεφτά Άρη μου!  Προ Δ.Ν.Τ. όπως και μετά, δυστυχώς τον ήλιο και την θάλασσα τα πληρώνουμε χρυσά. Είναι και πολλά τα παπούτσια που περιμένουν  να τ’ ανακαλύψω κι έτσι το πνεύμα της οικονομίας, πράγμα σπάνιο, μου χτύπησε την πόρτα.  Γι αυτό κι από πέρυσι, ανακάλυψα την παραλία της Αναβύσσου, χωρίς ξαπλώστρες με φανταστική θάλασσα κι αποφάσισα να κάνω αυτή την παραλία το καλοκαιρινό μου στέκι.  Η ζαργάνα είδος προς εξαφάνιση, θα την βρείτε σ’ αυτή την παραλία να γκρινιάζει και να σχολιάζει τον κόσμο.  Μία η καρέττα καρέττα στις παραλίες της Ζακύνθου και μία η Ζαργάνα Ζαργάνα στις αμμουδιές της Αναβύσσου (αυτό το πράγμα που μιλάω για τον εαυτό μου στο τρίτο πρόσωπο, πρέπει να το κοιτάξω, αλήθεια!).


Σ’ αυτή την εξορμησή μου πήγα μαζί με την κυρία Κοκοβίκου.  Εγώ της έχω δώσει χαριτολογώντας αυτό το παρατσούκλι για ευνόητους λόγους.  Η κυρία Κοκοβίκου είναι ένα μεταλαγμένο είδος, που μοιάζει με σαύρα, αλλά δεν είναι, ούτε κατά διάνοια.  Έχει το πιο ωραίο κορμί που έχω δει στην ζωή μου, χωρίς να έχει χρειαστεί να γυμναστεί ή να κάνει δίαιτα στην ζωή της.  Όλες οι γυναίκες μόλις την πρωτοδούν την μισούν γι αυτό.  Μόλις την γνωρίσουν, την λατρεύουν για χιλιάδες άλλους λόγους.  Η κυρία Κοκοβίκου λοιπόν είναι το alter ego μου γι αυτό όταν βρίσκω ευκαιρία, την αρπάζω από τον Αντωνάκη της και την παίρνω μαζί μου.  Χτες, να’ ναι καλά το μουντιάλ που φέρνει τις γυναίκες πιο κοντά, την φόρτωσα στ’ αμάξι και βουρ για βουτιές!
Στο πνεύμα της οικονομίας λοιπόν φόρτωσα το αμάξι με πετσέτες, ψάθες, καπέλα, βιβλία, mp3 player,  εσωθερμικά βαλιτσάκια γεμάτα με αναψυκτικά και τοστάκια και ξεκινήσαμε.  Αλήθεια αν και όταν κάνω παιδιά θα χρειάζομαι φορτηγό μεταφορών για να πάμε για ένα μπάνιο;  Να προσθέσω στα προσόντα του μέλλοντα πατέρα των παιδιών μου: «Να έχει πισίνα, ή εξοχικό στην θάλασσα». 
Η διαθεσή μου στα πολύ πάνω της, όμως επειδή έχω μία τάση στην γκρίνια ως γνωστόν, βρήκαμε το πιο άνετο σημείο της παραλίας για να αράξουμε τα κορμία μας.  Από τότε που ξεκίνησα το σπορ του blogging η αλήθεια είναι ότι ψάχνω το κατάλληλο παρατηρητηρίο για να βρίσκω υλικό, αλλά είπα γι αυτή την φορά να είμαι φρόνιμη.  Όχι σχόλια, όχι κακίες σε θάλασσες και ακτές!
Πόσο κράτησε;  14 λεπτά ακριβώς.  Εμ, δεν μπορώ να μην μιλήσω, με προκαλούνε! Πάρε για παράδειγμα το ζευγάρι δίπλα μας.  Μεγαλοπιπίνι γύρω στα 25 πλησιάζει κοντά μας, φορτωμένο σαν το γαϊδούρι, με ξαπλώστρες, ομπρέλες, σακίδια, ρακέτες και ούτε καν θυμάμαι τι άλλο.  Μόνος.  Έχει υδρώσει, φυσάει και ξεφυσάει.  Πρώτο, σχόλιο.  Γιατί δεν βλέπει ποδόσφαιρο;  Γκέι;  Αρχίζει και ξεδιπλώνει την πραμάτια του, βρίζει και λίγο.  Μία ξαπλώστρα, μία ψάθα δίπλα και μια ομπρέλα στην μέση.  Πετσέτες, καφεδάκια και στερεώνει τις ρακέτες σε τρίγωνο.  2 λεπτά μετά, καταφθάνει σαύρα πρώτης κατηγορίας, κρατώντας ένα καθρεπτάκι και βάζοντας lip gloss.  «Εδώ έστησες, δεν τις είδες τις κοτρώνες στην θάλασσα;  Δηλαδή θα πρέπει να κάνω ολόκληρη βόλτα για να βουτήξω;».  Βλέπει που δεν έχει άλλα κουράγια το αγόρι της και υποχωρεί.  Τα 15 επόμενα λεπτά δεν ανταλλάζουν ούτε κουβέντα.  Εμείς πάλι ρολάρουμε κανονικά! Όχι σοβαρά τώρα.  Είπαμε, ναι να μας φροντίζουν οι άντρες, αλλά πόσο βλάκας μπορεί να είναι ο τύπος;  Πόσα κρυφά ταλέντα μπορεί να έχει αυτή η σαύρα για να την υπηρετεί έτσι;  Καλό σεξ;  Λεφτά;  Λοβοτομή;  Τηλεπάθεια; Παντόφλα;  Μας έφαγε η ισότητα και το cosmopolitan που λέει και το αδελφάκι μου!
2 βουτιές μετά,  σαν να συννέφιασε.  Όχι δεν συννέφιασε, ιδέα μας, αφού δεν έχει σύννεφα.  Απλά ξεφυτρώσανε 5 πλατάνια δίπλα μας!  Κι όταν λέμε πλατάνια, μιλάμε για τους τρίγωνους τύπους, απόφοιτους του γυμναστηριου της γειτονιάς σας, που τα πολλά αναβολικά και οι ουσίες έχουν κάψει εγκεφαλικά κύτταρα.  Με χαλάουα από την κορυφή ως τα νύχια, αν εξαιρέσεις τα φρύδια.  Μεταξύ μας όμως, μερικοί την χρειαζόντουσαν κι εκεί.  Βραδυποδες πρώτης κατηγορίας.  Εμ βέβαια, για να μπορέσεις να κουνήσεις όλο αυτόν τον όγκο, τον θέλεις τον χρόνο σου.  Μπαίνουν στην θάλασσα και όσο να’ ναι σηκώνεται το κύμα τουλάχιστον ένα μέτρο.  Σεφερλικό χιούμορ και κουβέντες γύρω από το γυμναστήριο.  Ποιος έχει τα μεγαλύτερα μούσκουλα, τι παίρνει και πού τα βρίσκει.  Όσο ζεις μαθαίνεις τελικά.  Κι όλο αλοιφόντουσαν με αντιλιακά και λάδια.  Μου έκανε λίγο από γκέι τσόντα η όλη εικόνα, αλλά οι γκέι είναι πιο όμορφοι.  Και πιο έξυπνοι.  Αποδεδειγμένο.
Κι εκεί που έλεγα, τι ωραία που περνάμε σε μια παραλία χωρίς παιδάκια να ουρλιάζουν, να η οικογένεια Χωραφά δίπλα μας. 5 παιδάκια κι ένα μωρό.  Δεν ξέρω τι θα γίνει όταν κι αν αποκτήσω δικα μου παιδιά, αλλά τα τελευταία 32 χρόνια δεν είναι το καλυτερό μου.  Ουρλιάζουν, κλαίνε, κατουράνε όπου βρούνε, τρέχουν, πετάνε άμμο και κάνουν τα νεύρα μου σκοινιά.  Και ναι η μαμά της οικογένειας, αφού αλλάζει πάνα μπροστά μας το νεογνό της οικογένειας, αποφασίζει ότι είναι το κατάλληλο μέρος για να το θηλάσει.  Μητρικό γάλα με ένα αλμυρό touch!   Τα πιτσιρίκια, μετενσάρκωση του διαβόλου, δεν σταματάνε στιγμή να τρέχουν, να φωνάζουν και άλλα να κλαίνε και η μαμά και ο μπαμπάς απλά χαμογελάνε. Ζωή να’ χουν τρομάρα τους! Απλά αν μείνω κι άλλο εδώ, δεν ξέρω αν θα συμβεί αυτό.  Μερικές φορές σκέφτομαι πως αν ο Ηρώδης είχε Fan Page στο Facebook μην σου πω πως θα ήμουν και administrator!
Μ’ εκείνα και με τ’ άλλα, πήγε 7 η ώρα.  Δεν μπορώ να καταλάβω πως η θάλασσα σου παίρνει όλη την ενέργεια αφού όλη την ώρα είσαι ξαπλα.  Φωτοσυνθέσαμε και σήμερα και είπαμε να πάρουμε τα πόδια μας κι επιστροφή στις γειτονιές μας.  Με γλάρωσαν και οι μπύρες, κολλάω από το αλάτι και τ’ αντιηλιακά, τα μαλλιά μου έχουν γίνει κάγκελο και τσούζωωωωωωω!!! Πάλι την πατήσαμε με τον ήλιο! Γκρινιάζω αλλά μ’ αρέσει!  Ψάχνει και ο Αντωνάκης την κυρία Κοκοβίκου του, έχασε και η Εθνική και θα μας την βγάλει ξυνή την βουτιά!
Έτσι είναι τα πρώτα μπάνια.  Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και όλα τα σούργελα! Μετά απλά χαλαρώνεις και τα βλέπεις όλα με άλλη ματιά.  Και φτάνουν οι διακοπές και ελπίζεις να τα’ αφήσεις όλα αυτά πίσω σου! Και αν είσαι τυχερός, τότε οι σαύρες, τα πλατάνια, ακόμη και τα παιδάκια από την κόλαση μοιάζουν απλά μαγικά! Γιατί έτσι είναι το Summer in Greece, μπορεί να γκρινιάζουμε, αλλά like here no where!!!! !!

No comments:

Post a Comment