To sex and the city της γειτονιάς μας

Αρχικά να ρωτήσω. Μέχρι πότε θ’ ασχολούμαστε με το sex and the City? Εγώ το παραδέχομαι ότι ημουν από τις φανατικές, αλλά τόσα χρονια μετά, νομίζω ότι μπορούμε πια να προχωρήσουμε και να ταυτιστούμε με άλλη σειρά. Εξάλλου φιλαράκο μου, πιστεψέ με η ζωή ξεπερνάει πολλές φορες την πραγματικότητα...  Και τέλος πάντων, αν είναι ν’ ασχοληθουμε με ένα sex and the City, ας ασχοληθουμε με το Sex in the City of Athens, το αριστούργημα της φίλτατης μεγαλο-κοπελας wannabe pornostar Μαριάννας Ντούβλη. Κι αυτό παλιό νέο, αλλά μεταξύ μας, η τελευταία φορά που άκουσα ή είδα να κάνει καποιος σεξ, ήταν αυτοί στην ταινία. 

Τελικά δεν ξέρω ποιος κάνει σεξ σ’ αυτή την πόλη. Οι παντρεμένοι φιλοι μου και φίλες μου δεν μιλανε γι αυτό (δεν ξέρω αν ο λόγος είναι ότι κάνουνε πολύ ή ότι δεν κάνουν καθόλου) και οι ελεύθεροι φίλοι μου ή δεν κάνουν καθόλου ή κάνουν χαλια σεξ. Αν εξαιρέσεις τα ξεσαλωμένα νιάτα που κάνουν σεξ σε αγέλες σαν να μην υπάρχει αύριο, οι 30 something σερφάρουν ανελλειπώς στο xHamster’s ή το έχουν ριξει στην ερωτική λογοτεχνία και περιμένουν να τους χτυπήσει το επόμενο sex machine την πόρτα. Εννοείται βέβαια πως την πόρτα την χτυπάει μόνο η εφορία ή ο διαχειριστής για τα κοινοχρηστα. 

Ναι, εντάξει το παραδέχομαι. Είμαι κι εγώ μια από αυτές τις νοικοκυρές που διαβάσανε την τριλογία του  Fifty Shades of Grey κι έκανα αναίσχυντο cyber bulling στον Charlie Hunman ώστε ν’ αφήσει τον ρολο του CG (και τα καταφέραμε, μπουχαχα!). Και για να είμαι πιο ειλικρινής, δεν το διάβασα απλά, το αποστήθισα, έφτιαξα σκονάκια και τα εχω βάλει σε πολλά σημεία στο σπίτι ώστε να κρατάω την λιμπιντό μου ζωντανή.  Άλλοι θέλουν να διαβάζουν αποφευγματα διασήμων αντρών ή ερωτικά ραβασάκια, εγώ την βρίσκω με το «δεσε μου τα μάτια, πριν μου τα πετάξεις έξω».  Είμαι όμως από αυτές, που όταν το διάβασα έκανα «πφφφφφ, σιγά τα ωά». Πολυς ντόρος για S&M και φετιχ, αλλά στην ουσία επιβεβαιώνεται το «πολύ μυρωδιά, αλλά από λουκουμά τίποτα».

Η αλήθεια είναι ότι η διάθεση υπάρχει.  Ο κόσμος θέλει να ζευγαρώσει.  Για λιγο για πολύ δεν έχει σημασία, απλά θέλει να ζευγαρώσει.  Αλλά ως γνωστόν βαριέται να κουνηθεί. Αναλώνεται μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του και  επιδίδεται στο αγαπημένο του σπορτ, τη γκρίνια. Οι γυναίκες γκρινιάζουν για την έλλειψη αντρών που θα τους κάνουν να ξεχάσουν όλα τους προβλήματα σε συνδιασμό με τις σεξουαλικές επιδόδόσεις του Lexington Steel και οι άντρες γκρινιάζουν για όλες αυτές που δεν τους κάθονται μεν αλλά και που θέλουν λεφτά, κοινωνική θέση, κοιλιακούς και ένα εκπαιδευμένο πέος που ανεβοκατεβαίνει κατά παράκληση σε ρυθμούς του Mr. Μιγιάγκι. Uuuuuuupppppp Dowwwwwwnnnnn, Uuuuuuuuuppppp Dowwwwwwnnnnn.  Στο τέλος της ημέρας όλοι είναι αποβλακωμενοι και τελείως καυλωμένοι.

Εγω πάντως θεωρώ ότι το πιο εύκολο πράγμα σ’ αυτή την πόλη είναι να κάνεις σεξ. Κανονικά ειδικά για μία γυναίκα στο middle 35ς το σεξ πρέπει να είναι ένα τηλέφωνο μακριά.  Delivery κατ’ οικον. Αν πάλι εισαι σε σχέση/δέσμευση το σεξ πρέπει να είναι ένα βλέμμα μακριά. Αν χρειάζεσαι παραπάνω από ένα βλέμμα, τότε να το κοιτάξεις. Δεν τον εχεις εκπαιδεύσει σωστά. Αν και μετά την εκπαίδευση αρνείται καιρός είναι να βρεις το πρώτο σου πουλάρι (νέος δικός μου όρος, είναι το νεαρό άλογο, κοινώς το νέο δροσερό αγόρι). Η ιδανική πραγματικοτήτα για την νέα 35αρα, είναι να έχει έναν 40αρη για να της καλύπτει τα συναισθηματικά/αισθηματικά  κενά, κι έναν πιτσιρικά να της καλύπτει όλα τα’ αλλα.

Βέβαια αν ξεκολήσει λιγο το μυαλό σου και ανοίξουν τα μάτια σου  και τ’ αφτιά σου, θα δεις ότι το πιο εύκολο πράγμα σ’ αυτή την πόλη είναι να κάνεις σεξ. Στην περιοχή μου έχει ανοίξει ήδη ένα Swingers bar, τα sex shops ξεπετάγονται σαν τα μανιτάρια, οι σάουνες αυξάνονται και πλυθήνονται λες και είμαστε στην Κων/πολη  και στα μπαρ αν βγεις πιο εύκολο είναι να βρεις σεξουαλικό παρτενέρ παρά να σε κεράσει σφηνάκια το μπαρ.  Αρκεί να θέλεις σεξ και μόνο. Όχι σχέση, όχι γάμο, όχι παιδιά.  Εγώ βασικά στην Αθήνα δεν θα πήγαινα σε τέτοια μέρη. Όχι τίποτα άλλο, όχι για θέμα ταμπού, αλλά γιατί η Αθήνα είναι μικρή, και ειλικρινά δεν θέλω να πέσω σε γνωστές φάτσες (εχει συμβει και στις καλύτερες οικογένειες). Αλλά δεν θα με χάλαγε καθόλου να πάω για «Window shopping” στο εξωτερικό!

Προσωπικά πιστεύω ότι αν κάναμε περισσότερο σεξ, θα μπορούσαμε μεχρι και από την κρίση να βγούμε. Θα είμασταν λιγότεροι μίζεροι. Θα βλεπαμε λιγότερη τηλεόραση. Θα είχαμε καλύτερα σώματα. Θα είμασταν πιο χαμογελαστοι και θα μυρίζαμε ομορφότερα (εχω επιστημονικές πηγές που λένε ότι οι άνθρωποι που κάνουν συχνά σεξ μυριζουν καλύτερα!).

Ασε λοιπον τα ταμπού σου στην άκρη, σταμάτα να καυλαντίζεις στο fb και κοίτα να προκαλέσεις τον επόμενο οργασμό σου. Ασε τα συναισθηματικά και τα ερωτικά. Το σεξ και το bourbon είναι καλύτερο σκέτο. Τον έρωτα μπορεί να τον συναντήσει και στα 80, το καλό σέξ όχι. Kαι οπως συνηθίζω να λέω.  I don’t believe in Great Loves. Only in Great Lovers.  

Οι φίλες μας τα cougars

Μην ρωτάς γιατί χάθηκα. Πρώτον θα βαρεθείς αν σου πω, και δεύτερον θα βαρεθώ κι εγώ. Η επιστροφή μου οφείλεται στο γεγονός ότι το mojo μου προφανώς γένους αρσενικού, επιτέλους ζήτησε οδηγίες και βρήκε τον δρόμο του να επιστρέψει σε μένα. Κοινώς I’m back baby!!!

Που λες τώρα τελευταία όπου σταθώ κι όπου βρεθώ ακούω για τα cougars. Όλοι και όλες γι αυτό συζητάνε.  Και για να εξηγήσω στις νέες και άμαθες, cougar είναι οι γυναίκες που αρέσκονται να πηγαίνουν με μικρότερους. Όχι,  τα cougars δεν είναι το ίδιο με τα MILF που ακούς από εδώ κι εκεί. ΜILF σημαίνει Mother I’d like to fuck, οπότε δεν είναι το ίδιο.  Το ένα δεν αποκλείει το άλλο, μπορεί να συνδιάζεις και τα δύο, αλλά δεν είναι το ίδιο.  

Cougar που λες κατ’ εξοχήν γίνεσαι, δεν γεννιέσαι. Δύσκολο να βρεις cougar 25 χρονών.  Γεροντολάγνα 25 χρονών μπορεί να βρεις, cougar όμως δύσκολο. Συνήθως οι γυναίκες άνω των 33 αρχίζουν κι εκτιμούν άλλα πράγματα οπότε λίγο πολύ όλα τα ελεύθερα κοριτσιά για κάποια στιγμή στην ζωή τους, ακονίζουν τα νυχάκια τους, ζεσταίνουν τα πατουσάκια τους και είναι έτοιμες να ξεκοκαλίσουν το πιπινάκι απεναντί τους. Χράτσα Χρούτσα χωρίς οίκτο.

Και ναι, εσύ 35αρη (+) βοήθησες στην εξάπλωση του είδους. Εσύ με την φοβία σου για την δέσμεση, εσύ που όποια νομίζεις ότι είναι άνω των 33 έχει βάλει σκοπό της ζωής της να σε παντρευτεί, εσύ που βλέπεις τα πιπίνια γύρω σου και σου τρέχουν τα σάλια, εσύ που πήγες και παντρεύτηκες την αντίζηλη μπαζόλα και τώρα γκρινιάζεις για όλους και για όλα, εσύ βοήθησες ώστε εγώ, η φίλη μου, η φίλη σου και πολλές άλλες να αλλάξουν target group και ν’ αποφασίσουν να ξεζουμίσουν το 25χρονο της διπλανής πόρτας.

Γιατί αγάπη μου, όπως και να το κάνουμε ο νέος άντρας είναι αλλιώς.  Πρώτον σε κοιτάζει μες τα μάτια. Σαν την δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά. Θέλει να του δείξεις τα μυστικά του κόσμου. Όχι ότι εσύ τα ξέρεις, αλλά τουλάχιστον έτσι το παίζεις. Γιατί στο κρεβάτι δεν χρειάζεται την φιλαρμονική του δήμου για να σηκώσει πανιά. Είναι εκπαιδεύμενος εκ γεννετής και το εργαλείο σηκώνεται αντανακλαστικά σαν άλλος λόρδος για να κάτσει μια κυρία.  Γιατί δεν σε νοιάζει αν θέλει να σε παντρευτεί, γιατί ούτε εσύ θέλεις. Γιατί λειτουργεί σαν φυτικό μπότοξ. Γιατί σε κάνει να νιώθεις νεώτερη. Γιατί έχεις το πάνω χέρι και δεν ντρέπεσαι να το δείξεις μην τυχόν και τον πιάσει το κόμπλεξ κατωτερότητας. Γιατί δεν τον νοιάζει να βγάζεις περισσότερα από εσένα, αφού το θεωρεί δεδομένο. Γιατί σε βάζει στο κρεβάτι και ξεχνάς τα’ ονομά σου από τις αντοχές του. Γιατί μαζί του μπορεί να κάνεις όλα τα κόλπα που διάβασες στο Fifty Shades of Grey χωρίς να τον πονάει η μέση του, το ισχύο του και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Γιατί έχει βάλει σκοπό να ικανοποιήσει την μεγαλοκοπέλα που έχει στο κρεβάτι του και όχι να καλύψει το 10λεπτο των διαφημίσεων μεταξύ μπάλας και Σωτηρακόπουλου με κάτι ενδιαφέρον.

Η Madonna όταν την ρωτήσανε «γιατί κάνετε σχέσεις τα τελευταία χρόνια μόνο με μικρότερους άντρες» είπε «γιατί μπορώ». Τα δικά μας cougar όπως η Μαίρη Χρονοπούλου, η Αλίκη, η Ναταλία Γερμανού και η Βίσση βέβαια, χάσκουν λιγάκι σε γούστο. Θα μου πεις δεν είναι όλες Demi Moore που τυλίξανε το Ashton και του ρουφήξανε το μεδούλι. Θα μου πεις, έπεσε στα πατώματα όταν έφυγε. Άξιζε όμως τον κόπο. Καλύτερα να κλαις για τον Ashton παρά για το ραμολί της γωνίας.

Γι αυτό φωνάζω. Στα πιπίνια αδελφές μου, στα πιπίνια. Ξεχυθείτε στα γυμναστήρια, στα κλαμπ, στα ΑΕΙ, ΤΕΙ και στα γήπεδα! Γιατί όχι τίποτε άλλο, οι μισθοί κοβονται, η οικονομία πάει κατά διαόλου και τα μπότοξ έχουν φτάσει στα ύψη!!!!

Άντε και στα δικά μας! 

Κι εδώ οι πρώτες διδάξασες... Άξιες! 

How to loose a girl in 5 steps

Τα έμαθες; Βρήκα νέο φανταστικό γκόμενο. Τι να κάνω κι εγώ; Αφού δεν βρίσκω ένα ραντεβού της προκοπής, αναγκάστηκα να υποπέσω στο αμάρτημα της φαντασίας. Το ονομά του λοιπόν είναι Matt Davis και μου το σύστησε μία φιλενάδα μου, η οποία τον δανείζεται κι αυτή που και που. Τι να κάνουμε, το καλό πράγμα είναι για όλους!

Έτσι που λες, είδα κι αποείδα και τελικά κατέληξα στον φανταστικό γκόμενο και πάλι. Δεν ξέρω. Μην είναι που δεν βγαίνουμε πια ραντεβού, μην είναι που μ' εχει φάει η νοικοκυροσύνη και δεν βγαίνω απο το σπίτι, μην είναι που έχω γίνει σαν φακλάνα και τα ανορεξικά επανήλθαν στην μόδα, μην είναι οι αγανακτισμένοι στο σύνταγμα, μην είναι που έχω τα μυαλά πάνω απο το κεφάλι μου, το θέμα είναι ότι άντρας γιοκ. Κι επιμένω να λέω ότι εμείς οι γυναίκες είμαστε πολύ απελπισμένες και ο κάθε κάγκουρας και βλαμμένος έχει γυναίκα πια, αλλά ξέρω ότι σε μερικά σημεία είμαστε απόλυτες. Έτσι όπως τα λατρεμένα πλάσματα του αντίθετου φίλου έχουν τα δικά τους σύνδρομα έτσι κι εμείς έχουμε τον δικό μας δεκάλογο. Κι όπως έλεγε και η Οσκαρική ταινία "how to loose a guy in 10 days", έτσι κι εγώ παραθέτω το "how to loose a girl in 10 ways".

Μπλα μπλα

Ναι, ό,τι και να λένε είμαστε επιρρεπής στο μπλα μπλα. Εσείς οι άντρες ερωτεύεστε ένα ωραίο ζευγάρι βυζιά, εμείς πάλι μία ωραία γλώσσα. Μεταφορικά. Και κυριολεκτικά αλλά θα το αναλύσουμε πιο κάτω. Αν ο άλλος το έχει το μιλητό, σίγουρα θα την ρίξει την γκόμενα. Ιδιαίτερα αν της κάνει κοπλιμέντα και την κάνει να αισθάνεται σαν μικρή ή μεγάλη Θεά. Γιατί εμείς είμαστε ανασφαλή όντα, δεν βλέπουμε στον καθρέφτη και δεν αγαπάμεν τον εαυτό μας. Τον αγαπάμε μόνο αν τον αγαπάει κι αυτός που μας ενδιαφέρει. Διαφορετικά, γάμα τα.

Aν πάλι λέει μαλακίες, το σώζει μόνο αν είναι ΠΟΛΥ ωραίος γκόμενος κι έχει γραμμωμένους κοιλιακούς. Γιατί σ' αυτή την περίπτωση δεν σε νοιάζει τι λέει. Κουφαίνεσαι απο το απεραντό κάλλος και χάνεσαι ανάμεσα στις γραμμούλες της κοιλίτσας. Και υπερέχεις κι απέναντι στις άλλες γυναίκες που τον βλέπουν και τους τρέχουν τα σάλια. Οπότε πάλι κερδισμένη είσαι.

Λεφτά.

Όταν λέμε λεφτά, δεν λέμε να είσαι καναλάρχης με το ένα πόδι στον τάφο και να βγάζω κάθε δυο μέρες τα μαύρα να τα αερίζω μήπως και πεθάνεις και σε κληρονομίσω, όπως σύζυγος γνωστού και μη εξαιρεταίου καναλάρχη. Εννοούμε αρχικά, να μπορείς να ανταπεξέλθεις στο δικό μας Life style, να μην μας ζητάς δανεικά, να αφήνεις πάντα μπουρμπουάρ και να μην σε χαρτζηλικώνει ή μάνα σου. Ναι στα πρώτα ραντεβού θα ξηλωθείς και θα πληρώσεις. Επίσης κι εμείς στα πρώτα ραντεβού, δεν θα τρώμε πολύ για να μην μας κακοχαρακτηρίσεις, αλλά στο θέμα του αλκοολ θα του δώσουμε να καταλάβει αφού δεν πληρώνουμε. Έτσι είναι τα πράγματα. Πληρώνεις μέχρι να σου κάτσουμε. Μετά μισά μισά.

Και δεν λέω, τα λεφτά είναι αφροδισιακά για πολλές γυναίκες. Επίσης οι γυναίκες τρώνε λεφτά απο τους άντρες γιατί οι άντρες είναι επιρρεπής σ' αυτό. Αν δεν στα φάω εγώ, η αλήθεια είναι να στα φάει κάποια άλλη. Οπότε καλύτερα να στα φάω εγώ. Επαναλλαμβάνω όμως πως τα λεφτά έχουν ρόλο, αλλά μην νομίζεις ότι το σώζεις. Και ναι, προτιμάω να κάνω διακοπές στην Ελούντα παρά στην Σαλαμίνα. Αν όμως το αγόρι μου (γλυκό και τραγανό σαν καραμέλα) με πήγαινε στην Σαλαμίνα και όχι στην Ελούντα δεν θα τον έστελνα σπίτι του. Θα πήγαινα κι εγώ. Η αλήθεια είναι ότι οι μεγαλύτεροι μαλάκες είναι συνήθως ματσωμένοι. Και συνήθως μπλέκουν με γυναικούλες που ανέχονται ό,τι τους κάνουν. Αυτές καλά να πάθουν. Τα ήθελε ο κώλος τους. Μην ξεχνάς όμως πως και πάλι ισχύει ο κανόνας, πως αν δεν έχεις λεφτά και είσαι και μαλάκας, το μόνο που σε σώζει είναι να είσαι φανταστικά όμορφος και με γραμμωμένους κοιλιακούς. Δεν θα τα ξαναλέμε.

Δώρα

Σε όλες τις γυναίκες αρέσουν τα δώρα. Ας μην είναι διαμάντια (να σου πω την αμαρτία μου, εγώ δεν τρελαίνομαι για τα διαμάντια, μ' ενα ζευγάρι 12ποντες γόβες την βγάζεις την υποχρέωση), αλλα ας είναι ένα δώρο. Μπορεί να είναι ένα τριαντάφυλλο, μία χαρτοπετσέτα, ένα μονόπετρο, ένα ταξίδι στο Vegas, ένα ζευγάρι εσώρουχα, μια κατσαρόλα ή ένα cd με τραγούδια. Ό,τι κι αν είναι. Αν της κάνεις δώρα θα την ρίξεις είναι σιγουρο. Ναι η πράξη μετράει κι όχι το αντικείμενο. Αν όμως είσαι στην κατηγορία των ματσομένων και επιμένεις να κάνεις δώρο handmade cd με τραγούδια, ή χαρτοπετσέτες που λένε Σ' αγαπώ, τότε κινδυνεύεις να σου βγει το όνομα του καρμίρη. Που καλά και θα κάνει να σου βγει. Τσιφούτηηηηηη. Και σ' αυτή την περίπτωση αν έχεις γραμμωμένους κοιλιακούς, αυτό που έχεις να κάνεις είναι να βάλεις ένα κορδελάκι στον λαιμό σου και να διαθέσεις το κορμί σου στην αχόρταγη λυσσάρα. Κι αυτό δώρο είναι. Αν δεν έχεις κοιλιακούς μπορείς πάντα να της αγοράσεις έναν άλλο άντρα που θα έχει. Να είσαι σίγουρος πως θα το εκτιμήσει δεόντως!

Σεξ - γούτσου γούτσου

Εδώ θα εστιάσω στις γυναίκες άνω των 28-30, γιατί πριν απο αυτή την ηλικία, δεν ξέρεις που πάνε τα τέσσερα. Το sex drive της γυναίκας αργεί λιγάκι να πάρει μπρος, οπότε πριν απο αυτό κάνουν σεξ για να ευχαριστήσουν τους άλλους, γιατί είναι μέσα στο μενού, για να κερδίσουν κάτι (αν κι αυτό ισχύει σε όλες τις ηλικίες) ή ακόμη και γιατί βαριούνται. Όχι όμως για να το ευχαριστηθούν στο έπακρον.

Αν λοιπόν αγόρι μου δεν το έχεις στο σεξ, την έκατσες. Μπορεί να μην σε παρατήσει, αλλά σίγουρα θα βρει και κάποιον άλλο να της καλύπτει τα κενά. Αν βαριέσαι ν' ασχοληθείς μαζί της και σ' ενδιαφέρει μόνο η πάρτι σου στο κρεβάτι, τότε κοίτα να φορέσεις καπέλο γιατί θα έχουν αρχίσει τα κέρατα και φυτρώνουν. Αν η μέγιστη διαρκειά σου είναι 7 λεπτά, ετοιμάσου για να εκτεθείς στον τοίχο μαζί με τ' αλλα ελάφια. Αν δεν βάζεις την γλωσίτσα σου να δουλέψει (κυριολεκτικά αυτή την φορά), τότε ετοιμάσου να απεργήσεις την επόμενη φορά μαζί με την ΕΘΕΛ, γιατί σε βλέπω ΤΡΟΛΕΙ!!!!

Για κάποιο λόγο σ' αυτή την περίπτωση, δεν πάει να' σαι ο Άδωνις και να τρίβεις τυρί στους κοιλιακούς σου, αν δεν το έχεις, την έκατσες! Θα γίνεις απο Άδωνις, Άγαμης. Νόμος.

Γαμοφοβία

This is a tricky situation που λένε και οι φίλοι μου οι αμερικάνοι. Ναι, το ξέρουμε ότι έχεις σύνδρομο καταδίωξης και ότι σου έμαθε η μανούλα σου ότι όλες θέλουν να σε τυλίξουν. Η μοδα όμως της καραμέλας που το λες και να το ξαναλές, κι ακόμη χειρότερα το πιστεύεις, έχει περάσει ανεπιστρεπτή. Αν δηλώνεις κάτι τέτοιο, απλά δηλώνεις ότι είσαι βλαμένος, μονόχνωτος, τεμπελόσκυλο, ευθυνοφοβικός και πολλά άλλα. Και μην φοβάσαι. Μόλις σε γνωρίσω, δεν θέλω ούτε εγώ να σε παντρευτώ. Αν είχα τόσο διακαή πόθο θα έπαιρνα τον τυρέμπορα της γειτονιάς να είχα και τσάμπα φέτα για την υπόλοιπη ζωη μου. Οπότε σκέψου το την επόμενη φορά που θα γνωρίσεις κάποια και ίσως σ' ενδιαφέρει. Ναι έχουμε γίνει εμείς οι γυναίκες λίγο αρπακτικά, αλλά αυτό το κυνήγι της γάτας με το ποντίκι είναι πια βαρετό.

Οι κοιλιακοί σ' αυτή την περίπτωση πάλι δεν παίζουν ιδιαίτερο ρόλο. Εξάλλου αν παντρευτείς έναν άντρα με κοιλιακούς το ξέρεις οτι μετά θα σε κερατώνει ασύστολα. Κι επειδή δεν θα του κόβει και πολύ, θα το κάνει και απροκάλυπτα και θα σου μείνει η ρετσινιά της χαζής κερατωμένης. Κι αυτό δεν το θέλουμε με τίποτα. Εκτός κι αν ανήκεις στην κατηγορία του ματσωμένου και βγάλουμε μία απλά βιβλική, επική και μεγαλειώδης διατροφή. Ε, τότε, χαλάλι σου!!!!

Εμ, αυτά βλέπω κι επιστρέφω στην αγκαλιά του αγαπημένου Matt...  Μπορείς να με κατηγορήσεις;

Μεγάλες προσδοκίες

Αν δεν συμβαίνει τιποτα πώς να γράψεις; Και τι να γράψεις; Και δεν θέλω να επαναλλαμβάνομαι.  Είπαμε για τις σαύρες πέρυσι, είπαμε για τις φυλές της παραλίας, φέτος τι;;; Φέτος και με το ζαργανόσπιτο σφίξανε οι κώλοι και οι διακοπές θα γίνουν κοινόχρηστα και ΔΕΗ. 

Γι αυτό είπα κι εγώ να βάλω μπρος κι έξω όχι μόνο τις προσωπικές μου ιστορίες που με καταδιώκουν, αλλά και τις ιστορίες των φίλων μου.  Πάντα σε πρώτο πρόσωπο.  Κι ας ελπίσουμε ότι αν τα διαβάζω και τα ξαναδιαβάζω βάλω λίγο μυαλό και δεν ξανακάνω τις ίδιες μαλακίες.  Κι έτσι ξεκινάω με «τις μεγάλες προσδοκίες». 

Δεν ξέρω για σένα, αλλά εμένα οι προσδοκίες μου πάντα είναι μεγάλες.  Μακάρι να ήταν μικρές.  Όλο λέω να το δουλέψω το θέμα, και να κρατάω μικρό καλαθι, αλλά όπως και να το κάνουμε το μεγάλο καλάθι έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.  Στο μεγάλο καλάθι θα βάλεις εκτός από κεράσια, καρπούζια, πεπόνια και όλων των λογιών τα πράγματα.  Στο μικρό τι να βάλεις; Λίγα κεράσια κι έξω από την πόρτα… στο τέλος βέβαια συνειδιτοποιείς ότι όλα τα φρούτα εκεί ήταν πλαστικά και μόνο για μόστρα, και καταλήγεις να τρως το καλαθι.  Αν είσαι νηστικός τι θα κάνεις;;

Έτσι κι εγώ.  Όταν ήμουν μικρούλα ήμουν κι εγώ ερωτευμένη μ’ ένα αγόρι.  Μ’ ένα αγόρι που δεν μ’ εβλεπε.  Κι όσο δεν μ’ εβλεπε τόσο εγώ τον ακολουθούσα σαν τον κολαούζο – ναι από μικρή το είχα αυτό.  Mini Stalker.  Πέρασαν τα χρόνια και το ξαναβρήκα αυτό το αγόρι.  Το FB εννοείται πως μας βοήθησε να βρεθούμε.  Τουλάχιστον διαδικτύακα.  Και μιλούσαμε και ξαναμιλούσαμε στην αρχή.  Και μετά ήρθαν οι μέλισσες.  Και το γραπτό Cyber Sex μαζι.  Τι σου κάνω μάνα μου και θα σου δείξω και θα σου μπήξω. Και είναι ωραία να έχεις έναν διαδικτυακό γκόμενο, ιδιαίτερα αν δεν έχεις έναν κανονικό με σάρκα και ωστά.  Αρκεί να μην γίνει πραγματικότητα.  Γιατί αν γίνει πραγματικότητα θα δεις πως τελικά «δεν υπάρχουν λεφτά».  Έτσι που λες κι εγώ.  Μετά από δύο χρόνια λοιπόν ατελείωτων ωρών διαδικτυακού σεξ κι αφού είχα εξαντλήσει όλο μου το ταλέντο το έψησα το γκομενάκι και γίνικεν η ώρα.  Η ώρα του live sex. 

Και βγήκαμε.  Και ναι,  υπήρχε η απαραίτητη αμηχανία στην αρχή αλλά πέρασε η ώρα.  Τρεις ώρες μου μιλούσε.  Ό,τι δεν μου είπε τα τελευταία χρόνια μου τα είπε εκείνο το βράδυ.  Και τι να κάνω κι εγώ; Απαντούσα και συμμετείχα στην κουβέντα.  Άντε βρε πουλάκι μου, κάνε την κινησή σου, βούτα με.   Δύο χρόνια προκαταρκτικά, τώρα σε πιάσανε οι ντροπές; 

Και νταρανταντα!!! Ναι με βούτηξε.  Όινγκ.  Εμ, τι ειν’ τούτο;; Απαπαπαπαπα! Που είναι παιδί μου το πάθος σου; Έκατσε πάνω στο πληκτρολόγιο; Κι αυτό το φιλί τι είναι; Πόσο χρονών είσαι; 12;;  Κάποιος εκει πάνω με κοροϊδεύει δεν είναι δυνατόν.  Ας πάμε παρακάτω.  Δεν ξέρεις ποτέ μπορεί να είναι και καλύτερα.  Άντε γιατί έχει καιρό να μπει και το πλοίο στο λιμάνι και ασόψεται η ανάγκη.  Και κλείνω τα μάτια μου κι έρχονται μπροστά οι λέξεις από την οθόνη του υπολογιστή μου.  Θα σου κάνω αυτό, αυτό κι αυτό.  Δεν ξέρεις ποτέ, μπορεί το jingle να μην είναι καλό, αλλά η ταινία μπορεί ν’ αξίζει τον κόπο.  Έλα ζαργάνα μου,  βάλε τα δυνατά σου και μπορεί να του βγάλεις τον πορνοστάρ που κρύβει μέσα του!

7 λεπτά περάσανε.  Συμπεριλαμβανομένων των προκαταρκτικών και η ταινία μικρού (έως ελάχιστου) μήκους έλαβε τέλος.  Πλάκα μου κάνεις! Ουτε στον χωρο-χρόνο να ταξίδευα.  7 λεπτά.  Λέω κι εγώ, θα πάμε για το sequel, αλλά δεν είχε συνέχεια.  Δηλαδή δεν κατάλαβα, τώρα αυτός κατάλαβε τίποτις; Ποιο μικρό καλάθι μου λες εσύ; Σφηνάκι έπρεπε να κρατήσω…

Σκοινιά τα νεύρα μου.  Το έλεγε ο κωλόγερος στον πρώτο.  Καλύτερα αγάμητη παρά κακογαμημένη.  Το άλλο πρωί με βρήκε με τα μυαλά στα κάγκελα και με μία έντονη επιθυμία για σοκολάτα.  Πόση σοκολάτα να φαω κι εγώ; Θα πάω από ζάχαρο στο τέλος.  Τώρα που έμεινα με την μυρωδιά (και από λουκουμά τίποτα) μία είναι η λύση.  Ο πρώην.  Ξέρεις αυτός που όταν ξεκινούσε, ξεχνούσε να τελειώσει.  Χτυπάς το πρόβλημα στην ριζα.  Τηλέφωνο.  Μπορείς σήμερα; Μπορώ μπορώ.  Ξεκούνα τότε.  Αχαχούχα. 

Κι έρχεται το βράδυ.  Άλλη γλωσσο-διαρρεια από εκεί.  Όταν τους θέλεις να πούνε μια κουβέντα, τότε τους πιάνει η μούγκα.  Μπλα μπλα μπλα μπλα.  Άντε χρυσό μου παιδί, άντε ν’ ανεβάσουμε πανιά.  Άντε πάμε κρουαζιέρα! Σ’ όλα τα νησιά!!!! 

Ναι θα’ θελες.  Τι ήθελες κρουαζιέρα; Πέραμα – Παλούκια και πολύ σου πέφτει.  Άλλα 7 λεπτά.  Τουλάχιστον να ξαναπάμε το δρομολόγιο, Παλούκια – Πέραμα.  Δεν έχει λέει.  Σχόλασε.  Που είναι η κρουαζιέρα μου;;; θα βγω και θα ουρλιάξω στο Σύνταγμα! Αγανακτισμένη κι εγώ. 

Αυτό ήταν.  Δύο 24ωρα, 2 άντρες, σύνολο 14 λεπτά.  Βαθμός ικανοποίησης 0%.   Σκίζω τα διπλωματά  μου κι αρχίζω τις βαλεριάνες.  Ποτέ πια μεγάλες προσδοκίες.  Μακριά από εμάς.  Θα πάω ν’ αγοράσω ένα rabbit, κι ας μην μου λέει Χρόνια Πολλα στα γενεθλιά μου, ας μην μου φτιάχνει πρωινό, ας μην μου αλλάζει τις λάμπες κι ας μην μπορώ να τον γνωρίσω στον μπαμπά μου.  Μπορεί όμως με την κατάλληλη μπαταρία να βάλει κάτω όλους τους άλλους.  Βρε λες γι αυτό η Duracel να έχει σήμα το λαγουδάκι;;;

High Fidelity

Χτες βράδυ είπα να κάτσω μέσα.  Οι μέρες μου σαν πειρατίνα του διαδυκτίου έχουν περάσει, αφού ο ΟΤΕ πια δεν μας φέρνει πιο κοντά και το ίντερνετ δεν είναι μία από τις πολυτέλειες που περιλαμβάνει το νέο μου σπίτι, κατέφυγα στην λύση του DVD και της τηλεόρασης.  Που θα πάει όμως θα έρθει η μέρα που το διαδύκτιο θα έρθει ξανά και θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές!

Ανάμεσα λοιπόν σε επαναλλήψεις, reality και ντοκιμαντερ για την αναπαραγωγή της σαύρας, έπεσα πάνω σε μία από τις αγαπημένες μου ταινίες.  Το High Fidelity.  Την λατρεύω αυτή την ταινιά.  Λατρεύω τις μουσικές, τις ατάκες τον Jack Black και τα Top 5 που συνέχεια αναφέρονται μέσα σ’ αυτά.  Κάθε φορά που βλέπω αυτή την ταινία αρχίζω να κάνω κι εγώ τα δικά μου top 5.  Έτσι όπως λέει και η Μαρινέλα «κάθησα που λες να κάνω στην ζωή μου απογραφή…» (Εντάξει, μόνο εγώ θα μπορούσα να συνδέσω το High Fidelity με την Μαρινέλα.)

Top 5 ονειρεμένων δουλειών (από τότε που ήμουν τόσο δα μικρούλα)

1. Ραδιοφωνική παραγωγός.  Χωρίς λογοκρισία όμως με τους χορηγούς που θα θέλω εγώ, που δεν θα πρέπει να λεω «φάε λάδι «Ελαϊς» κι έλα βράδυ».  Μία εκπομπή που θα μπορώ να λέω αυτά που θέλω, με τον τρόπο που θέλω, θα παίζω τις αγαπημένες μου μουσικές και θα έχω το δικό μου κοινό που θ’ αναπαράγει τις ατάκες μου, δεν θ’ απογοητεύεται όταν με βλέπει live (όχι σαν μερικούς μερικούς) και θα  τσακώνονται όλα τα celebrities για τον ποιον θα πρωτοπιάσω στο στόμα μου.
2. Οργανώτρια πάσης φύσεως.  Με ενσωματωμένο Bluetooth και με πολλούς υφισταμένους να τους τρέχω.  Η οργανωτική σκύλα που κρύβω μέσα μου ψάχνει τρόπους να βγει προς τα έξω.  Θα μπορούσα να οργανώσω από πάρτι, ταξίδια, νέα σπιτικά μέχρι και βασιλικούς γάμους.  Θα χεζόμουν στο τάληρο και θα έκανα αυτό που πάντα ήθελα.
3. Συγγραφέας με ψευδώνημο και ατελείωτο mojo.  Να γράφω ό,τι θέλω, όπως το νιώθω, να βλέπω τις λέξεις μου και τις σκέψεις μου να τυπώνονται, να συντροφεύουν τον κόσμο τα ταξίδια τους και να κάνουν τους άλλους (κι εμένα) να περνούν καλά. 
4. Ιδιοκτήτρια του πιο ονειρεμένου ξενώνα.  Η οικοδέσποινα που κακομαθαίνει τους καλεσμένους της και τους κάνει να νιώθουν για λίγο βασιλιάδες.  Να μαγειρεύει χειροποίητες λιχουδιές και να τους κανακεύει όπως κανείς άλλος.  Κι όποιος μου την δίνει να τον διώχνω χωρίς δεύτερη κουβέντα.
5. Ιδιοκτήτρια της μεγαλύτερης φάρμας για αδέσποτα και κακοποιημένα ζώα.  Μακάρι να είχα τα φράγκα να έφτιαχνα έναν χώρο τεράστιο που θα μπορούσα να φροντίσω όλα αυτά τα ζωντανά που τ’ άλλα «ζώα» παράτησαν στον δρόμο ή τα κακοποίησαν.  Το έχω πει πολλές φορές.  Από τότε που γνώρισα τα ζώα, μίσησα τους ανθρώπους.  Κι αν κάποια στιγμή πέφτανε πολλά λεφτά στα χέρια μου το πρώτο που θα έκανα θα ήταν αυτό.

Top 5 μεγάλων ερώτων.

1. Ο Π. Γνωστή ιστορία που έχει περάσει ανεπιστρεπτή, χωρις όμως να έχει ξεχαστεί.  Όπως έλεγε και ο Jack Nickolson «σ’ αγαπώ για τον άνθρωπο που με κάνεις να είμαι».
2. Ο Σ. Όπως και η Lacta η πρώτη αγάπη μένει παντοτινή.  Αυτός ο έρωτας τα είχε όλα σαν σαπουνόπερα.  Έρωτα, πάθος, μίσος, τσακωμούς, επανασυνδέσεις, γέλια, κλάμματα, τρέλα και πολλές πολλές αναμνήσεις.  Ας είναι καλά εκεί που είναι.
3. Ο Ν.  Δουλεύαμε μαζί και δεν ήξερε καν ότι υπάρχω.  Μάλλον γι αυτό είναι στην λίστα, γιατί μου έμεινε αποθημένο.
4. Αυτός που δεν έχει έρθει ακόμη.  Ή μπορεί να έχει έρθει και να μην έχω πάρει μυρωδιά.  Η αλήθεια είναι πως αν δεν με αγνοήσει λίγο, δεν θα πάρω χαμπάρι.  Μυστήριο τρένο.
5. Δεν το φτάνω το top 5.  Το αφήνω εδώ.

Top 5 των πιο ντροπιαστικών στιγμών.

1. Όταν μας έπιασε ο αδελφός του Σ. να κάνουμε τ’ ακατανόμαστα.  Ακόμη το σκέφτομαι μετά από 4 έτη φωτός και με πιάνει κάτι.  Τι ψυχολογικά τραύματα θ’ αφήσαμε σ’ αυτό το ανήλικο ούτε καν θέλω να ξέρω.
2. Την πρώτη φορά που κατά την διάρκεια του σεξ, ακουγόντουσαν ήχοι που ούτε στην τουαλέτα σου δεν θέλεις να τους ακούς.  Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως δεν ήταν αυτό που νόμιζα και ότι οι άντρες κατά την διάρκεια του σεξ, δεν ακούν, δεν καταλαβαίνουν και δεν βλέπουν τίποτα.  Οπότε σταμάτησα ν’ αγχώνομαι.
3. Όταν σε πρώτο ραντεβού για να μου φύγει το άγχος αφού το περίμενα πως και πως, ήπια τόσο πολύ που ξερνοβόλαγα σαν το γατί.  Εννοείται πως δεν τον ξαναείδα ποτέ.
4. Την πρώτη φορά που τραγούδησα καραόκε το “You don’t own me” μετά την κατανάλλωση μίας μπουκάλας κρασιού, με χορογραφία που παραπέμπει σε μίμο της Μαρινέλας και αγγλικά Ινδού μετανάστη.  Ο Μέρφυ είναι τόσο σιχαμένος που δεν μ’ αφησε να έχω black out από εκείνη την βραδιά και να θυμάμαι τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια. 
5. Όταν σε ένα πάρτι είδα έναν πρώην μου και με τον αέρα της σταρ πήγα να του μιλήσω και να του τρίψω την ευτυχία μου στην μούρη.  Εννοείται πως καθώς πήγαινα εκεί, πάτησα σε κάτι που είχε τοποθετήσει ο Μέρφυ στο έδαφος κι έκανα θεαματική βουτιά στο έδαφος.  Παρακαλούσα να λιποθυμήσω ώστε να μην ακούω τα γέλια του κόσμου και του πρώην, αλλά εννοείται πως αυτό δεν συνέβη ποτέ.

Top 5 των πραγμάτων που θέλω να κάνω τα επόμενα 5 χρόνια.

1. Να ζήσω έναν μεγάλο έρωτα με happy ending.  Κινηματογραφικό.  Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
2. Να παντρευτώ στο Las Vegas.
3. Να δω την Φανταστική Ζαργάνα στα βιβλιοπωλεία.  Με σκληρό φούξια εξώφυλλο και δώρο ένα φούξια γκλίτερ μπρελόκ παπούτσι.
4. Να κάνω one night stand μ’ έναν rock star (δεν το έκανα μικρή, θα το κάνω μεγάλη).
5. Να ξεκινήσω μια διαίτα και να καταφέρω να την τελείωσω.  Ακόμη κι αν ο στόχος είναι η απώλεια 30 γραμμαρίων.

Πάντα αισθάνομαι καλύτερα μετά από αυτά τα Top 5.  Αυτά είναι τελικά που μένουν.  Τα top 5 της ζωής σου, παλιές φωτογραφίες σ’ ένα κουτί από σοκολάτες, οι φίλοι που σ’ αγαπάνε όσο περίεργη και παλαβή είσαι, οι στιγμές που σε κάνουν να γίνεσαι καλύτερος ή και χειρότερος άνθρωπος, τ’ αναμνηστικά από τα ταξίδια σου και τα όνειρα για μία καλύτερη ζωή.  Και μπορεί να μην αποκτήσω ποτέ όλα αυτά που στις τρελές μου φαντασιώσεις ονειρεύομαι, αλλά δεν μπορώ να μην σκεφτώ πως όλα αυτά που έχω ζήσει κι έχω κάνει για άλλους είναι τα δικά τους τρελά όνειρα.  Κι επειδή ούτε αχάριστη είμαι, αλλά ούτε και μοιρολάγνα, βάζω πλώρη για το life plan της ζωής μου.  Και ξεκινάω όπως τελειώνει το High Fidelity.  Με τον Marvin Gaye και το Let’s Get in On.  Κι όπου μας βγάλει.

Η μάχη με το τυροπιτάκι. The sequel.

Ναι είμαι ζουμπουρλού, πώς να το κάνουμε; Πολύ θα ήθελα να πω ότι φταίει το σκαρί μου γι αυτό, αλλά δυστυχώς φταίνε τα σαγόνια μου.  Και ο προπονητής μου στο kick boxing όταν ήμουν μικρή.  Ναι, όταν αθλούμουν εντατικά μικρή, μετά από ατελείωτες ώρες προπόνησης, και για να διατηρηθώ στην κατηγορία μου, μου έλεγε το βράδυ να τρώω ελαφρά.  Δηλαδή να τρώω δύο πίτσες αντί για μία.  Κι έτσι έκανα.  Κι από τότε μου έμεινε το κουσούρι. 

Την μισή ζωή μου κάνω δίαιτες.  Κι όχι από αυτές τις δίαιτες που κάνουν οι ανορεξικές που τρέχουν στα Bodyline για να χάσουν 2 κιλά.  Έβαζα στόχους εγώ.   Από 8 κιλά και πάνω.  Αν το κάνεις, να το κάνεις σωστά. 

Η μάχη με το τυροπιτάκι καλά κρατεί τα τελευταία χρόνια. 

Μισώ τους διαιτολόγους.  Είναι οι δολοφόνοι των χοντρών.  Μας καταπιέζουν και ψεύδονται ασυστόλως.  Η δίατα δεν σημαίνει στέρηση.  Σημαίνει αλλαγή διατροφικών συνηθειών.  Πρέπει να τρως πέντε γεύματα την ημέρα.  Ψευτες!!! Πες καλύτερα πέντε μπουκιες την ημέρα! Το πρωινό πρέπει να είναι πλούσιο! Το κουλούρι καλέ μου άνθρωπε δεν σημαίνει πλούσιο πρωινό! Εκτός κι αν την υπόλοιπη ημέρα, τρως μόνο σουσάμια. 

Προσπαθώ να γίνω κι εγώ μια γυναίκα του σήμερα.  Να τρώω μια σαλάτα και να κάνω πως χορταίνω.  Να δηλώνω ότι έχω εθισμό στην σοκολάτα αλλά να μου περνάει με μία μπουκιά σοκολάτας υγείας.  Αλλά δεν μπορώ να το κάνω.  Όταν πεινάω ξυπνάει η φακλάνα μέσα μου.  Θέλω όταν βγαίνω για ραντεβού να μπορώ να φάω το φιλέτο μου με την κρέμα γάλακτος κι όχι κοτόπουλο με βραστά άνοστα μπινιλίκια.  Θέλω να κάνω την παπάρα μου στην σαλάτα κι όχι να σκέφτομαι τα κορεσμένα λιπαρά.  Και δεν θέλω να μοιράζομαι το φαγητό μου.  Όπως κι ο Joey έτσι κι εγώ.  “Zargana doesn’t share food”!

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω σαν την Μάρθα Καριαγγιάνη.  Να έχω τις καμπύλες μου, να σηκώνω το πόδι στον Θεό όταν χορεύω και να φοράω συγκλονιστικά φορέματα.  Μεγάλωσα κι εγώ, μεγάλωσε και η Μάρθα και σε αντίθεση μ’ εμάς λεπτύνανε οι γυναίκες και μικρύνανε τα νούμερα.  Και τότε ξεκίνησε.  Ο δρόμος προς την κόλαση.  Μαρούλια, γιαούρτια, γαλοπούλες και μαύρα ψωμιά. Μπιχ!

Που και που εμφανιζόταν ένας άντρας στον ορίζοντα που έλεγε πως του αρέσουν οι γυναίκες με καμπύλες (ή ακόμη και ολόκληρες κουλούρες σαν εμένα) και άρχιζα να παίρνω τα πάνω μου.  Κι επέστρεφα στ’ αγαπημένα μου «βρώμικα».  Και μετά έφευγε και ήθελα να φάω ένα κουτί λουκουμάδες και ν’ αρχίζω να κυλάω στις κατηφόρες σαν γιγαντιαίο ντόνατ.  Κι άντε πάλι απ’ την αρχή.  Πίσω στην κόλαση, μήπως και βρούμε τον Παράδεισο!

Δύσκολο αυτό το Σαββατοκύριακο.  Όλα μισά μείνανε και πρέπει να ξεσπάσω.  Κι από την μία το τυροπιτάκι και από την άλλη το μαρούλι.  Ποιο να διαλέξω άραγε; Το τυροπιτάκι μου μιλάει πρόστυχα.  Μου χαμογελάει πονηρά και μου τάζει έναν μικρο οργασμό στην πρώτη του μπουκιά.  Και το μαρούλι με κοιτάει σαν 50ρης κοιλαράς που θέλει σεξ, ίσα ίσα για να τον πάρει ο ύπνος.  Τον έχω ανάγκη τον οργασμό.  Θα την κάνω την απιστία μου κι ας έχω τύψεις μετά.  Με ξεγελάει με τα λόγια του, και χραπ!!!! Μμμμμμμμμμ…. Σαν το πρώτο μου one night stand, δηλώνω ότι δεν θα το ξανακάνω.  Αλλά δεν μπορώ.  Μία μπουκιά έμεινε! Το υπόσχομαι θα είναι η τελευταία.  Και βουλιάζω πιο πολύ στην αμαρτία.  Τώρα που γλυκάθηκα, θέλω να κάνω τρίο. Σουβλάκια με πατάτες τηγανιτές. Αν την κάνεις την αμαρτία καλύτερα να την κάνεις καλά! Θα το μετανιώσεις που θα το μετανιώσεις, τουλάχιστον να το έχεις ευχαριστηθείς.

Μία ώρα μετά νιώθω να βουλιάζω στις τύψεις.  Φαντάζομαι τον εαυτό μου 30 χρόνια μετά σαν την Σπεράντζα στα τελευταία της και δηλώνω αιώνια υποταγή και πίστη στο μαρούλι. 

Ανοίγει και ο καιρός. Και σκέφτομαι τα Ξ. στις παραλίες και αμέσως σκέφτομαι να μετακομίσω στην Αφρική και να γίνω μέλος στις φυλές που οι ωραιότερες γυναίκες είναι αυτές με τα πεσμένα βυζιά και τους γιγαντιαίτους κώλους. 

Και μετά σκέφτομαι την Ζαργάνα. Που φέρεται γυναικεία και σκέφτεται αντρικά.  Που μαζεύει ό,τι σκέφτεται  και τα κάνει γραμμές.  Που μπορεί να μην είναι τέλεια, αλλά είναι διαφορετική.  Και λίγο τρελή.  Μπορεί και πολύ τρελή.  Και μπορεί να μην κατέβει ποτέ στα καλλιστεία αλλά πάνω απ’ όλα είναι αν μη τι άλλο, ζωντανή! Και υποψιάζομαι πως αυτό το mojo που την κάνει διαφορετική, κρύβεται εκεί, πίσω από αυτά τα love handles γύρω από την μέση! Και γι αυτόν και μόνο τον λόγο λέω να το κρατήσω δίπορτο!  Εξάλλου στον δικό μου κόσμο, υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία.  Κι αν σκεφτώ πολύ θετικά, δεν ξέρεις ποτέ, μπορεί κάποτε να βρω το κατάλληλο μαρούλι που θα έχει την γεύση από ένα λαχταριστό τυροπιτάκι! Μμμμμμμ…..

Εμείς και τα πιπίνια

Τα τρελά πράγματα συμβαίνουν στους τρελούς ανθρώπους τελικά. 

Χτες βράδυ ήμουν στο φανάρι Πατησίων & Λασκαράτου, φεύγοντας απο αγαπημένο στέκι με καλούς φίλους έχοντας ένα μικρό Happy Hour after work.  Έτρεχα σπίτι να πάω να δω «Η Ζωή της άλλης».  Μην ρωτάς πώς προέκυψε αυτό, μαζί με το σπίτι και το ξεσκονόπανο έρχεται και ο εθισμός στις σαπουνόπερες της θείτσας.  Anyway.  Στο διπλανό αμάξι, 35ρης ημίθεος και δίπλα του, 18αρα (το πολύ 20αρα) ξέκωλη ξανθιά με εξτένσιον και τρισδιάτατη μάσκαρα.  Τα αίματα έχουν ανάψει για τα καλά, ο 35ρης υποθέτω πως σκέφτηκε πως μέσα σε 3 λεπτά που κρατάει το φανάρι μπορεί να προλάβει να τελειώσει και 2 φορές, οπότε το μπαλαμούτιασμα μεταξύ τους είχε φτάσει σε άλλα επίπεδα.

Κυρία με μέτρια περιφέρεια απο την άλλη γύρω στα 40, περνάει μπροστά απο τ’ αμάξια μας  πεζή (το δικό μου και του ερωτιάρη), βλέπει την σκηνή και μπαίνει ο διάολος μέσα της.  Κι αρχίζει να δίνει: «Έτσι έχετε βγει όλα τα ξέκωλα απο τα σπίτια σας και μας τρώτε τους άντρες! Διαβολοθηλικα! Δεν θα φτάσετε κι εσείς τα 40; Δεν θα κάνετε παιδιά; Θα στον φάει τον άντρα μωρή αντροχωρίστρα καμιά μικρή και θα θυμάσαι την τρελή που σ’ εβριζε στον δρόμο! Κι εσύ ρε μαντράχαλε τι το θες το ξέκωλο! Δεν πας να βρεις καμιά στην ηλικία σου να νοικοκυρευτείς; Θα σου φάει τα λεφτά και θα σ’ αφήσει στον τόπο! Και καλά θα σου κάνει!» . Το ζευγάρι αποσβωλομένο δεν μπορεί να πει τίποτα.  Ο ερωτιάρης 35ρης είναι έτοιμος να κατέβει απο τ’ αμάξι και να την βρίσει αλλά τον συγκρατεί η μικρή ξέκωλη!

«Πες τα χρυσόστομη! Δεν πάνε να ανοίξουν κανένα βιβλίο να ξεστραβωθούν τα ζώα, μόνο πως θα βάλουν εξτένσιον και μαργαριταρένιο στρινγκ τους νοιάζει»! Από που ακούστηκε αυτό;;;; Ουπς!!! Εγώ το είπα! Δίνω κι εγώ!

«Ζούμε μεγάλες στιγμές» φωνάζει ο οδηγός απο πίσω!

Ανάβει φανάρι πράσινο κι εξαφανίζομαι μην έρθει ο ερωτιάρης και μ’ αρχίσει στις γρήγορες! Χάσαμε που χάσαμε δυο φανάρια τουλάχιστον μην φάμε και ξύλο!

Είναι μοιραίο τελικά πως τέτοια πράγματα συμβαίνουν συγκεκριμένες μέρες και ώρες.  Λίγη ώρα πριν ήμουν στο στέκι μου με λατρεμένο φίλο που γκομενίζει με 19χρονο και περνάω κρίση άσθματος, ζήλιας και καρδιακού επεισοδίου.

Δεν μπορώ ρε παιδάκι μου πως να το κάνουμε! Το target group μου έχει συρρικνωθεί σε μία πενταετία, έχουν φύγει όλα τα καλά κομμάτια απο την αγορά (μόνο ρετάλια και προσφορές μείνανε) κι έρχονται τώρα τα 18χρονα να μου φάνε την μπουκιά μέσα απ’ το στόμα;;; Ενίσταμαι!!!

Είναι που κλείνω τα 33 σε 2 εβδομάδες και μ’ εχει πιάσει το σύνδρομο καταδίωξης.  Και ναι,  καταλαβαίνω ότι οι άντρες είναι οπτικοί τύποι και προτιμάνε τις μικρές για σφιχτό δερματάκι τους, για το βυζί που δεν έχει υποστεί πτώση, για τον κώλο και την κοιλιά που δεν έχουν καταρρακωθεί απο την χαλάρωση κι εννοείται για το γεγονός ότι έχουν λιγότερες απαιτήσεις απο τις πιο μεγάλες.  Επίσης είναι και λίγο τεμπέλιδες οπότε δεν μπορούν να δώσουν την απαραίτητη προσοχή που χρειάζεται μία μεγαλύτερη γυναίκα, που θέλει άλλους χειρισμούς απο το να την κεράσεις ένα ποτό κι ένα φαγητό.

Ναι όμως, ερωτιάρη και πιπινιάρη 35ρη μου, εμείς οι μεγαλοκοπέλες είμαστε που δεν θα στραβώσουμε όταν τελειώσεις στα 8,5 λεπτά (γιατί μην βλέπεις και οι δικές μας αντοχές, δεν είναι καλύτερες) – αρκεί να συνεχίσεις και με 2^ο γύρο βέβαια – εμείς είμαστε που δεν θα σε ρωτάμε τι θα κάνουμε το Σαββατόβραδο και αν θα πάμε στο Γκάζι ή στο Κολωνάκι, εμείς είμαστε που θα πληρώσουμε και τον λογαριασμό μισό μισό γιατί δεν μας χαρτιλικώνει η μαμά, εμείς είμαστε που μόλις σε πιάσει η μέση σου σε κανένα αεροπλανικό θα σου κάνουμε κι ένα μασαζ να σου περάσει και θα σου φτιάξουμε και κανένα φαγητό να σε γιατροπορέψουμε κι εννοείται πως κουβαλάμε και πολυετή πείρα σε κάθε καρυδιάς βλαμένο! (Συγνώμη, καρύδι ήθελα να πω!)  Και τι έγινε, που μας έχει πέσει λίγο το βυζί; Θα πάμε να το σηκώσουμε; Τι;;; Επειδή θέλουμε περισσότερη δουλειά; Ναι, ρε! Να κουραστείς κι εσύ λίγο! Και η Πόλη δεν έπεσε σε μια μέρα!

Έτσι που λες.  Τώρα που κλείνω κι εγώ τα 33 και μπαίνω σε άλλη κατηγορία, αποφάσισα να βγάλω κι εγώ την κατίνα που κρύβω μέσα μου και να τα πω! Ε, μαααα!!! Ελπίζω μόνο όταν φτάσω κι εγώ 40, να μην βρίζω κι εγώ αμάξια στα φανάρια σαν την κυρία χτες το βράδυ.  Αλλά δεν με φοβάμαι.  Με φίλο πλαστικό χειρούργο και με δική μου ταινία στο Hollywood, θα λάμπω  τότε και θα φάω μέχρι και την Demy Moore!  Γιατί στην περίπτωση των γυναικών, που πάνε με μικρότερους άντρες, δεν το κάνουν για θέμα ευκολίας ή ματαιοδοξίας, αλλά για θέμα οικονομίας.  Ναι, ναι, ναι, οικονομίας! Ξέρεις πόσο έχει φτάσει το μπότοξ? Κι όπως ξέρουμε όλοι μας, ο νέος άντρας είναι πιο ευεργετικός κι απο το καλύτερο μπότοξ και υαλουρονικο οξύ! Κι αυτό είναι γεγονός!