Επιτέλους πέρασε το Πάσχα. Την βαριέμαι αυτή την γιορτή. Μόνο το φαγητό μου αρέσει απ’ όλη την ιστορία. Βαρετά βαρετά βαρετά. Απ’ όλες αυτές τις ημέρες το μόνο καλό που προέκυψε ήταν το δώρο του ζαργανο-νονού μου. Ο ζαργανο-νονός μου που λες, έμαθε για την παθολογική εξάρτηση που έχω με τα παπούτσια και ένεκα το πνεύμα των ημερών, μου πήρε δώρο ένα βιβλίο με τίτλο «Αυτά τα παπούτσια τα θέλω». Αυτό σημαίνει ο άντρας να σ’ ακούει και να σε προσέχει. Εντάξει, έκανε λίγο τον κινέζο, γιατί προτίμησε ένα βιβλίο που μιλάει για παπούτσια αντί για ένα ζευγάρι 12ποντα Christian Louboutin, αλλά τον συγχωρώ γιατί είναι ο καλύτερος ζαργανο-νόνός του κόσμου! Του χρόνου είμαι σίγουρη ότι θα με αποζημιώσει.
Τώρα καθώς ο κόσμος με μαθαίνει, αρχίζω να ακούω σχόλια για το ότι είμαι η νέα Carrie Bradshaw αλλά όσο και να είμαι φανατική θαυμάστρια του εν λόγω χαρακτήρα το μόνο που μας ενώνει είναι η αγάπη μας για τα παπούτσια. Κατά τ’ άλλα, η Carrie ζυγίσει όσο το ένα μου κωλομέρι, γράφει μια στήλη την οποία υποτίθεται ότι την διαβάζουν 10 εκατομμύρια αναγνώστες, ενώ εμένα οι καταγεγραμμένοι μου αναγνώστες είναι μόνο 72 (άντε βρε παιδιά σπρώξτε λίγο, να φτάσουμε τουλάχιστον τους 100), εκ των οποίων οι μισοί είναι κολλητοί μου ή παλιοί μου γκόμενοι, γνώρισε τον Mr. Big, της έβγαλε την πίστη αλλά μετά ήρθε το Happy End, ενώ εγώ γνώρισα τον Mr. P και μετά ήρθαν... οι μέλισσες. Οποιαδήποτε άλλη ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι αποτέλεσμα καθάρα δικών μου ενεργειών γιατί ως γνωστόν είμαι τρομερή drama queen κι εννοείται πώς ό,τι και να μου συμβεί τείνω να το μετατρέπω σε σίριαλ.
Η αγάπη μας για τα παπούτσια είναι όμως κοινή. Βέβαια τα δικά μου τα παπούτσια δεν στοιχιζούν όσο μία απο τις βίλες της Λιάνης στην Αγράμπελης, αλλά εντάξει μια γκαρσονιέρα στον Κολωνό την παίρνεις. Και δεν μπορώ να φανταστώ, γιατί έχουν φαγωθεί με τα παπούτσια μου; 183 ζευγάρια είναι. Συμπεριλαμβανομένων όλων των ειδών πατούμενων (εκτός απο βατραχοπέδιλα – που δεν τα χρειάζομαι γιατί όσο να’ ναι είμαι χέλι – και παντόλφες – εκ των οποίων βέβαια αυτές τις 8ποντες με το γουνάκι εννοείται πως την βάζω στην κατηγορία παπούτσια!), όχι μόνο παπούτσια. Αυτό σημαίνει, γόβες, μπότες, πέδιλα, σανδάλια, μποτάκια, γαλότσες, αθλητικά και φλατ (ναι έχω και τέτοια). Κι ευτυχώς για την δική μου τσέπη τα παπούτσια μου δεν στοιχίζουν πολύ. Γι ακόμα μια φορά η ποσότητα υπερταιρεί της ποιότητας, ό,τι και να λένε οι φήμες....
Τώρα καθώς ο κόσμος με μαθαίνει, αρχίζω να ακούω σχόλια για το ότι είμαι η νέα Carrie Bradshaw αλλά όσο και να είμαι φανατική θαυμάστρια του εν λόγω χαρακτήρα το μόνο που μας ενώνει είναι η αγάπη μας για τα παπούτσια. Κατά τ’ άλλα, η Carrie ζυγίσει όσο το ένα μου κωλομέρι, γράφει μια στήλη την οποία υποτίθεται ότι την διαβάζουν 10 εκατομμύρια αναγνώστες, ενώ εμένα οι καταγεγραμμένοι μου αναγνώστες είναι μόνο 72 (άντε βρε παιδιά σπρώξτε λίγο, να φτάσουμε τουλάχιστον τους 100), εκ των οποίων οι μισοί είναι κολλητοί μου ή παλιοί μου γκόμενοι, γνώρισε τον Mr. Big, της έβγαλε την πίστη αλλά μετά ήρθε το Happy End, ενώ εγώ γνώρισα τον Mr. P και μετά ήρθαν... οι μέλισσες. Οποιαδήποτε άλλη ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι αποτέλεσμα καθάρα δικών μου ενεργειών γιατί ως γνωστόν είμαι τρομερή drama queen κι εννοείται πώς ό,τι και να μου συμβεί τείνω να το μετατρέπω σε σίριαλ.
Η αγάπη μας για τα παπούτσια είναι όμως κοινή. Βέβαια τα δικά μου τα παπούτσια δεν στοιχιζούν όσο μία απο τις βίλες της Λιάνης στην Αγράμπελης, αλλά εντάξει μια γκαρσονιέρα στον Κολωνό την παίρνεις. Και δεν μπορώ να φανταστώ, γιατί έχουν φαγωθεί με τα παπούτσια μου; 183 ζευγάρια είναι. Συμπεριλαμβανομένων όλων των ειδών πατούμενων (εκτός απο βατραχοπέδιλα – που δεν τα χρειάζομαι γιατί όσο να’ ναι είμαι χέλι – και παντόλφες – εκ των οποίων βέβαια αυτές τις 8ποντες με το γουνάκι εννοείται πως την βάζω στην κατηγορία παπούτσια!), όχι μόνο παπούτσια. Αυτό σημαίνει, γόβες, μπότες, πέδιλα, σανδάλια, μποτάκια, γαλότσες, αθλητικά και φλατ (ναι έχω και τέτοια). Κι ευτυχώς για την δική μου τσέπη τα παπούτσια μου δεν στοιχίζουν πολύ. Γι ακόμα μια φορά η ποσότητα υπερταιρεί της ποιότητας, ό,τι και να λένε οι φήμες....
Κατηγόρησα εγώ κανέναν άντρα για τα λεφτά που δίνει για να πάρει ζάντες για το αμάξι του, αεροτομές και άλλα γελοία εξαρτήματα, αθλητικά είδη όπως σκι, snowboard, επαγγελματικές ρακέτες και άλλα άχρηστα αντικείμενα, ψαροντούφεκα, όπλα (εδώ μαζί τους είμαι, αλλά μιλάμε για ΟΠΛΑ, όχι για σφεντόνες!), βάρκες ή να χαλάει ένα σωρό λεφτά στο στοίχημα για να δει αν 11 βλαμένους που κλοτσάνε μια μπάλα θα κερδίζουν άλλους 11 βλαμένους? Ναι, όλοι τα ίδια λένε, αλλά όλοι σου λένε μετά «αχ μωρό μου μην βγάλεις τις γόβες, είναι καλύτερα έτσι...» Αν πάλι εσύ πεις τίποτα τύπου «μωρό μου βάλε μία αεροτομή με φτιάχνει» θα σε περάσουν για βλαμένη και θα έχουν και δίκιο.
Κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της λατρεύει τα παπούτσια. Πολύ απλά γιατί όλες οι γυναίκες έχουν τις ίδιες ευκαιρίες απέναντι στα παπούτσια. Δεν έχει σημασία αν είναι χοντρή, αδύνατη, ξανθιά, μελαχρινή ή κοκκινομάλα, μπορείς να βάλεις ό,τι παπούτσια θέλεις! Τα ψηλοτάκουνα δε, σε κάνουν να φαίνεσαι πιο αδύνατη, πιο σέξυ, ομορφαίνουν και το πιο άσχημο σύνολο και αν ξέρεις να τα περπατάς, δεν σε απογοητεύουν ποτέ!
Τα παπούτσια όπως και τα βρακιά πάντα έχουν να διηγηθούν μια ιστορία. Έναν γκόμενο, μία εμπειρία, έναν χωρισμό, έναν έρωτα, το καλύτερο σεξ της ζωής σου, μια προαγωγή, ένα δείπνο που πήγε στραβά... Γι αυτό κι εγώ χρήζω ανάλογα με την χρονιά που πέρασε, ένα τυχερό βρακί κι εννοείται ένα τυχερό ζευγάρι παπούτσια. Για φέτος δεν έχει γίνει ακόμη η στέψη, θα γίνει σαν καθυστεριμένο κόψιμο πίτας, κατά τον Μάιο. Για το 2009 όμως τον τίτλο τον είχαν πάρει ένα ζευγάρι φιδέ 11 ποντες γόβες που με βγάλανε ασπροπρόσωπη. Μαζί με το τυχερό βρακί κάναμε θραύση!
Η αποθήκεύση είναι λίγο δύσκολη, γιατί όσο να’ ναι όπως όλα τα πράγματα που αγαπάμε σε αυτή την ζωή, πρέπει να τα φροντίζουμε αλλά το ΙΚΕΑ να είναι καλά! Που θα πάει όμως, θα γίνουν και οι δικοί μου αναγνώστες 10 εκατομύρια και θα αποκτήσω κι εγώ το δικό μου παπουτσόσπιτο. Και σαν νέα Cinderella θα έρθει ο Prince Charming και θα μου βάλει το 12ποντο γυάλινο γοβάκι size 7 και θα προχωρήσουμε μαζί στο ηλιοβασίλεμα.... Γιατί ακόμη και η ιστορία δείχνει πως ακόμα και στα παραμύθια το σωστό παπούτσι κάνει την διαφορά!
Κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της λατρεύει τα παπούτσια. Πολύ απλά γιατί όλες οι γυναίκες έχουν τις ίδιες ευκαιρίες απέναντι στα παπούτσια. Δεν έχει σημασία αν είναι χοντρή, αδύνατη, ξανθιά, μελαχρινή ή κοκκινομάλα, μπορείς να βάλεις ό,τι παπούτσια θέλεις! Τα ψηλοτάκουνα δε, σε κάνουν να φαίνεσαι πιο αδύνατη, πιο σέξυ, ομορφαίνουν και το πιο άσχημο σύνολο και αν ξέρεις να τα περπατάς, δεν σε απογοητεύουν ποτέ!
Τα παπούτσια όπως και τα βρακιά πάντα έχουν να διηγηθούν μια ιστορία. Έναν γκόμενο, μία εμπειρία, έναν χωρισμό, έναν έρωτα, το καλύτερο σεξ της ζωής σου, μια προαγωγή, ένα δείπνο που πήγε στραβά... Γι αυτό κι εγώ χρήζω ανάλογα με την χρονιά που πέρασε, ένα τυχερό βρακί κι εννοείται ένα τυχερό ζευγάρι παπούτσια. Για φέτος δεν έχει γίνει ακόμη η στέψη, θα γίνει σαν καθυστεριμένο κόψιμο πίτας, κατά τον Μάιο. Για το 2009 όμως τον τίτλο τον είχαν πάρει ένα ζευγάρι φιδέ 11 ποντες γόβες που με βγάλανε ασπροπρόσωπη. Μαζί με το τυχερό βρακί κάναμε θραύση!
Η αποθήκεύση είναι λίγο δύσκολη, γιατί όσο να’ ναι όπως όλα τα πράγματα που αγαπάμε σε αυτή την ζωή, πρέπει να τα φροντίζουμε αλλά το ΙΚΕΑ να είναι καλά! Που θα πάει όμως, θα γίνουν και οι δικοί μου αναγνώστες 10 εκατομύρια και θα αποκτήσω κι εγώ το δικό μου παπουτσόσπιτο. Και σαν νέα Cinderella θα έρθει ο Prince Charming και θα μου βάλει το 12ποντο γυάλινο γοβάκι size 7 και θα προχωρήσουμε μαζί στο ηλιοβασίλεμα.... Γιατί ακόμη και η ιστορία δείχνει πως ακόμα και στα παραμύθια το σωστό παπούτσι κάνει την διαφορά!
Μια χαρα τα λες Σοφια μου. Πρεπει να σε συστησω σε καποιες φιλες μου που τα μασανε !
ReplyDelete