Ναι είμαι ζουμπουρλού, πώς να το κάνουμε; Πολύ θα ήθελα να πω ότι φταίει το σκαρί μου γι αυτό, αλλά δυστυχώς φταίνε τα σαγόνια μου. Και ο προπονητής μου στο kick boxing όταν ήμουν μικρή. Ναι, όταν αθλούμουν εντατικά μικρή, μετά από ατελείωτες ώρες προπόνησης, και για να διατηρηθώ στην κατηγορία μου, μου έλεγε το βράδυ να τρώω ελαφρά. Δηλαδή να τρώω δύο πίτσες αντί για μία. Κι έτσι έκανα. Κι από τότε μου έμεινε το κουσούρι.
Την μισή ζωή μου κάνω δίαιτες. Κι όχι από αυτές τις δίαιτες που κάνουν οι ανορεξικές που τρέχουν στα Bodyline για να χάσουν 2 κιλά. Έβαζα στόχους εγώ. Από 8 κιλά και πάνω. Αν το κάνεις, να το κάνεις σωστά.
Μισώ τους διαιτολόγους. Είναι οι δολοφόνοι των χοντρών. Μας καταπιέζουν και ψεύδονται ασυστόλως. Η δίατα δεν σημαίνει στέρηση. Σημαίνει αλλαγή διατροφικών συνηθειών. Πρέπει να τρως πέντε γεύματα την ημέρα. Ψευτες!!! Πες καλύτερα πέντε μπουκιες την ημέρα! Το πρωινό πρέπει να είναι πλούσιο! Το κουλούρι καλέ μου άνθρωπε δεν σημαίνει πλούσιο πρωινό! Εκτός κι αν την υπόλοιπη ημέρα, τρως μόνο σουσάμια.
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω σαν την Μάρθα Καριαγγιάνη. Να έχω τις καμπύλες μου, να σηκώνω το πόδι στον Θεό όταν χορεύω και να φοράω συγκλονιστικά φορέματα. Μεγάλωσα κι εγώ, μεγάλωσε και η Μάρθα και σε αντίθεση μ’ εμάς λεπτύνανε οι γυναίκες και μικρύνανε τα νούμερα. Και τότε ξεκίνησε. Ο δρόμος προς την κόλαση. Μαρούλια, γιαούρτια, γαλοπούλες και μαύρα ψωμιά. Μπιχ!
Που και που εμφανιζόταν ένας άντρας στον ορίζοντα που έλεγε πως του αρέσουν οι γυναίκες με καμπύλες (ή ακόμη και ολόκληρες κουλούρες σαν εμένα) και άρχιζα να παίρνω τα πάνω μου. Κι επέστρεφα στ’ αγαπημένα μου «βρώμικα». Και μετά έφευγε και ήθελα να φάω ένα κουτί λουκουμάδες και ν’ αρχίζω να κυλάω στις κατηφόρες σαν γιγαντιαίο ντόνατ. Κι άντε πάλι απ’ την αρχή. Πίσω στην κόλαση, μήπως και βρούμε τον Παράδεισο!
Δύσκολο αυτό το Σαββατοκύριακο. Όλα μισά μείνανε και πρέπει να ξεσπάσω. Κι από την μία το τυροπιτάκι και από την άλλη το μαρούλι. Ποιο να διαλέξω άραγε; Το τυροπιτάκι μου μιλάει πρόστυχα. Μου χαμογελάει πονηρά και μου τάζει έναν μικρο οργασμό στην πρώτη του μπουκιά. Και το μαρούλι με κοιτάει σαν 50ρης κοιλαράς που θέλει σεξ, ίσα ίσα για να τον πάρει ο ύπνος. Τον έχω ανάγκη τον οργασμό. Θα την κάνω την απιστία μου κι ας έχω τύψεις μετά. Με ξεγελάει με τα λόγια του, και χραπ!!!! Μμμμμμμμμμ…. Σαν το πρώτο μου one night stand, δηλώνω ότι δεν θα το ξανακάνω. Αλλά δεν μπορώ. Μία μπουκιά έμεινε! Το υπόσχομαι θα είναι η τελευταία. Και βουλιάζω πιο πολύ στην αμαρτία. Τώρα που γλυκάθηκα, θέλω να κάνω τρίο. Σουβλάκια με πατάτες τηγανιτές. Αν την κάνεις την αμαρτία καλύτερα να την κάνεις καλά! Θα το μετανιώσεις που θα το μετανιώσεις, τουλάχιστον να το έχεις ευχαριστηθείς.
Ανοίγει και ο καιρός. Και σκέφτομαι τα Ξ. στις παραλίες και αμέσως σκέφτομαι να μετακομίσω στην Αφρική και να γίνω μέλος στις φυλές που οι ωραιότερες γυναίκες είναι αυτές με τα πεσμένα βυζιά και τους γιγαντιαίτους κώλους.
Και μετά σκέφτομαι την Ζαργάνα. Που φέρεται γυναικεία και σκέφτεται αντρικά. Που μαζεύει ό,τι σκέφτεται και τα κάνει γραμμές. Που μπορεί να μην είναι τέλεια, αλλά είναι διαφορετική. Και λίγο τρελή. Μπορεί και πολύ τρελή. Και μπορεί να μην κατέβει ποτέ στα καλλιστεία αλλά πάνω απ’ όλα είναι αν μη τι άλλο, ζωντανή! Και υποψιάζομαι πως αυτό το mojo που την κάνει διαφορετική, κρύβεται εκεί, πίσω από αυτά τα love handles γύρω από την μέση! Και γι αυτόν και μόνο τον λόγο λέω να το κρατήσω δίπορτο! Εξάλλου στον δικό μου κόσμο, υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία. Κι αν σκεφτώ πολύ θετικά, δεν ξέρεις ποτέ, μπορεί κάποτε να βρω το κατάλληλο μαρούλι που θα έχει την γεύση από ένα λαχταριστό τυροπιτάκι! Μμμμμμμ…..
No comments:
Post a Comment