Τα τρελά πράγματα συμβαίνουν στους τρελούς ανθρώπους τελικά.
Χτες βράδυ ήμουν στο φανάρι Πατησίων & Λασκαράτου, φεύγοντας απο αγαπημένο στέκι με καλούς φίλους έχοντας ένα μικρό Happy Hour after work. Έτρεχα σπίτι να πάω να δω «Η Ζωή της άλλης». Μην ρωτάς πώς προέκυψε αυτό, μαζί με το σπίτι και το ξεσκονόπανο έρχεται και ο εθισμός στις σαπουνόπερες της θείτσας. Anyway. Στο διπλανό αμάξι, 35ρης ημίθεος και δίπλα του, 18αρα (το πολύ 20αρα) ξέκωλη ξανθιά με εξτένσιον και τρισδιάτατη μάσκαρα. Τα αίματα έχουν ανάψει για τα καλά, ο 35ρης υποθέτω πως σκέφτηκε πως μέσα σε 3 λεπτά που κρατάει το φανάρι μπορεί να προλάβει να τελειώσει και 2 φορές, οπότε το μπαλαμούτιασμα μεταξύ τους είχε φτάσει σε άλλα επίπεδα.
Κυρία με μέτρια περιφέρεια απο την άλλη γύρω στα 40, περνάει μπροστά απο τ’ αμάξια μας πεζή (το δικό μου και του ερωτιάρη), βλέπει την σκηνή και μπαίνει ο διάολος μέσα της. Κι αρχίζει να δίνει: «Έτσι έχετε βγει όλα τα ξέκωλα απο τα σπίτια σας και μας τρώτε τους άντρες! Διαβολοθηλικα! Δεν θα φτάσετε κι εσείς τα 40; Δεν θα κάνετε παιδιά; Θα στον φάει τον άντρα μωρή αντροχωρίστρα καμιά μικρή και θα θυμάσαι την τρελή που σ’ εβριζε στον δρόμο! Κι εσύ ρε μαντράχαλε τι το θες το ξέκωλο! Δεν πας να βρεις καμιά στην ηλικία σου να νοικοκυρευτείς; Θα σου φάει τα λεφτά και θα σ’ αφήσει στον τόπο! Και καλά θα σου κάνει!» . Το ζευγάρι αποσβωλομένο δεν μπορεί να πει τίποτα. Ο ερωτιάρης 35ρης είναι έτοιμος να κατέβει απο τ’ αμάξι και να την βρίσει αλλά τον συγκρατεί η μικρή ξέκωλη!
«Πες τα χρυσόστομη! Δεν πάνε να ανοίξουν κανένα βιβλίο να ξεστραβωθούν τα ζώα, μόνο πως θα βάλουν εξτένσιον και μαργαριταρένιο στρινγκ τους νοιάζει»! Από που ακούστηκε αυτό;;;; Ουπς!!! Εγώ το είπα! Δίνω κι εγώ!
«Ζούμε μεγάλες στιγμές» φωνάζει ο οδηγός απο πίσω!
Ανάβει φανάρι πράσινο κι εξαφανίζομαι μην έρθει ο ερωτιάρης και μ’ αρχίσει στις γρήγορες! Χάσαμε που χάσαμε δυο φανάρια τουλάχιστον μην φάμε και ξύλο!
Είναι μοιραίο τελικά πως τέτοια πράγματα συμβαίνουν συγκεκριμένες μέρες και ώρες. Λίγη ώρα πριν ήμουν στο στέκι μου με λατρεμένο φίλο που γκομενίζει με 19χρονο και περνάω κρίση άσθματος, ζήλιας και καρδιακού επεισοδίου.
Δεν μπορώ ρε παιδάκι μου πως να το κάνουμε! Το target group μου έχει συρρικνωθεί σε μία πενταετία, έχουν φύγει όλα τα καλά κομμάτια απο την αγορά (μόνο ρετάλια και προσφορές μείνανε) κι έρχονται τώρα τα 18χρονα να μου φάνε την μπουκιά μέσα απ’ το στόμα;;; Ενίσταμαι!!!
Είναι που κλείνω τα 33 σε 2 εβδομάδες και μ’ εχει πιάσει το σύνδρομο καταδίωξης. Και ναι, καταλαβαίνω ότι οι άντρες είναι οπτικοί τύποι και προτιμάνε τις μικρές για σφιχτό δερματάκι τους, για το βυζί που δεν έχει υποστεί πτώση, για τον κώλο και την κοιλιά που δεν έχουν καταρρακωθεί απο την χαλάρωση κι εννοείται για το γεγονός ότι έχουν λιγότερες απαιτήσεις απο τις πιο μεγάλες. Επίσης είναι και λίγο τεμπέλιδες οπότε δεν μπορούν να δώσουν την απαραίτητη προσοχή που χρειάζεται μία μεγαλύτερη γυναίκα, που θέλει άλλους χειρισμούς απο το να την κεράσεις ένα ποτό κι ένα φαγητό.
Ναι όμως, ερωτιάρη και πιπινιάρη 35ρη μου, εμείς οι μεγαλοκοπέλες είμαστε που δεν θα στραβώσουμε όταν τελειώσεις στα 8,5 λεπτά (γιατί μην βλέπεις και οι δικές μας αντοχές, δεν είναι καλύτερες) – αρκεί να συνεχίσεις και με 2ο γύρο βέβαια – εμείς είμαστε που δεν θα σε ρωτάμε τι θα κάνουμε το Σαββατόβραδο και αν θα πάμε στο Γκάζι ή στο Κολωνάκι, εμείς είμαστε που θα πληρώσουμε και τον λογαριασμό μισό μισό γιατί δεν μας χαρτιλικώνει η μαμά, εμείς είμαστε που μόλις σε πιάσει η μέση σου σε κανένα αεροπλανικό θα σου κάνουμε κι ένα μασαζ να σου περάσει και θα σου φτιάξουμε και κανένα φαγητό να σε γιατροπορέψουμε κι εννοείται πως κουβαλάμε και πολυετή πείρα σε κάθε καρυδιάς βλαμένο! (Συγνώμη, καρύδι ήθελα να πω!) Και τι έγινε, που μας έχει πέσει λίγο το βυζί; Θα πάμε να το σηκώσουμε; Τι;;; Επειδή θέλουμε περισσότερη δουλειά; Ναι, ρε! Να κουραστείς κι εσύ λίγο! Και η Πόλη δεν έπεσε σε μια μέρα!
Έτσι που λες. Τώρα που κλείνω κι εγώ τα 33 και μπαίνω σε άλλη κατηγορία, αποφάσισα να βγάλω κι εγώ την κατίνα που κρύβω μέσα μου και να τα πω! Ε, μαααα!!! Ελπίζω μόνο όταν φτάσω κι εγώ 40, να μην βρίζω κι εγώ αμάξια στα φανάρια σαν την κυρία χτες το βράδυ. Αλλά δεν με φοβάμαι. Με φίλο πλαστικό χειρούργο και με δική μου ταινία στο Hollywood, θα λάμπω τότε και θα φάω μέχρι και την Demy Moore! Γιατί στην περίπτωση των γυναικών, που πάνε με μικρότερους άντρες, δεν το κάνουν για θέμα ευκολίας ή ματαιοδοξίας, αλλά για θέμα οικονομίας. Ναι, ναι, ναι, οικονομίας! Ξέρεις πόσο έχει φτάσει το μπότοξ? Κι όπως ξέρουμε όλοι μας, ο νέος άντρας είναι πιο ευεργετικός κι απο το καλύτερο μπότοξ και υαλουρονικο οξύ! Κι αυτό είναι γεγονός!
No comments:
Post a Comment